Jezus keerde, gesterkt door de Geest, terug naar Galilea.
Het nieuws over hem verspreidde zich in de hele streek.
Hij gaf onderricht in de synagogen en werd door allen geprezen.
Hij kwam ook in Nazaret, waar hij was opgegroeid,
en volgens zijn gewoonte ging hij op sabbat naar de synagoge.
Toen hij opstond om voor te lezen, werd hem de boekrol van de profeet Jesaja overhandigd,
en hij rolde hem af tot de plaats waar geschreven staat:
‘De Geest van de Heer rust op mij,
want hij heeft mij gezalfd.
Om aan armen het goede nieuws te brengen
heeft hij mij gezonden,
om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken
en aan blinden het herstel van hun zicht,
om onderdrukten hun vrijheid te geven,
om een genadejaar van de Heer uit te roepen.’
Hij rolde de boekrol op, gaf hem terug aan de dienaar en ging weer zitten;
de ogen van alle aanwezigen in de synagoge waren op hem gericht.
Hij zei tegen hen: ‘Vandaag hebben jullie deze schrifttekst in vervulling horen gaan.’
{Lucas 4}
Stel je voor: je zit in de kerk, de dominee leest de tekst voor de preek voor en zegt: 'Vandaag hebben jullie deze schrifttekst in vervulling horen gaan. Amen.'
Ik denk dat er nog al verbaasd opgekeken zal worden. Zo'n korte preek en misschien nog wel meer: wat moeten we hier mee? Wij weten dat Jezus de Messias is, dat wisten die mensen niet, maar toch, klopt het wel?
Ik lees de tekst nog een keer door.
Ja, ik heb Iemand nodig die mij goed nieuws brengt, écht goed nieuws.
Ja, ik heb Iemand nodig die mij losmaakt van de wereld, van denken, van slechte gewoonten.
Ja, ik heb Iemand nodig die mijn ogen opent en zorgt dat ik kan zien, écht kan zien.
Ja, ik heb Iemand nodig die vrijheid biedt, vrijheid dat ik nu nog niet onder woorden kan brengen.
En als ik kijk naar Jezus, dan zie ik Zijn liefdevolle ogen die al die dingen kan bieden. Waarom zou ik nog twijfelen? Hij heeft het toch zelf gezegd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten