Vanmiddag kreeg ik ineens een HEERlijke ingeving. Ik had mailcontact met mijn afstudeerbegeleider en hij wenste mij een goede Hemelvaartsdag, morgen. Plotseling besefte ik hoe weinig ik daarmee eigenlijk bezig was geweest de afgelopen tijd, eigenlijk niet. Andere dingen hadden totaal mijn aandacht, ook belangrijk, maar minder dan mij voorbereiden en toeleven naar deze dag. Terwijl ik dit bedacht, bedacht ik terug aan het thema waar ik de laatste tijd zoveel over schreef.
Opzien naar de hemel.... Hemelvaartsdag...
Ik besloot om stille tijd te nemen, want ook dat was er een beetje bij ingeslopen. Ik zocht het verhaal van Jezus' Hemelvaart op en kwam aan bij Handelingen 1. Een bekende tekst voor mij, maar toch, daar stond iets, het zette mij stil..
De leerlingen zagen hoe Jezus omhoog geheven werd
en door een wolk ontnomen werd aan hun blik.
Terwijl ze daar staan te kijken naar de hemel,
staan er ineens twee mannen in witte gewaden naast hen en vragen:
wat staan jullie naar de hemel te kijken?!
{vrij vertaald}
Als ik al niet stilgevallen was door wat er zojuist gebeurde, dan was ik nu helemaal met stomheid geslagen. Verbaasd en zoekend naar woorden. Hoezo wat ik daar sta te kijken?! Wonderlijk, misschien wel bizar wat er zojuist gebeurde.. En dan zo'n vraag. Juist zo'n vraag, een ontnuchterende vraag. Hier zit een opdracht in!
Kijk niet langer naar de hemel! Er wacht een andere taak, voor de leerlingen, voor jou en voor mij.
De leerlingen trekken zich vervolgens terug en gaan met een groep bidden.
Ik mag geloven dat Hij voor mij is en laat gebeuren wat moet gebeuren om mij dichter bij Hem te brengen. Ik weet dat Hij een taak voor mij heeft, in Zijn Koninkrijk. Hier is mijn taak, niet daar in de hemel. Hier. Op aarde. Een levende taak.
Hij zal mij vullen met Zijn Geest, zodat ik weet wat ik moet doen. En wat is het daarbij belangrijk om stille tijd te houden, om te bidden, net zoals de leerlingen deden.
Tijdens deze momenten van stille tijd leer ik mij steeds beter te focussen op Hem en Zijn plan. Ik hoef mij niet langer blind te staren naar de hemel, maar ik mag hier aan de slag gaan. Niet voor mijn eigen succes, maar om Hem te eren en mijn handen op te heffen naar de hemel van dankbaarheid.
Wauw..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten