2 preken - 1 woord: belofte {Genesis 28:15}

Een wonderlijk weekend, die even bezinken moest. Eerst de blog n.a.v. de preek over Johannes 11 en nu over de preek die ik 's middags hoorde die een bijzondere lading voor mij had. En terwijl ik deze blog schreef kwam er een puzzelstukje bij, die ook een plekje heeft in het geheel. Gods belofte gaat verder.

'Ikzelf sta je terzijde, ik zal je overal beschermen, waar je ook heen gaat, 

en ik zal je naar dit land terugbrengen; 

ik zal je niet alleen laten tot ik gedaan heb wat ik je heb beloofd.’

{Genesis 28:15}

Oktober 2014. In mijn (oude) kerk wordt er een prekenserie gehouden over de voorvaders: Abraham, Izaäk en Jakob. We zijn bij hoofdstuk 28 aangekomen, de droom die Jakob heeft over de ladder. Ik kan je aanraden om je eens te verdiepen in het verhaal van Jakob, nu houd ik het alleen even bij die droom. 

Jakob droomt over een ladder, waarop engelen uit de hemel naar beneden komen en engelen vanaf de aarde opgaan naar de hemel. Ook ziet Jakob God erbij staan, die hem de belofte geeft die hierboven staat. 

Maart 2015. In mijn nieuwe gemeente is er preeklezen. Degene die mocht lezen heeft voor een preek gekozen waarin Genesis 28 centraal staat. 

Op zich niet spannends. Nee, klopt. Maar voor mij wel. Dat weekend in oktober heeft iets veranderd in mijn leven en doet dat nog steeds en terwijl ik dit schrijf valt er zomaar ineens weer een puzzelstukje op zijn plek. 

Ik hoorde de preek aan in oktober en 's middags liep ik in de polder en hoorde ik een nieuw lied van Sela:

Hoe verheven zijn wegen, hoe omvangrijk zijn zegen.
Heel ons aardse bestaan, wordt vernieuwd in zijn naam.
Waar God zelf op aarde komt, daar keert God alles om.
Alsof ik dat weekend "dezelfde" droom had als Jakob. Alsof God mijn leven aan het omkeren was. Nee, dat was Hij. Volledig ondersteboven. En nog steeds ondersteboven en snap ik er vaak niks van, is het strijd, waar tegelijkertijd ook zoveel moois in zit, maar toch ook de pijn.
En toen las ik ook psalm 91:
Hij vertrouwt je toe aan zijn engelen,
die over je waken waar je ook gaat.
Hun handen zullen je dragen,
je voet zul je niet stoten aan een steen.
God beschermde mij door middel van Zijn engelen. Ik heb ze nooit gezien, maar ik weet zeker dat ze er waren.
En ineens dat nieuwe puzzelstukje, oktober 2014 - maart 2015 - 10.30u - 17.00u - 2 preken - 1 woord: belofte.
Want ik heb psalm 91 verder gelezen en daar staan de volgende woorden:
Roep je mij aan, ik geef antwoord,
in de nood zal ik bij je zijn,
je bevrijden en met roem overladen,
je overvloed geven van dagen.
Ik zal je redding zijn.’

In oktober beloofde God mij heel dicht bij mij te zijn, Zijn engelen zouden mij dragen. Hij zou mij niet alleen laten totdat Hij Zijn belofte heeft vervuld. Nu, maart 2015, snap ik die belofte. Het gaat over leven in vrijheid, dicht bij Hem. Waar God op aarde komt.. Daar keert Hij alles om.. En juist nu, op weg naar Jeruzalem, op weg naar Pasen, op weg naar het feest van bevrijding, juist nu kom ik daar achter. En hier stopt het niet. Na Pasen gaat het verder. De overvloed van dagen is nog niet op. Eeuwig in Zijn bevrijding. Het doet me denken aan een lied dat geciteerd werd tijdens de preek van zondagmiddag:
U staat al klaar
en komt ons vriendelijk tegen,
uw liefde vindt ons langs verborgen wegen.
Voor wij U zoeken bent U daar.