Lezen: Spreuken 8:12-21
Terwijl ik dit gedeelte van Spreuken lees voelt het alsof ik een soort van interview met Wijsheid lees. Een soort van raadsel met antwoord. Wil je Wijsheid beter leren kennen, toepassen in je leven? Lees dan het stukje eens goed door. Deze kenmerken van Wijsheid haal ik eruit:
* overpeinzing, beraad en overleg, hier zul je Wijsheid aantreffen
* trots, hoogmoed, leugens en kwaad horen niet bij Wijsheid
* rechtvaardigheid
* Wijsheid laat zich vinden
* Wijsheid geeft je veel rijkdom, het is zuiver dan goed, fijner dan zilver
* liefde hoort bij Wijsheid
Wat herken jij in leven? Wat zou je nog meer willen vormgeven in je leven?
zaterdag 28 juni 2014
donderdag 26 juni 2014
Wijsheid {Spreuken 8:1-11}
Lezen: Spreuken 8:1-11
Vers 2:
Wijsheid heeft zich opgesteld op een heuvel langs de weg,
bij het kruispunt van de wegen.
Ons leven gaat over bergen en door dalen. Soms mogen we genieten van het prachtige uitzicht, soms geeft God ons een halt, tijd van bezinning. En op die wegen die we gaan moeten we keuzes maken welke kant we op gaan, waar wil ik heen en waarom juist daarheen? En soms voelen we ons klein en eenzaam. Zoveel vragen die op je afkomen, waarheen, waartoe?
En dan lees ik het tweede vers van Spreuken 8. Wat een geweldige woorden! Want waar ik ook ben, Wijsheid is daar! Op die belangrijke kruispunten van het leven, Wijsheid is daar. God is daar om mij te helpen. Hij weet dat ik, juist op die momenten, Hem zo verschrikkelijk hard nodig heb. Hij staat daar al op mij te wachten, het enige wat ik moet doen is de vraag Hem toe te vertrouwen en Hem om wijsheid en leiding te vragen. Ik hoef niet te twijfelen aan Zijn wijsheid, daarmee zit het goed. Maar, ben ik bereid om deze stap te zetten? Ik hoop dat jouw antwoord een 'Ja!' mag zijn!
Vers 2:
Wijsheid heeft zich opgesteld op een heuvel langs de weg,
bij het kruispunt van de wegen.
Ons leven gaat over bergen en door dalen. Soms mogen we genieten van het prachtige uitzicht, soms geeft God ons een halt, tijd van bezinning. En op die wegen die we gaan moeten we keuzes maken welke kant we op gaan, waar wil ik heen en waarom juist daarheen? En soms voelen we ons klein en eenzaam. Zoveel vragen die op je afkomen, waarheen, waartoe?
En dan lees ik het tweede vers van Spreuken 8. Wat een geweldige woorden! Want waar ik ook ben, Wijsheid is daar! Op die belangrijke kruispunten van het leven, Wijsheid is daar. God is daar om mij te helpen. Hij weet dat ik, juist op die momenten, Hem zo verschrikkelijk hard nodig heb. Hij staat daar al op mij te wachten, het enige wat ik moet doen is de vraag Hem toe te vertrouwen en Hem om wijsheid en leiding te vragen. Ik hoef niet te twijfelen aan Zijn wijsheid, daarmee zit het goed. Maar, ben ik bereid om deze stap te zetten? Ik hoop dat jouw antwoord een 'Ja!' mag zijn!
zaterdag 21 juni 2014
Zegelring {Spreuken 7:3}
Lezen: Spreuken 7
Ook hoofdstuk 7 gaat het over lichtzinnige vrouwen. En terwijl ik het lees zie ik ook de gelijkenis met "afgoden" van deze tijd die onze aandacht trekken en weghalen bij God vandaan. Uiteindelijk kunnen ze ons in het dodenrijk trekken. Ik denk dat iedereen voor zichzelf wel in kan vullen wat onze aandacht soms meer trekt dan wij zelf willen en onze tijd opslurpt waardoor we geen tijd meer hebben voor God.
Gelukkig staan in Spreuken ook woorden die ons daar ver van kunnen houden:
Vers 1-4
Mijn zoon, denk altijd aan mijn uitspraken,
vergeet mijn woorden niet,
denk altijd aan wat ik je leer,
dan zul je blijven leven.
Koester mijn lessen als het licht in je ogen,
draag mijn woorden als een ring aan je vinger,
schrijf ze in je hart.
Zeg tegen Wijsheid: ‘Je bent mijn zuster,’
noem Inzicht je vriendin.
Voel je de boodschap die God je geeft? Hij wil dat je Zijn woorden niet vergeet, dat je onthoudt wat Hij jou leert. Deze woorden mogen als een sieraad om je vinger zijn, een ring. Waarom een ring? Een ring werd vroeger gebruikt om het te verzekeren. De afdruk van de ring liet zien of het echt was. Deze zekering mag jij om je vinger doen.
Ook hoofdstuk 7 gaat het over lichtzinnige vrouwen. En terwijl ik het lees zie ik ook de gelijkenis met "afgoden" van deze tijd die onze aandacht trekken en weghalen bij God vandaan. Uiteindelijk kunnen ze ons in het dodenrijk trekken. Ik denk dat iedereen voor zichzelf wel in kan vullen wat onze aandacht soms meer trekt dan wij zelf willen en onze tijd opslurpt waardoor we geen tijd meer hebben voor God.
Gelukkig staan in Spreuken ook woorden die ons daar ver van kunnen houden:
Vers 1-4
Mijn zoon, denk altijd aan mijn uitspraken,
vergeet mijn woorden niet,
denk altijd aan wat ik je leer,
dan zul je blijven leven.
Koester mijn lessen als het licht in je ogen,
draag mijn woorden als een ring aan je vinger,
schrijf ze in je hart.
Zeg tegen Wijsheid: ‘Je bent mijn zuster,’
noem Inzicht je vriendin.
Voel je de boodschap die God je geeft? Hij wil dat je Zijn woorden niet vergeet, dat je onthoudt wat Hij jou leert. Deze woorden mogen als een sieraad om je vinger zijn, een ring. Waarom een ring? Een ring werd vroeger gebruikt om het te verzekeren. De afdruk van de ring liet zien of het echt was. Deze zekering mag jij om je vinger doen.
woensdag 11 juni 2014
Wat God wil {Spreuken 6:16-19}
Lezen: Spreuken 6
Vers 16-19:
Zes dingen haat de HEER,
zeven dingen zijn hem een gruwel:
ogen die hooghartig kijken en een tong die liegt,
handen die onschuldig bloed vergieten
en een hart dat op het kwade zint,
voeten die zich naar de misdaad reppen
en getuigen die bedriegen, altijd liegen,
en zij die stoken tussen broers.
Elke keer weer, als ik dit hoofdstuk lees, springt dit stukje er tussenuit.
Soms zijn verhalen onduidelijk, wat moet je er soms mee? Wat is de kern? Maar hier is de onduidelijkheid totaal weg. Hier staat in een paar verzen wat God verschrikkelijk vindt.
Het lijkt wel een voorloper op de Bergrede van Jezus, alleen ligt hier de nadruk op de dingen die mensen kunnen doen die God haat. Heel duidelijk is hier waar we ons juist niet mee in moeten laten. En in de Bergrede mogen we troost vinden als deze dingen ons wel treffen, als we er de dupe/slachtoffer van worden. Die woorden van troost wil ik graag meegeven:
Vers 16-19:
Zes dingen haat de HEER,
zeven dingen zijn hem een gruwel:
ogen die hooghartig kijken en een tong die liegt,
handen die onschuldig bloed vergieten
en een hart dat op het kwade zint,
voeten die zich naar de misdaad reppen
en getuigen die bedriegen, altijd liegen,
en zij die stoken tussen broers.
Elke keer weer, als ik dit hoofdstuk lees, springt dit stukje er tussenuit.
Soms zijn verhalen onduidelijk, wat moet je er soms mee? Wat is de kern? Maar hier is de onduidelijkheid totaal weg. Hier staat in een paar verzen wat God verschrikkelijk vindt.
Het lijkt wel een voorloper op de Bergrede van Jezus, alleen ligt hier de nadruk op de dingen die mensen kunnen doen die God haat. Heel duidelijk is hier waar we ons juist niet mee in moeten laten. En in de Bergrede mogen we troost vinden als deze dingen ons wel treffen, als we er de dupe/slachtoffer van worden. Die woorden van troost wil ik graag meegeven:
‘Gelukkig wie nederig van hart zijn,
want voor hen is het koninkrijk van de hemel.
Gelukkig de treurenden,
want zij zullen getroost worden.
Gelukkig de zachtmoedigen,
want zij zullen het land bezitten.
Gelukkig wie hongeren en dorsten naar gerechtigheid,
want zij zullen verzadigd worden.
Gelukkig de barmhartigen,
want zij zullen barmhartigheid ondervinden.
Gelukkig wie zuiver van hart zijn,
want zij zullen God zien.
Gelukkig de vredestichters,
want zij zullen kinderen van God genoemd worden.
Gelukkig wie vanwege de gerechtigheid vervolgd worden,
want voor hen is het koninkrijk van de hemel.
zondag 1 juni 2014
Hoe liefde is {Spreuken 5}
Lezen: Spreuken 5
Ik zie hoe huwelijken kapot gaan.
Ik zie hoe kinderen moeten kiezen tussen hun ouders,
verscheurd worden door verdriet, vragen en schuldgevoel.
Ik zie mensen die niet meer weten wat liefde is
en wat liefde doet.
Ik zie een wereld die voor zichzelf kiest,
waarin "samen" niet langer een werkwoord is,
niet voor iedereen.
En dan lees ik spreuken 5, het tegenovergestelde van hoe het soms gaat in huwelijken.
Liefde is iets tussen de man en de vrouw. Een verbond, wat niet kapot hoort te gaan.
Ja, soms zijn de omstandigheden uniek en dwingt het tot een scheiding.
Maar als we God écht betrekken in ons leven, in het huwelijk, dan hebben we toch
niet meer nodig? Dan zijn al je behoeften toch voldaan?
Noem het ouderwets, niet meer van deze tijd, maar wat zou het mooi zijn als de Liefde
weer terugkeert. Dat het niet meer uniek is samen te blijven, trouw te zijn en God als
middelpunt in het huwelijk te hebben. Niet ik, niet jij, maar God!
Ik zie hoe huwelijken kapot gaan.
Ik zie hoe kinderen moeten kiezen tussen hun ouders,
verscheurd worden door verdriet, vragen en schuldgevoel.
Ik zie mensen die niet meer weten wat liefde is
en wat liefde doet.
Ik zie een wereld die voor zichzelf kiest,
waarin "samen" niet langer een werkwoord is,
niet voor iedereen.
En dan lees ik spreuken 5, het tegenovergestelde van hoe het soms gaat in huwelijken.
Liefde is iets tussen de man en de vrouw. Een verbond, wat niet kapot hoort te gaan.
Ja, soms zijn de omstandigheden uniek en dwingt het tot een scheiding.
Maar als we God écht betrekken in ons leven, in het huwelijk, dan hebben we toch
niet meer nodig? Dan zijn al je behoeften toch voldaan?
Noem het ouderwets, niet meer van deze tijd, maar wat zou het mooi zijn als de Liefde
weer terugkeert. Dat het niet meer uniek is samen te blijven, trouw te zijn en God als
middelpunt in het huwelijk te hebben. Niet ik, niet jij, maar God!
Abonneren op:
Posts (Atom)