En soms zijn er van die momenten dat ik iets lees dat mij stil zet, diep raakt. Zo'n moment had ik vanmiddag en wat ik las wil ik graag delen. Er zit zoveel in!
Liefde
Wanneer een hart dat onbewogen was,
merkt dat iemand het lief heeft, komt het los,
terwijl een hart dat van zichzelf al kookte
nog meer in vuur en vlam raakt
als het erachter komt dat zijn liefde wordt beantwoord.
Het is dus wel duidelijk wat de belangrijkste oorzaak is
voor het ontstaan of de groei van liefde.
Dat is het besef te worden liefgehad
in geval je zelf nog niet liefhebt,
of minstens de hoop op beantwoording van je liefde
of ook de daadwerkelijke ervaring daarvan
in geval je zelf als eerste liefhebt.
En wanneer dit opgaat voor liefdesrelaties,
hoeveel zuiverder geldt het dan niet voor vriendschap.
We willen een vriendschap niet beschadigen
en we passen er dus speciaal voor op
dat onze vriend niet denkt dat wij niets om hem geven,
of dat we minder om hem geven dan hij om ons.
Want als hij daar eenmaal van overtuigd is,
zal hij bekoelen in de liefde
die maakt dat mensen over en weer genieten
van een gedeelde vertrouwdheid.
Hoger geplaatsten willen natuurlijk dat
ondergeschikten hen liefhebben
en ze scheppen genoegen in hun nauwgezette volgzaamheid.
Hoe meer ze daarvan merken, des te meer hebben ze hen ook lief.
Maar wat gloeit de ondergeschikte van liefde als hij merkt
dat zijn meerdere hem liefheeft!
Liefde is namelijk fijner als zij niet opbrandt
in de droogte van een tekort,
maar voort stroomt uit overvloedige goedgunstigheid.
Want de eerste soort komt voor uit ellende,
de tweede uit erbarmen.
{Aurelius Augustinus}
(in: Scholen met lef - Dick den Bakker)
Sinds ik dit las in dat boek heb ik een lied in mijn hoofd, gebaseerd op 1 Korithiërs 13.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten