Eerlijk gezegd, ik ben niet gaan lezen in het artikel wat bij deze kop hoort. Dat hoef ik niet. Want ga maar eens bij pashokjes zitten en observeer de mensen die aan het passen zijn en luister wat ze zeggen. Er is altijd wel iets wat niet goed is, aan het lichaam, niet aan de kleding. En zo begint het al met jonge meisjes(en misschien ook wel jongens) die voor de spiegel staan en zich niet mooi vinden.
Ach, ik kan hier een cliché neerleggen: het gaat niet om het uiterlijk. Maar ik denk dat het weinig nut heeft.
Ook ik heb mijn momenten dat ik niet tevreden ben met mijn lichaam, dat geef ik toe. Tegelijk besef ik dan ook iets anders. God heeft mij de verantwoordelijkheid gegeven voor mijn lichaam, om het gezond te houden en er voor te zorgen. Wat meer vet op je botten kan geen kwaad, tenzij het een gevaar loopt voor je gezondheid. En God kijk gelukkig door onze huid, door onze vet, door onze botten heen en ziet ons hart. En dát is waar een meisje, een vrouw zich mee moet kleden. En dat mogen wij meegeven aan onze dochters, vriendinnen, zussen, oppasmeiden, buurmeisjes enz. Lees deze tekst maar eens:
Uw schoonheid moet niet gelegen zijn in uiterlijkheden,
zoals kunstig gevlochten haar, gouden sieraden of elegante kleding,
maar in wat verborgen ligt in uw hart, in een zacht en stil gemoed.
Dat is een onvergankelijk sieraad dat God kostbaar acht.
{1 Petrus 3:3-4}
Ons leven bestaat uit meer dan uiterlijkheden. Het feit dat je bestaat is een wonder, een feestje. God houdt van je zoals je bent en vind je hart belangrijker dan hoe je eruit ziet. ]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten