Hartentekst

Toen ik de vraag van morgen zag (in Nu & Later van Carianne Ros), hoefde ik niet lang na te denken welk antwoord ik op zou gaan schrijven. Het is een tekst die in hoofdstuk 8 staat, een heel bekend hoofdstuk voor veel christenen(denk ik):

Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, 

engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, 

hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, 

ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, 

die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer.

Het was de eerste Bijbeltekst die ik een kleur gaf in mijn Bijbel. Ik weet dat moment nog zo goed. Ik durfde de stift bijna niet op het papier te zetten, moest ik dat wel doen? Moest ik mijn Bijbel niet mooi houden, gaaf en wit? Al snel kwam ik tot de conclusie dat juist een Bijbel waarin gekleurd wordt, gevouwen, aantekeningen gemaakt worden een Bijbel is van geloof, ontwikkeling, strijd en vinden. Een Bijbel dat gebruikt wordt. En dus voelde ik mij bemoedigd en kleurde deze tekst. Het was een jaar of zes geleden, een pubermeisje, die zoekende was naar God. En hierin vond ik God en deze tekst bepaald mijn leven nog steeds. Elke keer wordt deze tekst dieper, krijgt het meer betekenis. Ik weet niet precies wat het is, wat mij zo raakt.. Misschien de genade, de onvoorwaardelijke liefde, de veiligheid en geborgenheid die spreekt in deze tekst.. En dat niks, helemaal niks daar iets aan kan veranderen. Gewoon 0,0, niks, noppes, nada. Ik kan daar moeilijk bij, vind het dan ook wel een lastige tekst om in alle omstandigheden op te blijven bouwen en vertrouwen. Maar juist in die momenten mag ik kijken naar de laatste regel, mag ik kijken naar Jezus en dan weet ik mij weer veilig en geborgen. 

Wat is jouw favoriete tekst uit de Romeinenbrief?