Ik ben zo dankbaar..

 

Geen uitgebreide blog over het afgelopen jaar, maar een kort gebed dat dit jaar en vooral het afgelopen half jaar samenvat. 

Op dit moment weet ik ook niet zo goed wat ik verder op moet schrijven. Het was een jaar met mooie momenten, maar ook met strijd en verdriet. En vooral in dat laatste heb ik God op een bijzondere manier leren kennen. Hoe ongelooflijk dichtbij Hij was. Hij gaf mij dat wat ik nodig had, ook al wilde ik dat niet altijd zien. 

Ik ben zo dankbaar voor een aantal mensen die in mijn leven zijn gekomen, die zo ontzettend veel voor mij betekend hebben, terwijl ik van te voren niet bedacht had dat zij tot zo'n zegen zouden zijn.

Ik ben zo dankbaar dat vriendschappen nog dieper werden en in sommige gevallen zelfs door duizenden kilometers verwijderd van elkaar te zijn. 

Ik ben zo dankbaar voor stille gebaren. Een boek die ik kreeg, dat mijn leven veranderde. Een gebed. Een handdruk. Een arm om mij heen. Een hand op mijn schouder. Ze waren daar, juist op het goede moment. 

Ik ben zo dankbaar dat het lied dat ik eerst zong: 'Heer wijs mij Uw weg', veranderd werd in: 'Heer U wijst mij Uw weg'. 

Ik ben zo dankbaar dat ik de tijd krijg om dichter naar God toe te groeien, om elke dag weer iets meer te merken van Gods plan. 

Ik ben zo dankbaar dat ik weer inspiratie kreeg om deze blog te vullen met woorden van Zijn genade en ik bid dat ik nog veel meer berichtjes kan en mag schrijven. 

Ik ben zo dankbaar... En stil van verwondering dat ik dit schrijf..