Zo begon het jaar heel normaal, gezellig bij mijn broer en schoonzus. Niks vermoedend wat er anderhalve maand later zou gebeuren. Het staat in mijn geheugen gegrift, het was zo'n rare week! De moeder van een schoolgenoot lag op sterven, klasgenootje van mijn vriendin. Je leeft mee, je wilt er voor die mensen zijn die he nodig hebben. En dan krijg je thuis een brief die de grond onder je weg haalt. 'Bij het onderzoek is mogelijk verkeerd weefsel gevonden, neem zo snel mogelijk contact op met uw huisarts.' Eerst dachten mijn moeder dat het niet zoveel voorstelde. Eenmaal bij de huisarts geweest bleek de vork toch anders in de steel te zitten. Het was een klein maar o zo gemene tumor. 7 milimeter! Een halve centimeter! Dat was het begin van een rot periode. Moeilijke berichten, 2 operaties en toen kwam er eindelijk een positief bericht! Ze hadden alles weg kunnen halen, maar voor preventie volgde wel een traject van 7 chemo's en 31 bestralingen. Het gaat nu gelukkig goed met mijn moeder! Al komt de man met de hamer nu langzamerhand langs. Ze is genezen van de borstkanker, maar het blijft toch iets akeligs, je weet het maar nooit met die ziekte!
Er waren gelukkig voor mij dit jaar ook een heleboel hoogtepunten, in ieder geval dat hoopte ik! Zo mocht ik op 21 maart 2010 belijdenis doen. Het was zo bijzonder! Ik vind het zo mooi om te zien dat God enorm bezig is geweest in mijn leven. En dat vooral door anderen. Geweldig! En ik kwam nog een filmpje tegen van 2 lieve meiden die een bijzonder lied hebben gezongen tijdens deze dienst en weer kreeg ik de tranen in mijn ogen, bijzondere betekenis en zo mooi gezongen! De opname is van voor de dienst:
In mei was mijn zus uitgerekend van de derde. Iets waar ik heel erg naar uit keek! Ik vind het namelijk heerlijk om zo'n kleintje in je armen en in mijn hart te sluiten! En het is toch een lekker meisje! Ze heeft de mooi naam Nienke gekregen en is op 11 mei geboren. Ook heel bijzonder was dat ik haar de kerk in mocht dragen bij haar doop. Geweldig!!



September was ook het begin van een nieuwe periode qua school. Ik ging namelijk naar het Windesheim in Zwolle voor de opleiding pedagogiek. Helaas zat/zit het mij niet mee en heb ik het begin dit jaar de beslissing moeten nemen dat het beter is voor mij om te stoppen. Even tijd voor mijzelf en dan samen met iemand die er verstand van heeft kijken naar een opleiding die bij mij past. Vanaf januari zal ik daar mee bezig gaan en daarnaast meer werken en natuurlijk rijles.
Sinds het begin van het nieuwe schooljaar geef ik samen met mijn vriendin Jolanda vereniging aan 11 en 12 jarigen. Super leuk! Ik vind het zo mooi om te vertellen over God. Het is soms best pitig, heerlijke pre-pubers! Maar het komt vast wel goed!
Gelukkig waren de afgelopen maanden wat rustiger. Soms vraag je je af hoeveel een mens aan kan. Maar je weet ook dat een mens het veel erger kan hebben. Als ik nu terugkijk op 2010 gaan mijn gedachten naar een aantal mensen. Mensen die hebben geknokt, die verdriet hebben, die een geliefde hebben verloren, die strijden tegen een ziekte. Je vraagt je af waarom dit allemaal gebeurd, hoe kan God dit toelaten? Ik heb er geen antwoord op. Ik denk dat het maar goed is dat we het niet weten en dat we ons maar in vertrouwen aan God moeten geven. Hij zal voor ons zorgen en ons dragen. Ik kwam een mooie spreuk tegen van een geweldige schrijver, Paulo Coelho: - Open je hart en luister naar wat je hart je zeg. Volg je dromen en schaam je niet. Want alleen dan ben je in staat Gods glorie uit te dragen. -
Ps, het is ook wel grappig om te zien hoe iemand veranderd:
