God heeft mij voor jullie uitgestuurd om jullie voortbestaan op aarde veilig te stellen;
zo wilde Hij veel levens redden.
Niet jullie hebben mij dus hierheen gestuurd maar God;
door hem ben ik de belangrijkste raadsman van de Farao geworden,
de bestuurder van zijn hele hof en heerser over heel Egypte.
{Genesis 45:8}
Gisteravond, ik moest het Bijbelverhaal voor vandaag nog voorbereiden. Vorige week zijn we begonnen met de verhalen van Jozef en zijn broers. Ik sla mij Bijbel open en zoek Genesis 44 op en begin te lezen. Eerst even herhalen wat de laatste keer is vertelt. Ik kom aan bij Genesis 45, daar zal het verhaal over gaan. De eerste verzen spelen zich voor mijn ogen af, hoe Jozef in tranen uitbarst om zijn broers en tegelijk bedenk ik dat hij alle reden had om ze aan te vliegen. Dan kom ik bij vers 5. Ik begin langzamer te lezen en er groeit een onbehaaglijk gevoel. Jozef, stop! Wat doe je nu! De broers die niks om je gaven, die stikjaloers waren, ga je die nu vrijpleiten? Het is hun geraden dat ze bang zijn, waarom vertel je ze dan dat ze niet bang hoeven te zijn?
Hier blijft het niet bij. Ik lees vers 8 en kan niet meer verder lezen. De tekst grijpt mij en ik snap er niks van, nee, ik wil er niks van begrijpen. Dit heb ik vaker gehoord, maar ik kan hier niks mee. Ik leg mijn Bijbel weg. Morgen de rest van het verhaal maar lezen.
Vanmorgen, ik zit achter mijn bureau in mijn klas en wil mijn Bijbelverhaal doorlezen. Over vers 8 lees ik maar gauw heen, te confronterend. Ondertussen open ik mijn mail en zie mijn dagelijks Bijbelstukje in het Afrikaans en ik begin te lezen, totdat ik aan het einde kom en ik even niet weet wat ik moet:
Het dit al ooit by jou opgekom dat die storm waarin jy jou tans bevind,
deur God toegelaat is sodat Hy jou kan wys dat Hy alle probleme kan oplos,
dat jy nie alleen is nie; en dat jy Hom daardeur beter sal leer ken?
Jesus sê, 'Moenie ontsteld wees nie. Hou net aan om op God te vertrou
en vertrou ook ten volle op My' (Johannes 14:1 NLV).
Die enigste mag wat bekommernisse oor jou het, is die mag wat jy daaraan gee.
Opnieuw staat het er. God laat stormen toe. En de vragen rijzen in mijn hart. Waarom God? Waarom vorig jaar dat diepe dal, waarin elke dag een strijd is? Waarom een paar weken geleden opnieuw weer zo'n korte ervaring? Waarom die angst voor het (bekende) onbekende? Waarom die pijn, het verdriet, de zorgen, de onvrede. Waarom dan deze strijd? Kon en kan het niet anders? Wat wilt U mij duidelijk maken?
En nu, woensdagavond, blijft het me bezighouden. Ik snap het niet. Het is nu de vierde keer dat ik in korte tijd hierop word gewezen. De woorden die iemand sprak, afgelopen week, weerklinken in mij: 'Elize, God is niet het kwaad, God kan dan ook geen kwaad geven. God is liefde, Hij houdt van jou. Hij heeft Zijn Zoon voor jou gegeven, is dat niet het ultieme symbool van liefde. Hij zorgt voor jou en zal je vasthouden, in deze storm.'
Father to the fatherless Defender of the weak
Freedom for the prisoner we sing
This is God in His holy place
This is God clothed in love and strength
Sing out lift your voice and cry out
Awesome is our strong God mighty is our God
You're with us in the wilderness faithful to provide
Ev'ry breath and ev'ry step we see
Sing out lift your voice and cry out
Awesome is our strong God mighty is our God
Sing out raise your hands and shout out
Awesome is our strong God mighty is our God
There is no higher no
There is no greater no
There is none stronger than our God
{Strong God - New life worship}
