Puur moment

Er borrelen allerlei blogjes in mij.. Alleen heb ik nog niet de rust en de tijd gevonden om ze uit te werken..  Ik begin maar met een heel puur moment van vandaag:
In mijn kleuterklas denken we deze week na over vriendschap en wat Jezus ons daarover leert. We zingen daar ook een liedje over en dat liedje, die komt zo binnen en geeft mij zoveel energie. Helemaal toen ik vandaag een paar kleuters elkaar de hand zag pakken en ze samen meezongen. Wauw, vriendschap is zoveel meer dan wij er soms uithalen!

Op een punt

Over een maandje of vier ben ik afgestudeerd. Klaar om het onderwijs in te gaan.
Ergens voel ik een andere roeping of opdracht. Ik geniet van de kinderen, het enthousiasme waarmee ze willen leren. Maar ergens voelt het niet als mijn ding. Het is niet dat waar mijn hart harder van gaat kloppen. Dat waarvan ik droom, dromen die God mij geeft in mijn hart.
Maar wat ga je dan wel doen?! is een veel gestelde vraag. Je moet toch wel iets gaan doen?!

Vorige week had ik twee assessmentdagen om na te denken over hoe ik mijn talenten in kan zetten in Gods Koninkrijk. Het leverde niet op wat ik gehoopt had. Het was zo makkelijk geweest als er een briefje uit de hemel was gekomen met de richting erop, waar ik heen moet gaan. Verwarring was het antwoord. Vragen. Herbeleving van dromen waarbij de twijfel toenam. Nee, het kan toch niet dat ik dat moet doen?! Of misschien toch wel?

Ik moest denken aan de Bijbelverhalen die ik vorige week aan de kleuters vertelde. Over Noach, die een belachelijke opdracht kreeg. Om een boot te bouwen, terwijl er geen water was. Over Abraham, die zijn leven achter moest laten om ergens anders te gaan wonen en opnieuw te beginnen. Allebei opdrachten die ons menselijke verstand op dat moment te boven gaat. En allebei opdrachten waarbij Gods zegen en belofte aan verbonden is. Je hoeft het niet alleen te doen, Noach. Je hoeft niet alleen te gaan Abraham. Ik ben is Mijn Naam.

Ik heb geen enkel idee waar het heen gaat. Maar God heeft mij een belofte gegeven, zoals hij ook aan Noach en Abraham heeft gegeven. En hoe de vragen ook op mij af komen en hoe groot de druk van de omgeving is om iets te doen, ik mag vertrouwen op Hem. En elke stap die ik zet, is een stukje dichter bij Hem, een stukje dichter bij mijzelf.

Jullie zijn het licht {Mattheus 5:13-16}

Jullie zijn het zout van de aarde. 

Maar als het zout zijn smaak verliest, hoe kan het dan weer zout gemaakt worden? 

Het dient nergens meer voor, het wordt weggegooid en vertrapt.

Jullie zijn het licht in de wereld. 

Een stad die boven op een berg ligt, kan niet verborgen blijven. 

Men steekt ook geen lamp aan om hem vervolgens onder een korenmaat weg te zetten, 

nee, men zet hem op een standaard, zodat hij licht geeft voor ieder die in huis is. 

Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, 

opdat ze jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel.

{Mattheus 5:13-16}

Heb je wel eens van die prachtige gletsjers gezien? Vol ijs en sneeuw? Hoe ze het zonlicht weerkaatsen? Machtig! Al moet ik eerlijk bekennen dat ik het moet doen van plaatjes en natuurfilms. 

Je kent waarschijnlijk ook het probleem van de opwarming van de aarde. Gletsjers smelten. Rivieren en zeeën stromen vol, land loopt onder. Hoe dat kan? Doordat er roetdeeltjes neerdalen op de gletsjers. Roetdeeltjes van onze auto's, van onze vliegtuigen, van onze fabrieken. Vervuild en vies. De gletsjer kan het licht niet meer weerkaatsen, het gaat juist smelten doordat het vervuild en vies is. 

Wij zijn het licht van de wereld. Zoals een gletsjer mogen wij zijn. Maar dat gaat ons lang niet altijd goed af. Kijk maar eens in de wereld om je heen. De ellende, de eenzaamheid, de hoeveelheid verdriet en pijn dat er is. Waar zijn de Lichten van deze wereld? Ze zijn verborgen onder roetdeeltjes. Het wordt tijd om een grondige douche te nemen. Je te ontdoen van die zwarte pikjes of pikken. Om zo zuiver wit te worden en het HEERlijke Licht van God te weerkaatsen, de wereld in. Te schitteren en Gods genade en liefde te laten zien. Niet alleen binnen kerkmuren, maar ook verder de wereld in. Ze wachten op ons. 

Wees mij genadig, God, in uw trouw,

u bent vol erbarmen, doe mijn daden teniet,

was mij schoon van alle schuld,

reinig mij van mijn zonden.

Schep, o God, een zuiver hart in mij,

vernieuw mijn geest, maak mij standvastig,

verban mij niet uit uw nabijheid,

neem uw heilige geest niet van mij weg.

Red mij, geef mij de vreugde van vroeger,

de kracht van een sterke geest.

Dan wil ik verdwaalden uw wegen leren,

en zullen zondaars terugkeren tot u.

U bent de God die mij redt,

bevrijd mij, God, van de dreigende dood,

en ik zal juichen om uw gerechtigheid.

Ontsluit mijn lippen, Heer,

en mijn mond zal uw lof verkondigen.

{Psalm 51}

Geïnspireerd door een preek van René Barkema, gehouden op zondag 6 september 2015 te Amersfoort, Kandelaarkerk GKV