Ont-moeten {Lucas 10:38-42}

Vorige week sprak ik met een docent en vertelde dat ik het soms wel eens zo moeilijk vind om even niets te doen, even rust te nemen en niet door te buffelen. En dat ik soms de neiging heb om mijzelf terug te trekken, op mijn kamer de rust te pakken terwijl het misschien ook goed zou zijn om juist met mensen af te spreken, te kletsen en leuke dingen te doen.
Hij keek mij aan, hij kent mij inmiddels redelijk goed en zei: "Ik heb een diepzinnige voor je.. Kijk maar wat je ermee kan: Je mag ont-moeten."
Dat woord zingt al de hele week door mijn hoofd. Ont-moeten.
Aan de ene kant het even niets hoeven doen. Niets meer moeten. Alles mag en kan, maar niks moet perse. Geen druk, lekker relaxed.
Aan de andere kant mag ik mensen ontmoeten, zien, voelen. Schouder aan schouder staan, troosten, een lachbui hebben. Ontspannen.

Toen ik hier over nadacht moest ik denken aan Marta en Maria:

Toen ze(Jezus en zijn leerlingen) verder trokken ging hij een dorp in, 

waar hij gastvrij werd ontvangen door een vrouw die Marta heette. 

Haar zuster, Maria, ging aan de voeten van de Heer zitten en luisterde naar zijn woorden. 

Maar Marta werd helemaal in beslag genomen door de zorg voor haar gasten. 

Ze ging naar Jezus toe en zei: ‘Heer, kan het u niet schelen dat mijn zuster mij al het werk alleen laat doen? Zeg tegen haar dat ze mij moet helpen.’ 

De Heer zei tegen haar: ‘Marta, Marta, je bent zo bezorgd en je maakt je veel te druk. 

Er is maar één ding noodzakelijk. Maria heeft het beste deel gekozen, en dat zal haar niet worden ontnomen.’

{Lucas 10:38-42}

Soms word je zo door je werk (of door andere dingen) in beslag genomen dat je vergeet te ont-moeten. Dat je even niets hoeft en tegelijk je omgeving mag zien, voelen en ervaren. Waarmee je kan lachen, maar ook waar je je tranen mag laten vloeien. 

En als je het dieper bekijkt: door niet vast te houden aan hier, aan de prestatiedruk die leeft op de wereld, als je dat los kan laten, dan kun je Hem ontmoeten. Je ogen worden niet vertroebelt door de wereld, maar ze gaan open en ze ontmoeten de ogen van Jezus. 

Ga je mee ont-moeten? 

Bidden om de Heilige Geest

Vurig en eensgezind wijdden ze zich aan het gebed,

{Handelingen 1: 14}

Sinds ik mij vorige week wat meer verdiept hebt in Jezus' hemelvaart, klinkt er een lied in mijn hoofd. Ik was onder de indruk van wat Jezus' leerlingen gingen doen toen ze hun vriend en meester opnieuw (en nu definitief) los moesten laten.
Bid jij mee? Voor jezelf, voor je broer of zus in geloof? Dat, wanneer God ons klaargemaakt heeft, jij en ik de Heilige Geest mogen ontvangen?

Heilige Geest van God, 

adem in ons midden, 

dan zullen wij aanbidden 

de Vader en de Zoon.

Kom, o Heilige Geest,

wij wachten op U.

Vervul ons met uw kracht,

Heil’ge Geest kom nu.

{Sela - Kom, o Heilige Geest} 

Hemelvaart {Handelingen 1}

Al enkele keren schreef ik over kijken, perspectief en opzien naar de hemel. Niet wetende wat de diepe betekenis het eigenlijk heeft.
Vanmiddag kreeg ik ineens een HEERlijke ingeving. Ik had mailcontact met mijn afstudeerbegeleider en hij wenste mij een goede Hemelvaartsdag, morgen. Plotseling besefte ik hoe weinig ik daarmee eigenlijk bezig was geweest de afgelopen tijd, eigenlijk niet. Andere dingen hadden totaal mijn aandacht, ook belangrijk, maar minder dan mij voorbereiden en toeleven naar deze dag. Terwijl ik dit bedacht, bedacht ik terug aan het thema waar ik de laatste tijd zoveel over schreef.
Opzien naar de hemel.... Hemelvaartsdag...
Ik besloot om stille tijd te nemen, want ook dat was er een beetje bij ingeslopen. Ik zocht het verhaal van Jezus' Hemelvaart op en kwam aan bij Handelingen 1. Een bekende tekst voor mij, maar toch, daar stond iets, het zette mij stil..

De leerlingen zagen hoe Jezus omhoog geheven werd

en door een wolk ontnomen werd aan hun blik.

Terwijl ze daar staan te kijken naar de hemel, 

staan er ineens twee mannen in witte gewaden naast hen en vragen:

wat staan jullie naar de hemel te kijken?! 

{vrij vertaald} 

Als ik al niet stilgevallen was door wat er zojuist gebeurde, dan was ik nu helemaal met stomheid geslagen. Verbaasd en zoekend naar woorden. Hoezo wat ik daar sta te kijken?! Wonderlijk, misschien wel bizar wat er zojuist gebeurde.. En dan zo'n vraag. Juist zo'n vraag, een ontnuchterende vraag. Hier zit een opdracht in! 

Kijk niet langer naar de hemel! Er wacht een andere taak, voor de leerlingen, voor jou en voor mij. 

De leerlingen trekken zich vervolgens terug en gaan met een groep bidden. 

Ik mag geloven dat Hij voor mij is en laat gebeuren wat moet gebeuren om mij dichter bij Hem te brengen. Ik weet dat Hij een taak voor mij heeft, in Zijn Koninkrijk. Hier is mijn taak, niet daar in de hemel. Hier. Op aarde. Een levende taak. 

Hij zal mij vullen met Zijn Geest, zodat ik weet wat ik moet doen. En wat is het daarbij belangrijk om stille tijd te houden, om te bidden, net zoals de leerlingen deden. 

Tijdens deze momenten van stille tijd leer ik mij steeds beter te focussen op Hem en Zijn plan. Ik hoef mij niet langer blind te staren naar de hemel, maar ik mag hier aan de slag gaan. Niet voor mijn eigen succes, maar om Hem te eren en mijn handen op te heffen naar de hemel van dankbaarheid.

Wauw.. 

Hartentekst

Toen ik de vraag van morgen zag (in Nu & Later van Carianne Ros), hoefde ik niet lang na te denken welk antwoord ik op zou gaan schrijven. Het is een tekst die in hoofdstuk 8 staat, een heel bekend hoofdstuk voor veel christenen(denk ik):

Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, 

engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, 

hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, 

ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, 

die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer.

Het was de eerste Bijbeltekst die ik een kleur gaf in mijn Bijbel. Ik weet dat moment nog zo goed. Ik durfde de stift bijna niet op het papier te zetten, moest ik dat wel doen? Moest ik mijn Bijbel niet mooi houden, gaaf en wit? Al snel kwam ik tot de conclusie dat juist een Bijbel waarin gekleurd wordt, gevouwen, aantekeningen gemaakt worden een Bijbel is van geloof, ontwikkeling, strijd en vinden. Een Bijbel dat gebruikt wordt. En dus voelde ik mij bemoedigd en kleurde deze tekst. Het was een jaar of zes geleden, een pubermeisje, die zoekende was naar God. En hierin vond ik God en deze tekst bepaald mijn leven nog steeds. Elke keer wordt deze tekst dieper, krijgt het meer betekenis. Ik weet niet precies wat het is, wat mij zo raakt.. Misschien de genade, de onvoorwaardelijke liefde, de veiligheid en geborgenheid die spreekt in deze tekst.. En dat niks, helemaal niks daar iets aan kan veranderen. Gewoon 0,0, niks, noppes, nada. Ik kan daar moeilijk bij, vind het dan ook wel een lastige tekst om in alle omstandigheden op te blijven bouwen en vertrouwen. Maar juist in die momenten mag ik kijken naar de laatste regel, mag ik kijken naar Jezus en dan weet ik mij weer veilig en geborgen. 

Wat is jouw favoriete tekst uit de Romeinenbrief? 

Stil, vrede, overwinning {Johannes 16:33}

'Jullie zullen het zwaar te verduren krijgen in de wereld, maar houd moed: 

Ik heb de wereld overwonnen.’

{Johannes 16:33}

Ik ben vandaag twee minuten stil.
Stil om de mensen te herdenken die hun leven moesten geven in de strijd, zeventig jaar geleden.
Mensen die gestreden hebben voor mijn vrijheid.
Die ervoor gezorgd hebben dat andere mensen afspraken dat er nooit meer zo'n oorlog mag komen.

Maar ik denk ook verder.
Ik denk aan de mensen in mijn omgeving.
Mensen die vandaag de dag gevangen zijn.
Gevangen in een leven die ze zich zo anders voorgesteld hadden.
Gevangen in verdriet, gemis, zorgen.
Gevangen in een lijf dat maar niet mee wil werken, ziek, gehandicapt.
Gevangen door het hoofd dat maar door blijft malen, donker en angstig.
Gevangen door drugs, drank, seks of andere verslavingen.
Mensen die gevangen zijn in hun huis, mishandeld, misbruikt en uitgebuit.
Gevangen door de druk van het leven, het moeten presteren, de perfectie.
Gevangen door de vergelijking met het leven van anderen.
Gevangen door de ogen van mensen, de afkeurende  blikken om wie je bent.
Gevangen door het onrecht van andere mensen, die hun leven belangrijker achtten dan dat van jou.
Gevangen door welke reden dan ook.

Het leven kan soms zwaar zijn, gebroken en gevangen. Weet dat Hij voor jouw gestreden heeft én heeft overwonnen. De strijd is gestreden, wij mogen onze ogen op Hem richten en moed houden. Ja, echt waar, leg dat wat jou gevangen houdt bij Hem neer en je zult gevuld worden met stilte en vrede. Blijf dicht bij Hem, praat met Hem, dan is het mogelijk om moed te houden. Hij bevrijdt jou en geeft Zijn vrede aan ons mee om uit te stralen naar mensen die het zo nodig hebben. Wij hoeven niet langer slaven te zijn van de wereld, maar Zijn geliefd kind. In Hem zijn wij veilig en geborgen.

Ik bid voor jou.

Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt 

en dank hem in al uw gebeden. 

Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, 

uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.

{Filippenzen 4:6-7}

Dit lied luister ik op moment heel veel. Elke keer herhaal ik het weer om het zo tot mijn levenslied te laten worden. Ik zoek nog naar woorden om er een blog over te schrijven, maar ik wil het jou niet onthouden.