Abraham en Izaäk - nieuw perspectief

Als je gelovig bent opgevoed dan ken je vast het verhaal wel van Abraham die zijn zoon moest offeren. Op school en thuis heb ik dat verhaal vaak gehoord. Ik vond het altijd spannend, ondanks dat ik wist hoe het af zou lopen. Verder had het voor mij niet zoveel te zeggen, tot een week geleden. Dit verhaal kreeg ineens een heel ander perspectief, die mijn ogen opende. (Mocht je het niet kennen: Abraham en zijn zoon)

Als je dit verhaal leest vallen er een aantal dingen op.
God weet dat Abraham heel veel van zijn zoon houdt, dat weerhoudt Hem niet om hen op de proef te stellen. Vervolgens gaan ze op reis, om naar een berg te gaan om een offer te brengen. Er wordt vertelt dat er hout mee wordt genomen, over wat er geofferd moet worden wordt gezwegen. Wat een spannende situatie zou dat zijn. Zou Izaäk het geweten hebben wat hem te wachten stond? Een onheilspellende sfeer.
Na een tijdje komt toch de vraag van Izaäk waar het offerlam is, ze hebben hout en alles mee, maar geen offerlam. Het antwoord van Abraham vertelt veel, maar tegelijk ook zo weinig.
Ze zijn aangekomen bij de berg waar ze het offer moeten brengen, en Abraham schikt het hout op. Hij maakt het klaar om te gaan offeren en legt zijn enige zoon erop. Even van mens tot mens: wat een vreselijke taak moet dat zijn geweest! Je enige zoon, je geliefde zoon, je moet hem offeren. Het gaat bij mij door heel mijn lijf, wat moet dat moeilijk zijn geweest!
Maar op het moment dat Abraham zijn zoon wel slachten wordt hij tegengehouden door God. Nee, Abraham! Dit hoef je niet te doen! Je wilt alles doen voor Mij, zelfs je eigen zoon geven.

Dit verhaal toont een gelijkenis met een ander verhaal. Het verhaal waarin Jezus gekruisigd moet worden voor onze zonden. Abraham hoefde zijn enige, geliefde zoon niet op te geven. God gaf Zijn enige, geliefde Zoon aan de wereld voor onze zonden. Voel je de pijn en het verdriet? De genade van onze Vader, die zelfs Zijn eigen Zoon voor ons over heeft, om ons te redden.
Wij kunnen ons niet voorstellen hoe groot dit cadeau is. Maar wij snappen heel goed het verhaal van Abraham. God geeft ons een verhaal binnen ons voorstellingsvermogen. Een verhaal die vele jaren voor Jezus kruisiging heeft plaatsgevonden. Hierin zie ik Gods liefde. Hij wil ons bereiken met verhalen die wij snappen.

Eén zin..

Woensdagochtend, tien uur. Ik zit aan mijn bureau, druk te leren voor mijn tentamen van pedagogiek van morgen. Ik lees over leren en ineens lees ik een zin die ik nog drie keer over moet lezen. Het raakt mij, het past bij een gesprek van gisteravond waar ik niet op de woorden kon komen. Een gesprek over het geloof, een zin uit een pedagogiekboek.

"De echte emotie wordt benut als leren het hart van de leerling raakt

en als de leraar zijn eigen hart opent". 

(Boek: Oog voor OGO) 

We hadden het over dat ik zo geraakt werd door de woorden die gesproken zijn op de jeugdleidersconferentie(zie vorige blog) en het verschil met de kerk. De woorden die gesproken worden tijdens een kerkdienst en de liederen die gezongen worden raken mij soms wel. Bij de jeugdleidersconferentie kwamen ze echt recht in mijn hart, er werd iets in mij bewogen. 

De zin die ik las in mijn pedagogiekboek gaf voor mij de kern van het gevoel. De sfeer die er was tijdens JLC was open, geborgen, eerlijk, je mocht zijn wie je bent. Ik ervaar dat binnen mijn eigen gemeente niet altijd zo. Tijdens JLC voelde ik al die mensen als broers en zussen, samen in het geloof. Met één doel: Jezus aanbidden! Ik ervoer zo'n gave verbondenheid. 

Jezus, een bijzondere man. Hij gaf zich helemaal voor ons. Hij goot de liefde van Zijn hart over ons uit, niets werd gespaard. Daarom ben ik zo geraakt door Hem. Niets is verborgen, dat ik niet alles weet is iets anders. Ik leer van Hem, omdat Hij zijn hart heeft gegeven aan mij. Ik leer van Hem omdat Hij mij diep in het hart weet te raken, Hij maakt wat in mij los. 

JLC2013

JLC staat voor Jeugdleidersconferentie. Vorig jaar ben ik er al geweest en dit jaar wilde ik er weer bij zijn. Het is zo gaaf om met 400 jeugdleiders bij elkaar te zijn, toegerust te worden, gesterkt worden in het geloof en te zingen voor onze God. En het mooie is dat door deze conferentie ook veel jeugd bereikt wordt. Stel je voor: 400 jeugdleiders, ieder 10 jongeren, dat betekend 4000 jongeren!! Wauw.
Het was zo ontzettend mooi, dat ik het niet in woorden kan uitdrukken. Ik had echt zondag en maandag nodig om weer bij te komen, in balans te komen.
Wil je meer weten? www.jeugdleidersconferentie.nl

10.000 reasons..

Volgende hoofdstuk

Sinds kort markeer ik teksten in de Bijbel die ik tegenkom en die iets met mij doen. Het maakt dat ik teksten veel beter lees. Niet van: even snel, dan hebben we dat ook weer gehad. Nee, echt bewust lezen. Wat staat er, wat betekent het voor mij en wat wil God mij vertellen.
Zo las ik de volgende tekst in Filippenzen 4:

Ik vergeet wat achter me ligt en richt mij op wat voor mij ligt. 

Ik ga recht op mijn doel af: de hemelse prijs waartoe God mij door Christus Jezus roept. 

Hierop moeten wij ons allen als volmaakt mensen richten. 

Mocht u er op enig punt anders over denken, dan zal God het u wel duidelijk maken. 

In ieder geval, laten we op de ingeslagen weg voortgaan. 

Opnieuw heb ik het gevoel alsof iemand dit tegen mij zegt, als een boodschap. Vergeet wat achter je ligt en kijk naar voren! Ik weet nog niet wat er het komende jaar gaat gebeuren. Afgezien daarvan wacht er nog iets veel mooiers voor jou en mij: de hemels prijs! 

Loslaten is niet iets menselijks. Ik merk zelf hoeveel moeite ik ermee heb. Met mensen, maar ook met spullen, gedachten, dingen die ik gedaan heb. Sommige blijven maar hangen in mijn hoofd. Het is niet verkeerd om er af en toe aan terug te denken. Maar ik besef ook dat je er niet in kan hangen. Het leven gaat verder - hoe hard soms ook-. 

En als het moeilijk is om vooruit te kijken, omdat je net gehoord hebt dat iemand niet lang meer te leven heeft, omdat het licht in je leven is uitgegaan, omdat je geen idee hebt hoe je het hoofd boven water moet houden. Vergeet die zorgen. God zorgt! Er ligt Iets super moois in het verschiet. Ik gebruik expres het woord 'iets', want ik weet niet wat het is, ik weet wel dat het mijn voorstellingsvermogen te boven gaat. 

Het laatste stukje wat Paulus schrijft raakt mij ook. Dat doet me denken aan het verhaal van de vrouw van Lot. Ze moesten weg uit die verschrikkelijke heidense stad. De opdracht was om weg te gaan en niet meer terug te kijken. De vrouw van Lot kon daar niet op vertrouwen en keek toch. Op dat moment werd ze een zoutpilaar. 

God vraagt ons hier om te vertrouwen op Hem. We hoeven er niet anders over te denken. Waarom zou ik twijfelen als God het voor mij regelt? God zal duidelijk maken wat Zijn plan met jouw en mijn leven is. Misschien een andere weg dan dat jij voor ogen hebt. Houdt dan voor ogen wat Hij jou uiteindelijk beloofd: de hemelse prijs! 

Sluit het hoofdstuk af en ga verder met het volgende! 

Januari..

December is vaak een drukke maand voor mensen. Voor mij betekend januari een drukke maand. Tijd om het eerste semester af te ronden. Verslagen afronden en inleveren, toetsen leren en maken, presentatie voorbereiden en geven en reflecteren op het gedane werk.
Het is natuurlijk heerlijk om alles af te ronden en in te leveren. Tegelijk zorgt het voor de nodige stress en chaos. En laat ik daar nou een ster in wezen!
Even van mijn kant niet zoveel blogberichtjes, maar in februari begin ik weer vol goede moed.
En tussen al die hectiek en drukte, even heerlijk een muziekje luisteren. Mijn moeder was afgelopen weekend jarig en ze kreeg de cd: Hier ben ik, van Remco Hakkert. Natuurlijk heb ik die snel even op mijn laptop gezet, kan ik ook heerlijk meegenieten!
Luister mee met dit geweldige lied!