Poort

Terug naar de plek waar ik een aantal weken een bijzondere ervaring had. Het verhaal was nog niet klaar en kon op dat moment nog niet afgerond worden.
Opnieuw de wandeling. De plek, waar ik eerder het gevoel had dichtgeknepen te worden, in de knoop, de plek waar ik weg wilde. Opnieuw de gang naar de andere plek, waar de schoonheid mij overviel, mijn knieën knikte en ik niet anders wilde dan mijn handen op te heffen naar God.
Het schoot allemaal door mijn hoofd. De strijd die het leven soms kent, het tekende de wandeling van de ene naar de andere plek. Niets vermoedend dat de wandeling én het verhaal verder gaan.
We liepen om het water heen, namen deze keer een andere afslag, dichter bij het water. Sloegen het pad in en liepen, totdat ik mompelde: "Dat leek de poort van het leven wel". Ik liep door, mijn wandel- en gespreksmaatje stopte en riep me terug: "Loop dit eens opnieuw, maak een foto en omarm het moment.", was zijn korte opdracht. Ik liep, ik maakte de foto en besefte: hier is een nieuwe belofte, voor een nieuwe start.

De afgelopen jaren heb ik heel wat hindernissen moeten nemen, en nu, na een flinke strijd: een doorgezaagde boom op mijn pad. Ik kan "gewoon" door lopen, hoef geen extra inspanningen te doen, het is voor mij al gedaan. Het pad is vrij, klaargemaakt voor mijn komst. Het enige wat ik hoef te doen is een eerste stap te zetten en bewust te zijn.
Ik liep er doorheen, vol verwondering, achterlatend wat ik moest achterlaten. Het was mooi en het was eng. De eerste stap is gezet, op weg waar na toe? Ik heb geen idee. Maar God is een Wonderlijke God. Hij doet grote dingen!