Daarom prijs ik de vreugde,
want er is onder de zon niets beters voor de mens dan dat hij zich aan eten en drinken te goed doet en geniet.
De vreugde is zijn metgezel wanneer hij zwoegt op elke levensdag onder de zon die God hem heeft gegeven.
Geniet op alle dagen van je leven, die God je heeft gegeven.
Het bestaan is leeg en vluchtig en je zwoegt en zwoegt onder de zon, dus geniet op elke dag.
Het is het loon dat God je heeft gegeven.
{Prediker 8:15 & 9:9}
Vroeg of laat krijgt iedereen, denk ik, te maken met de vraag: 'Wat is het doel van mijn leven'. Misschien was je er als puber mee bezig, misschien ben je nu veertig en denk je erover na(sommige noemen dat de midlife-crisis).
Prediker geeft een heel helder antwoord, maar door zijn heldere antwoord is het tegelijk ook zo ingewikkeld.
Vreugde en genieten, dat mogen en zijn twee doelen in ons leven.
 |
| Dit kwam ik 21-4 tegen langs de weg, één van de tienduizend redenen van dankbaarheid.. |
Ik weet niet hoe jij erover denkt, maar ik krijg de neiging om te gaan lachen (als Sara, die niet geloofde dat ze ooit nog zwanger zou worden?!).
Want ik kijk om me heen, ik zie gebroken gezinnen, mensen die verdriet hebben omdat ze een geliefden moeten begraven, mensen die eenzaam zijn, kinderen die niet de aandacht krijgen die ze verdienen, meiden zichzelf niet mooi genoeg vinden, ik zie zorgen, verdriet en ellende. En dan moet ik Predikers opdracht opvolgen? Om de vreugde te prijzen en te genieten?! JA.
God heeft ons bedoeld om te genieten van het leven, om vreugde te ervaren, dankbaar te zijn. Sinds de zondeval is daar een rigoureus einde aan gekomen. Maar dat betekend niet dat die vreugde er niet meer is. Nog steeds zijn er dingen in het leven om van te genieten, om vol van vreugde te worden.
En ja, ik denk aan die bootvluchtelingen, die wanhopig op zoek waren naar leven en ik zit hier veilig op mijn kamer deze blog te schrijven. Sluit ik mijn ogen? Nee. En ik hoop dat je mijn vorige blog gelezen hebt en anders moet je dat even doen. Ik sluit mijn ogen niet. Ik sla ze op naar Hem, de grondlegger en voltooier van ons geloof. Hij liet zich niet afschrikken door de dood, Hij dacht aan de grote vreugde die voor Hem in het verschiet lag (Hebreeën 12).
Deze wereld is verre van volmaakt, maar elke dag zijn er zoveel zegeningen, zoveel dingen om de vreugde te prijzen, om te genieten. En al die momenten zijn onderdeel van Gods volmaakte wereld die ooit komt. God geeft ons dat, gratis, als loon, ik hoef alleen mijn ogen te openen en mijn handen op te heffen als dankzegging.
Tijdens dit schrijven keek ik even opzij en mijn oog viel op een fotolijstje met een bemoedigende tekst die ik een half jaar geleden daarin gestopt heb. Toen met hoop dat ik ooit, ooit dat moment zou kunnen ervaren. Dat moment komt steeds dichterbij.. God werkt! Wauw!
Het is van Ann Voskamp:
Laat los... in volle nederigheid
Laat los... die drang om iets te doen
Laat los... die drang om te beheersen
Laat je eigen weg los,
laat je eigen angsten los
Laat God Zijn wind waaien, Zijn tegenslagen, zuurstof voor de vlam van vreugde
Houd je handpalm open en heb vrede
Buig je knieën en wees klein en laat God geven wat Hij voor jou heeft uitgekozen, want Hij geeft enkel liefde, en fluister dan je verraste dankzegging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten