Want a.s. maandag zou mijn eindstage beginnen en dan zou ik in juli als het goed is de vlag uit kunnen hangen als afgestudeerd juf! Maar dat liep anders..
In september had ik al een voorgevoel, maar zei ik vol overtuiging tegen mijn studieloopbaanbegeleider(slb) dat ik zeker geen vertraging op zou gaan lopen en mijn best zou doen om het te gaan halen. Nog geen twee weken daarna zat ik weer met hem rond te tafel om te concluderen dat dat toch niet het beste idee was. Rustiger aan doen was het devies. Kijken wat kan, maar goed opletten op mijn grenzen. Rustiger aandoen heb ik gedaan, maar mijn grenzen zijn een stukje minder ver dan normaal was en dat betekent dat ik het nog steeds rustig aan moet doen en soms nog een stapje terug.
En nu, nu zit ik te bedenken hoe het komende half jaar er uit zal gaan zien. Het liefst en het plan is eigenlijk om voor de zomer theoretisch klaar te zijn, ik moet nog een aantal dingen van het afgelopen jaar afmaken en mijn afstudeerscriptie schrijven. Maar ook daar komt voorzichtig een vraagteken. Is dit realistisch, moet ik me misschien niet meer tijd gunnen? Maar ik wil zo graag na de zomer mijn eindstage doen en dan klaar zijn!
Ineens schiet daar die (voor mij) bekende tekst uit Jeremia door mijn hoofd:
Mijn plan met jullie staat vast – spreekt de HEER.
Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk:
ik zal je een hoopvolle toekomst geven.
{Jeremia 29:11}
Het valt niet mee om op Gods plan te blijven vertrouwen als van alles tegen lijkt te werken. En ook Gods plan te zien en je eigen gedachten los te laten. Ik weet dat Gods plan beter is, dan de mogelijkheden die ik zelf alleen zie. Ik weet dat Hij zal doen wat goed voor mij is, omdat Hij mij door een door kent. Maar hoe? Waarom zo?
Gelukkig stopt het niet bij vers 11, maar klinken er nog een paar prachtige verzen na die mij hoop en vertrouwen geven en ik hoop ook jou:
Jullie zullen mij aanroepen en tot mij bidden, en ik zal naar jullie luisteren.
Jullie zullen mij zoeken en ook vinden, als jullie mij tenminste met hart en ziel zoeken.
Ik zal me door jullie laten vinden – spreekt de HEER – en ik zal in je lot een keer brengen.
{vers 12-14a}
En misschien zijn de laatste woorden van vers 14 nog wel het mooist: Hij zal mij weer terugbrengen op de plek waar ik hoor, waar ik vandaan kom. Er zijn misschien omzwervingen in het leven, maar uiteindelijk kom je op de plek waar je hoort: dicht bij Gods Vaderhart!
Eén ding is zeker: God oefent een heel belangrijke eigenschap in je leven. Later heb je er misschien groot profijt van. Hoewel het nu bitter lijkt. En verwarrend. Hij ontwikkelt jouw "geduld". Wat is het moeilijk om een stapje terug te zetten. Of nog meer dan één stapje. Maar Hij is bij je op elke stukje van de weg. Zo mooi dat je de teksten uit Jeremia erbij betrekt! Geduld en wachten zijn twee heel belangrijke aspecten van het christelijke leven. Lieve groet en blijf dicht bij je Maker!
BeantwoordenVerwijderenJe beschrijft precies zoals het is.. Bitter en verwarrend.. Maar ergens voel ik en weet ik dat het ergens voor nodig is.. Dank je wel voor je lieve en bemoedigende reactie!! Doet me goed :)
VerwijderenUiteindelijk kom je op de juiste plek. Wat besluit je je blog mooi. Veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor je lieve reactie! Fijn!
Verwijderen