Vers 11-13:
Ik heb je de weg van de wijsheid gewezen,
op rechte paden heb ik je gevoerd.
Je zult onbelemmerd voortgaan,
nergens zul je struikelen, al ga je nog zo snel.
Laat mijn onderricht niet los, houd het vast,
vergeet het nooit, het is je leven.
Ik vraag het mij soms af: waarom is het zo makkelijk en soms ook zo aantrekkelijk om de andere, verkeerde kant op te gaan. Waarom?
Als ik de verzen van vanavond lees dan roept het die vraag bij mij op, terwijl er tegelijk in mijn hart een soort van vrede komt. De tegenstelling tussen een leven met God en een leven zonder God wordt duidelijk gemaakt in de verzen. Het leven met God ís leven, het leven zonder God is geen leven. Dat zegt overigens niet dat het leven met God van een leien dakje zal gaan. Maar ik heb wel het leven, meer heb ik niet nodig.
Ik zie een wereld die steeds meer van God verwijderd, een maatschappij waarin je als christen in de minderheid bent. Zoveel ellende en verdriet, pijn, ruzie en jaloersheid. Ik werk er soms aan mee, ik ben geen heilige en soms kijk ik met pijn in mijn hart naar een wereld die we kapot maken.
Een wereld die soms volledig los is van het onderricht van God. Een wereld zonder toekomst en leven. Wil je meebidden voor deze wereld die zo hunkert naar de Vader in de hemel? Om het échte leven te leren kennen? En zullen we voor elkaar bidden, voor kracht om staande te blijven, vast te blijven houden aan het onderricht van God in een wereld die zo ver weg is van God?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten