Take me deeper {Exodus 15:2-6}

De HEER is mijn sterkte, hij is mijn beschermer,

de HEER kwam mij te hulp.

Hij is mijn God, hem wil ik eren,

de God van mijn vader, hem loof en prijs ik.

Zijn naam is HEER, hij is een krijgsheld.

De wagens van de farao slingerde hij in zee.

Daar, in de Rietzee, verdronk het leger,

zijn beste officieren kwamen om.

Wild kolkend water overspoelde hen,

ze verdwenen in de diepte, zonken als een steen.

Uw hand, HEER, ontzagwekkend in kracht,

uw hand, HEER, verplettert de vijand.

{Exodus 15:2-6}

Na tien maanden was ik terug op de plek. De plek waar ik naar toe ging om tot rust te komen, na te denken en mijn vragen en twijfels aan God voor te leggen. Ik werd gestuurd door een mens, maar begreep later dat God het zelf was die mij, via die persoon, stuurde. Veel later zou ik begrijpen dat het het begin was van een omkering, er gebeurde meer die dagen erna en ik begreep het niet op dat moment.
Ik zat vol met vragen, vragen waar ik nu nog geen antwoord op heb, maar ergens geeft dat niet (meer), het draait niet om die antwoorden. Het draait om de dingen die ondertussen gebeuren en zijn gebeurd. Hoe perspectieven veranderen. Want op dat moment beukten de golven tegen mij leven aan, ja ze leken zelf te overspoelen en soms leek ik grip te verliezen want de ondergrond werd glad.
En toen was daar dat lied. Tien maanden geleden luisterde ik het en na tien maanden kwam het "ineens" in mij op terwijl ik daar zat. Het kwam in perspectief en met de woorden van een preek van afgelopen zondag begon ik het te begrijpen. Ik durfde het toen niet volledig mee te zingen, bang voor wat er nog meer zou komen, maar nu klonk het in mijn hart weer:

Take me deeper than my feet could ever wander

And my faith will be made stronger

In the presence of my Savior

Ik ging diep, maar niet zonder mijn hemelse Vader. Steeds opnieuw was Hij het die mij beschermde om te vallen. De golven beukten, de zee raasde om mijn leven heen, maar het was niet tegen mijn leven. Het was, zoals ik zondag in de kerk las, het was zoals het volk Israël door de Rietzee liep. De zee was er met al haar kracht, maar Gods machtige hand beschermde het volk, zodat het er doorheen kon lopen. Ze werden door het water gered, ze kregen nieuw leven door het water. 

Ik worstelde met God, leek ontwricht. Maar God droeg mij verder. Leidde mij naar diepere waters. Moedigde mij aan en zei dat ik in Zijn kracht door die diepe zee kon gaan. Door water werd ik gered en startte een nieuw leven. 

Your grace abounds in deepest waters

Your sovereign hand

Will be my guide

Where feet may fail and fear surrounds me

You've never failed and You won't start now

So I will call upon Your name

And keep my eyes above the waves

When oceans rise

My soul will rest in Your embrace

For I am Yours and You are mine

{Oceans - Hillsong}