Het volk dat in duisternis ronddoolt
ziet een schitterend licht.
Zij die in het donker wonen
worden door een helder licht beschenen.
{Jesaja 9:1}
Terwijl ik afgelopen zondag mijn vorige blog geplaatst had over licht, preekte de dominee in mijn kerk over bovenstaande tekst. Een tekst (en een preek) die recht in mijn hart kwam. Want, oh, wat kunnen wij soms ronddwalen. Zoekend, maar eigenlijk niet wetend waarheen, misschien herkenbaar?!
Als kind vond ik spoorzoekertje altijd super interessant en super spannend om te doen. Waar zou het spoor mij heen leiden en wat zou ik daar aantreffen?!
Nu ik wat ouder ben, een jong volwassene, vind ik dat spoorzoeken minder leuk. Nee, misschien is spoorzoeker wel het verkeerde woord. Want soms is het zoeken zonder spoor, misschien wil ik het niet eens zien en dat leidt tot niks, want waar ben je dan eigenlijk naar op zoek, al ben je wel ergens naar op zoek. Het is verwarrend en vermoeiend.
Maar toch, tijdens mijn zoektocht, afgelopen week, was er iets bijzonders. Iets wat ervoor zorgde dat mijn blik veranderde. Alsof dat licht, dat schitterende licht ging schijnen. Het bracht een aantal dingen in perspectief. Niet dat ik het helemaal begrijp, niet dat ik er volledig vrede mee heb, niet dat zorgt dat alles anders is. Nee, helemaal niet. Maar dat maakt ook niet uit, dat komt misschien nog wel.
Want ondanks dat ik ronddool en soms weiger om mijn blinddoek af te doen, God is daar altijd. Hij is mijn richtingaanwijzer, eentje die niet van richting veranderd of omvalt. En Hij doet al het mogelijke om te zorgen dat ik Zijn weg ga. Ik heb het afgelopen week gemerkt, dat ik op verschillende momenten, door verschillende dingen of mensen, gewezen werd op iets en waardoor een stukje van de puzzel op de goede plek ligt.
Ik hoop dat deze tekst ook voor jou betekenis mag gaan krijgen. God zal je niet teleurstellen, Hij zal je diepe vreugde geven!
Heel mooi geschreven. Dank je wel dat je zo open bent. Daar is durf voor nodig.
BeantwoordenVerwijderen