Oktober: Pink Ribbon

Borstkanker.. Een vreselijke ziekte, waar elke jaar vele mensen mee te maken krijgen. Hier de cijfers:

* 1 op de 8 vrouwen krijgt in haar leven borstkanker

* dat zijn elk jaar 13.000 mensen. En het loopt steeds op

* Borstkanker is doodsoorzaak nummer 1 bij vrouwen tussen de 35 jaar en 55 jaar

* Gemiddeld overlijden er ongeveer 3.200 mensen aan borstkanker per jaar.

Vorig jaar kreeg mijn moeder deze diagnose gesteld. Een jaar lang vechten. 2 operaties, spannende weken voor de uitslag, 6 chemo's en 31 bestralingen. Inmiddels is het een jaar geleden dat mijn moeder de laatste chemo kreeg en aan het begin stond van de bestralingen. Het gaat nu 'goed', voor zover je kan zeggen dat alles oké is. Maar nu pas besef ik dat het ook heel anders had kunnen verlopen. Een vierde van de mensen met borstkanker overleven het niet en daar moet snel wat aan gedaan worden!

Daarom is het oktober - borstkankermaand. Er worden allerlei activiteiten vanuit Pink Ribbon georganiseerd, neem even een kijkje op www.pinkribbon.nl

Daarnaast worden er ook dit jaar armbandjes verkocht, de opbrengst gaat naar onderzoeken voor borstkanker. Op de eerder genoemde site staat meer informatie hierover.

Genot!

Ik hoop voor jullie, lezers, dat jullie de afgelopen dagen buiten zijn geweest (en anders geniet er dit weekend nog van!), want wat is het toch vreselijk lekker weer! Ik heb de afgelopen dagen niet heel veel tijd gehad, maar toch heb ik er enorm van genoten. En ik ga er morgen en zaterdag nog meer van genieten.
Ook hierin besef ik dat God voor ons mensen zorgt. En dat beschrijft Prediker ook: 'Het licht is een genot. Wat een weldaad voor de ogen om de zon te zien!'
Ik moet zeggen mijn dag is alleen maar beter geworden! Want de zon schijnt hopelijk niet alleen deze dagen, maar het verwarmd hopelijk je hele leven. En als er dagen zijn van kilte, denk hier aan terug!

I need a hug!!

Soms zijn er van die dagen dat je vreselijke behoefte hebt aan een grote knuffelbeer, levend of niet levend. Gewoon iemand die even een arm om je heen slaat, die je weer even vertrouwen geeft.

Vandaag is zo'n dag voor mij. Ik schiet totaal niet op naar mijn idee. Ik wil heel veel doen, maar ik weet eigenlijk niet wat en ik voel mij ongelooflijk zinloos. Dat ik een berg moet verzetten, maar ik doe niets. Lastig dat gevoel.. Het zal wel weer over gaan, maar ik ben het nu gewoon zo zat!

Reflectie

Reflecteren, het kan heel saai zijn, inmiddels weet ik dat het zo enorm leerzaam is! Even als een helikopter om jezelf heen vliegen. Wie zie ik daar? Wat is zij aan het doen? Is ze blij en waarom? Lukt het en waarom lukt het misschien niet?
Het is heel makkelijk om een ander de schuld te geven. Maar volgens mij zorgt 90% van jouw eigen gedrag voor vervelende situaties. Nou, ik weet het eigenlijk wel zeker. Jij geeft een bepaalt signaal af naar anderen, die door hun interpretatie er weer op een bepaalde manier op reageren. Het zorgt soms voor onbegrip, situaties die uit de hand lopen en dat allemaal terwijl het niet nodig is! Als we maar als een helikopter eventjes om jezelf heen gaat zweven. Het is soms moeilijk om je eigen gedrag onder ogen te zien, je kan er soms niet trots op zijn.  Maar het is juist een kans om te leren! Om een stukje dichter bij jezelf te komen.

Zo kwam ik van de week tot de conclusie dat ik wel erg veel van mijzelf gevraagd heb de afgelopen 3-4 weken. Van een relaxed leventje achter de kassa naar het hectische studentenleven. Eerst vond ik het helemaal geweldig, heerlijk weer naar school, een doel in je leven hebben. Maar ik ga nu echt toegeven dat ik het toch wel erg pittig vind. En dat vind ik moeilijk om te doen. Want ik ga altijd maar door, zonder eens even stil te staan en na te denken. Alleen weet ik dat dat ook niet altijd de oplossing is.
Ik geniet nog steeds van de opleiding, ik kijk enorm uit naar mijn stage. Maar ik merk dat ik het wel rustig aan moet doen, orde scheppen, rust inbouwen en vooral genieten. Daarbij houd ik steeds een bepaald beeld voor ogen:
Afgelopen zomer heb ik in Valkenburg getokkeld. Van een toren van een meter of 40. Toen ik daarboven stond dacht ik: "Shit, daar sta je dan met je grote mond. Hoe ga jij in vredesnaam naar beneden komen, zonder de trap te nemen." Uiteindelijk ben ik gesprongen, de sprong zelf was vreselijk! Ik heb het drie keer gedaan, maar steeds was het een vreselijk punt. Maar dan als je eenmaal die sprong hebt genomen dan kan je maar één woord zeggen: "Wow!" En zo zie ik de pabo ook. Het leek een onmogelijke opgave om een keuze te maken, die keuze is gemaakt en nu mag ik genieten van het uitzicht. Het zal een bijzondere tocht worden, met hoogtepunten en dieptepunten, maar ik ga vooral proberen te genieten!
En om mijzelf tot rust te brengen kan ik maar 1 ding doen: Rest in the arms of the One who won't let go!

True Colours

Dit liedje, dit zou zo een boodschap of liefdesbrief van God kunnen zijn.

In deze wereld, doe we soms of vaak anders voor dan dat we in werkelijkheid zijn. Misschien om te zorgen dat je gezien wordt of juist om te zorgen dat je niet gezien wordt. Je kan je makkelijk verbergen achter een masker, maar kan je dat je hele leven doen? Je anders voordoen dan dat je in werkelijkheid bent? Ik weet uit ervaring dat dat onmogelijk is. Ook ik kon mijzelf goed verbergen achter mijn masker. Totdat iemand, die mij goed kende van binnen, vroeg hoe het ging. Zoals iedereen zou reageren zei ik "goed''. Waarop hij reageerde: "Goed met je masker op of zonder?" En die hakte er in. Niet dat ik meteen mijn masker weggooide, want ik alleen met dat masker op voelde ik mij fijn. Stapje voor stapje is het masker afgegaan en kan ik nu de echte kleur van mij laten zien, de echte ik. En waarom zou dit een boodschap of liefdesbrief zijn van God? Om een heel simpele reden: Hij heeft jou gemaakt zoals je bent. Perfect. Jij weerspiegelt een stukje van Hem. Daar mag je trots op zijn en dat hoef en moet je niet langer meer te verbergen! Wees zoals je bent, steeds meer!

Geloof en standvastigheid

Geloof en standvastigheid
Het moet u tot grote blijdschap stemmen, broeders en zusters, als u allerlei beproevingen ondergaat. Want u weet: wanneer uw geloof op de proef wordt gesteld, leidt dat tot standvastigheid. Als die standvastigheid ook daadwerkelijk blijkt, zult u volmaakt en volkomen zijn, zonder enige tekortkoming. Komt een van u wijsheid tekort? Vraag God erom en hij, die aan iedereen geeft, zonder voorbehoud en zonder verwijt, zal u wijsheid geven. Vraag vol vertrouwen, zonder enige twijfel. Wie twijfelt is als een golf in zee, die door de wind heen en weer wordt bewogen. Wie zo aarzelend en onberekenbaar is bij alles wat hij doet, moet niet denken dat hij iets van de Heer zal krijgen. Laat de onaanzienlijke gelovige trots zijn op zijn hoge waarde, en de rijke op zijn nederige staat, want hij zal vergaan als een bloem in het veld. Als de zon gaat branden en het gras door de hitte verdort, valt de bloem af en is het gedaan met zijn schoonheid. Zo zal ook de rijke vergaan terwijl hij volop met zijn zaken bezig is. Gelukkig is de mens die in de beproeving staande blijft. Want wie de proef doorstaat, ontvangt als lauwerkrans het leven, zoals God heeft beloofd aan iedereen die hem liefheeft. 13 Wie in verleiding komt, moet niet beweren: ‘Die verleiding komt van God.’ Want God stelt niemand aan verleiding bloot, zoals hij zelf ook niet door iets slechts in verleiding kan worden gebracht. Iedereen komt in verleiding door zijn eigen begeerte, die hem lokt en meesleept. Is de begeerte bevrucht, dan baart ze zonde; en is de zonde volgroeid, dan brengt ze de dood voort. Geliefde broeders en zusters, vergis u niet: elke goede gave, elk volmaakt geschenk komt van boven, van de Vader van de hemellichten; bij hem is nooit enige verandering of verduistering waar te nemen. Hij wilde ons door de verkondiging van de waarheid tot leven roepen, om ons de eersten te maken in zijn schepping. (Jakobus 1:2-18)

Een duidelijke tekst en mooie tekst, maar tegelijk ook zo moeilijk.
Want het is zo moeilijk en pijnlijk als je op de proef wordt gesteld. Kijk maar naar Job, zijn hele leven werd vernietigd. Alles wat hij had werd weggevaagd, hij kon zich nergens meer aan vast houden. Nou ja, niet aan de aardse dingen die hij zelf had opgebouwd. Hij kon de hand vastgrijpen van God. Maar als je hele leven op zijn kop wordt gezet, heb je zoveel vragen aan God. Je snapt niet waarom Hij jou dit aandoet. En dan zou je ook nog op hem moeten vertrouwen?! Misschien moet je er om lachen, want je weet niet wat je moet doen. Of je wordt verdrietig, want dit is niet de eerste keer.
Als ik deze tekst lees, voel ik iets geweldigs. Want ik en iedereen mag weten dat God weet wat er door mij heen gaat. Niet voor niets geeft Hij daarom ook bemoedigende woorden: door de beproeving wordt je standvastig in het geloof, je wordt er zeker van. En als je staande blijft in de beproeving ontvang je het eeuwige leven.
Nu denk je misschien: “De beproeving is veel te zwaar, dit red ik niet.” Wees dan niet bang, maar vraag God om kracht en twijfel niet bij het vragen, want je mag weten dat God je geeft waarvan Hij denkt dat je het nodig hebt. Krijg je niet waarom je vraagt, ga dan niet bij de pakken neer zitten. Misschien bezit je het wel, waar je om gevraagd hebt, maar ben je er tot dan toe niet achter gekomen.
Het laatste gedeelte, vers 16-18, vind ik zelf lastig. Want het is soms zo donker in ons leven en er gebeuren zoveel nare dingen; van wie komt dat dan? Een vraag die ik niet kan beantwoorden. Maar ik weet wel dat God een geweldige Vader is, voor ons allemaal. Hij wil door Zijn woord licht in ons leven brengen, wanneer het zo donker is. Hij zal voor ons zorgen en Hij wil dat jij naar Hem toekomt zodat je jouw plekje in deze schepping kan innemen en zo Zijn meesterwerk kan voltooien.

De Brug

Ik lees op moment het boekje 'In Gods werkplaats' van Max Lucado. Als ik het goed begreep zijn eerste boekje, met zoveel mooie stukjes!

Een verhaal ging over een jongen die brug bouwde naar een waterbron. Als hij niet zo slim was geweest, dan had het hele dorp zonder levensbron gezeten en dus zonder water. Toen de brug klaar was, was er een groot feest. De brug was versierd met allemaal slingers en iedereen was blij.

Misschien snap je al dat dit niet zomaar een verhaal is. Het is een gelijkenis. Het gaat over de kruisiging van Jezus. Een verhaal dat de laatste tijd erg veel indruk op mij maakt. Want wat is het een cadeau dat Hij voor mijn zonden aan het kruis is gestorven, speciaal voor mij en jou.

Toen ik nog klein was, werd het in mijn beleving niet zo feestelijk gevierd. Terwijl ik nu zoiets heb van maak er iets moois van. Het is vreselijk dat wij Gods kunstwerk steeds weer opnieuw verpesten. Gelukkig is er een Meesterschilder die dat kan herstellen, die een brug bouwt naar de Levensbron. Zodat wij bij onze Vader mogen komen en zodat Hij ons beschermt waar we ook gaan, waar we mee zitten en wat ook ons maar bezig houd.

God cares (2)

Gisteravond schreef ik ook onder dit kopje en ik zal veel blogberichtjes hier mee kunnen beginnen, omdat het gewoon de waarheid is. Maar op sommige momenten komt dat gevoel zo dicht bij je!

Zo hadden wij het vanavond op vereniging over de stelling 'Een leven met God is saai!'. Wij als leiding weten beter, wat leeft er bij de kinderen? Ze waren het er unaniem over eens dat de kerkdiensten saai zijn. De preek duurt veel te lang, soms te moeilijk en het herhalen vinden ze ook maar niets. Maar toen wij daar op doorgingen, wat voor voordelen het leven met God heeft, toen kwamen er zulke mooie dingen uit! Wow, ik kreeg gewoon kippenvel! Aan de hand van verschillende plaatjes vertelde ze hoe zij merkten dat God hun een uitdaging gaf in het leven. Zo werd er gezegd dat het mooi is dat we mensen om ons heen hebben, dat we voor elkaar kunnen zorgen dat we er voor elkaar mogen zijn en dat we samen sterk staan! Dat vond ik zo mooi! Juist in een wereld waar we voor ons eigen kiezen, hebben we elkaar zo hard nodig! En dat dan een twaalf jarige ons dat dan moet vertellen.
Maar ook dat het geloof een uitdaging is. Want hoe leg je het uit aan iemand die niet geloofd. En hoe zit het als het ons niet voor de wind gaat of als het juist goed is.
Eentje waar ik zelf enorm van kan leren is het plaatje van een palmboom met daaraan een hangmat. Ontspanning. Voor mij zeker een uitdaging. Misschien herken je jezelf daar wel in, telkens maar doorgaan. Geen moment stilzitten en constant een bepaalde drang voelen om iets te doen. Soms kan het heel fijn zijn, maar het kan je ook flink tegenwerken. Want hoe kan je tegenover jezelf verantwoorden dat je even niets doet, even ontspant en jezelf rust gunt, die je je eigenlijk niet gunt. Dit is echt iets waar ik de komende tijd aan ga werken. Want je kan niet 24 uur per dag, 7 dagen in de week doorgaan. En het is ook goed om te genieten van dit leven.

Ik wil afsluiten met een opdracht voor ieder van ons, van God, via Prediker aan ons gegeven:
Geniet dus, beste vriend, van je jonge jaren, haal je hart op aan de dagen van je jeugd. Volg de wegen die je hart wil gaan, gun je ogen wat ze wensen. En onthoud bij alles wat je doet dat God je aan zijn oordeel onderwerpt. Belast je hart niet met verdriet en houd je lichaam vrij van kwalen, want je jeugd en jonge jaren zijn al snel voorbij.
(Prediker 11:9-10)

God cares

Dit zou ik het liefst achter er alles wat ik zeg, schrijf en denk willen plakken. God cares! God zorgt voor ons, voor jou en mij.

Ik wil al een tijdje af van het woord toeval. Ik geloof dat er niets 'zomaar' gebeurd. Over zit een reden achter. Nee, het is niet vermoeiend om dat te geloven. Ik sta niet altijd stil daarbij, maar achteraf weet ik dat God er een bedoeling daar mee heeft. Het lijkt mij juist vermoeiend als je niet weet waarom er dingen gebeuren, die onzekerheid en angst. Ik ben blij dat ik daar steeds meer van af ga.

En na vanavond komt er een tweede woord bij, een lastig woord. 'Moeten'. Niet moet meer, alles kan en mag. Vooral dat mag. Zo mag ik morgen naar school en nee ik moet niet naar school. Klinkt toch veel beter? Je voelt meteen het voorrecht dat je hebt, je denkt aan je naasten die dat niet kunnen.

Dat moeten gaat voor mij veel moeilijker worden. Moeten is bij mij een soort drang. Ik moet een heleboel, van wie? Juist ja, van mijzelf. Na vandaag niet meer. Ik ga proberen zoveel mogelijk dingen te mogen, niet moeten. Ik geloof dat dat het leven een stuk mooier maakt, het biedt mij een mogelijkheid om te ontspannen en te genieten van Gods prachtige kunstwerk!

We need You

In mijn hoofd heb ik genoeg om te schrijven, maar ik krijg het niet op papier.. Dan maar een tekst van een liedje, die ik wel erg mooi vind. Leeland - Enter this temple


We are saved in a world that's lost
All our hope rests in Your Cross
God of strength, our weakness shows
We need You
We need You, Lord

Father, enter this temple
Come touch Your people
We need to be where You are
And children living as their Father
Washed in pure water
We need to be like You are

We are searching for Your presence
We are knocking on Your door
Let Your wings cover us with promise
For communion
For communion

To be like You are
To be where You are
Father, come touch Your people

To be where You are
To be like You are

Rust

Stukje bij beetje begin ik te beseffen dat de keuze die ik gemaakt heb de goede keuze is! Dan heb ik het over toch naar school gaan, toch de pabo gaan doen. Het was geen gemakkelijke keuze en ik was ook als de dood dat ik na een tijdje er achter zou komen dat het weer niet de goed was.
Maar vandaag had ik echt zoiets van YES!! Dit vind ik écht leuk! Dit wil ik. Ik kijk ook enorm uit naar mijn eerste stage week. Hoe zal het zijn, is het echt zo leuk om juf te zijn.. En nog meer van dat soort vragen. Ik kijk er naar uit om lessen te geven en ook om lessen voor te bereiden. Om mijn creativiteit te gebruiken en alles wat ik nu leer om dat te gebruiken. Stiekem krijg ik er nu kippenvel van.. Het besef dat ik over vier jaar misschien wel juf ben. En dat ik misschien wel verder kan gaan leren om kinderen te helpen die moeite hebben met het onderwijs. Heerlijk.. Ik droom lekker verder!

Ik kan op moment helemaal wegdromen bij een cd. Een cd die ik zo meerdere keren achter elkaar draai. De meeste nummers vind ik heerlijk, een aantal wat minder.
Het is niet zomaar een cd, nee, het is een klassieke cd. Met orkest en zangers die noten halen waar ik u tegen zeg. De cd heet: Golden Classics van het Holland Boys Choir olv Pieter Jan Leusink.
Een nummer raakt mij speciaal. Namelijk: The Old Hundred. De oude versie van psalm 100. Wow, ik krijg er echt kippenvel van! Misschien is hij op youtube te luisteren en anders is de tekst alleen al mooi:

You faithful servants of the Lord,

sing out his praise with one accord,

while serving him with all your might

and keeping vigil through the night.

Unto his house lift up your hand

and to the Lord your praises send.

May God who made the earth and sky

bestow his blessings from on high.

Nooit alleen..

Als Jezus met je meeloopt, dan gaat Hij aan je zij.

Wat er ook gebeuren mag, de Here is erbij.

Als Jezus met je meeloopt, in vreugde en verdriet,

in de grootste eenzaamheid, met Hem verdwaal je niet.

Want, Hij trekt voor u uit,

Hij zal met u zijn,

Hij begeeft u niet,

en verlaat u niet.

Er gaat Iemand met je mee.

Als Jezus met je meeloopt, laat Hij je nooit alleen.

Zijn trouwe Vaderarmen zijn altijd om je heen.

Als Jezus met je meeloopt, helpt Hij je er wel door,

over bergen en door dalen, de Heer gaat je voor.

Want, Hij trekt voor u uit,

Hij zal met u zijn,

Hij begeeft u niet,

en verlaat u niet.

Er gaat Iemand met je mee.

Als Jezus met je meeloopt, hoef je niets te vragen.

Is de weg te moeilijk soms, Hij zal je wel dragen.

Als Jezus met je meeloopt, neemt Hij je bij de hand,

en leid je door dit leven heen, naar Zijn Hemels land.

Want, Hij trekt voor u uit,

Hij zal met u zijn,

Hij begeeft u niet,

en verlaat u niet.

Er gaat Iemand met je mee.

© Margreeth Ras-van Slooten

Liefde..

Want het leven, met al zijn vreugde en verdriet,
en hoop, en angst
is enkel de kans om de liefde te leren
Hoe de liefde kan zijn, hoe ze was en hoe ze is.
Waar liefde is, is de mens, is God
Wie zich verheugt in liefde, verheugt zich
samen met de mens en verheugt zich in God,
God is liefde. Daarom : HEB LIEF!

~Browning & Coelho~

Phoe..

Even een momentje gevonden om een blogje te tikken.

De eerste 3 dagen van mijn nieuwe leven als student zijn voorbij. In 1 woord samenvatten? Pittig!

Ten eerste ben ik het totaal niet meer gewend, ik had niet echt een ritme meer en huiswerk maken heb ik in geen tijden meer gedaan. Dus dat is wel even wennen. Maar ook een overzicht kweken in de chaos van papieren en opdrachten, is echt niet mijn ding. Ik ben sowieso een heel chaotisch type, waar ik niet heel veel aan kan doen.. Maar men, probeer je je ergens in te verdiepen, weet je niet waar je kijken moet. Net zoals ik gisteren wat huiswerk wilde maken, ik had geen idee waar ik moest beginnen met kijken, laat staan wat ik moest doen!

Ach, dit gaat allemaal wel goed komen. Het is gewoon even je draai vinden, maar makkelijk gaat dat niet! Vol goede moed gaan we maar steeds weer verder!

Gods Regenboog

 Heer, soms kijk ik naar omhoog,

zoekend naar Uw regenboog.

‘t Teken dat Gij Noach gaf

na de scheppings zwaartse straf.

Vader, met die boog hebt Gij beloofd,

eeuw'ge trouw aan ieder die gelooft.

Ik weet als ik naar die kleuren kijk,

God regeert Zijn Rijk.

Heer, wanneer er niets meer wil,

word ik diep van binnen stil.

‘k Denk dan aan de regenboog

in de wolken, Hemelhoog.

Vader, met die boog vertelt U mij,

"Wat er ook gebeurt Ik ben erbij."

Ik weet als ik naar die kleuren zie,

God verlaat mij niet.

Vader, met die boog geeft U mij zicht,

op een leven in Uw Eeuwig Licht.

Ik weet als ik aan die kleuren denk,

dit is Gods geschenk.

Om Uw Hemeltroon zo hoog,

straalt een groete regenboog.

‘t Teken van Genade groot,

ook voor mij door Jezus' dood.

© Margreeth Ras-van Slooten

Een plaats aan Zijn tafel - Avondmaal

Een plaats aan Zijn tafel

Er is plaats, een plaats aan Zijn tafel; en al wie dorst heeft, kom erbij. Er is plaats, een plaats aan Zijn tafel; een stoel staat te wachten aan Zijn zij. Er is plaats, een plaats aan Zijn tafel; kom, stil je honger met het Woord. Er is plaats, een plaats aan Zijn tafel; een stoel die alleen jou toebehoort. Ook voor jou staat een stoel aan Gods tafel van goud; waar je hart wordt gevoedt omdat Hij van je houdt. Er is plaats, een plaats aan Zijn tafel; voor al wie dicht bij Hem wil zijn. Er is plaats, een plaats aan Zijn tafel; een plek voor Gods kind'ren, groot en klein. Ook voor jou staat een stoel aan Gods tafel van goud; waar je hart wordt gevoedt omdat Hij van je houdt. Er is plaats, een plaats aan Zijn tafel; een plek waar jij altijd welkom bent!

© 2008 Nederlandse vertaling i.o.v. European Choral Club

Nieuw leven..

Tsja.. En dan begint maandag een heel ander, nieuw leven. Pabo. Leren. Studeren. Reizen. Boeken. Schrijven. Ja, zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik heb er echt enorm veel zin in! Eerdere twijfels die ik had zijn eigenlijk weer weg, gelukkig. Maar om heel eerlijk te zijn vind ik het best eng. Het was ook best abrupt. Ineens, binnen een paar dagen van cassière naar student. Van wisselgeld geven naar lesgeven. Van op je fietsje naar je werk, met de bus en trein naar school.

Het blijft nog een beetje vaag en veraf voor mij, maar maandag begint het dus gewoon echt. Het voelt een beetje als een droom die maandag waarheid gaat worden. Maar wat als die droom uit elkaar spat en het wordt een nachtmerrie?! Ik wil er liever niet aan denken, maar stiekem ben ik daar best wel bang voor..

Er zit niks anders op dan vertrouwen hebben. Van de week las ik een mooie tekst uit Jozua, die gaf mij zoveel vertrouwen dat ik die tekst maar in mijn hoofd geprent heb:

'Ik gebied je dus: wees vastberaden en standvastig, laat je door niets weerhouden of ontmoedigen, want waar je ook gaat, de Heer, je God, staat je bij.'