Ik kan het niet rijmen. Helemaal niet met deze tijd.
Tijd van Kerst, vrede, warmte, ultiem geluk.
Het perfecte verhaal.
Een kindje, geboren in een stal, omgeven door armoede.
Maar rijk aan liefde en hoop.
Dat is het toch?
Of is het geschetste verhaal?
Van de week, ik sloeg de krant open: een jong meisje overleden, veel te vroeg.
De tranen van een kleuter omdat ze afscheid moest nemen van haar juf. Je kunt alles van kinderverdriet vinden, maar de tranen waren echt en hartverscheurend (ik was de juf die de tranen weg mocht vegen).
Verhalen over ziekten die mensen lichamelijk of psychisch in de greep houdt.
Verhalen over gebroken liefde, gebroken dromen, gebroken levens.
Gemis is het gevoel. Pijn die mijn hart doorboorde. Gebrokenheid. Er is zoveel kapot op deze wereld. Ik verlang om daar te zijn bij Hem die heel maakt. En laat dat nu het verhaal van Kerst zijn, Hij kwam naar mij toe. Zijn komst geeft perspectief, zoals ik in de vorige blog schreef. Zijn verhaal is hoop en liefde. Zijn verhaal maakt heel, omdat het verder gaat. Het stopt niet bij Kerst. Het laat ons verder kijken en verwachten. En zo werd die verwachting deze week ineens heel intens: 'Heer, wat mis ik U en wat heeft deze wereld U hard nodig!'. Hoezeer heeft deze wereld De Heelmaker wel nodig. Om tranen te drogen, gebroken lichamen te helen, harten te herstellen en het leven tot in eeuwigheid te brengen.
Bid je mee voor deze wereld? Voor de mensen die het Licht nodig hebben? En ook voor jezelf: dat je een licht mag zijn in deze wereld.
Schrijf, mensen, in uw harten
dit, als verdriet u kwelt,
uw tranen u verwarren
om moeiten ongeteld.
Houd moed, tot Hij zal komen,
Hij is met u begaan.
De trooster uit uw dromen,
zie Hem nu voor u staan!
Waarom u zorgen maken
met vragen, dag en nacht,
hoe u Hem zult ontvangen
met uw gebrek aan kracht?
Hij komt, Hij komt met liefde,
wil zo graag bij u zijn!
Want Hij weet van uw grieven,
en Hij stilt al uw pijn.
{Liedboek 441, vers 6 en 7}
Geen opmerkingen:
Een reactie posten