De zeelieden werden bang, en ieder riep tot zijn eigen god om hulp.
Ook gooiden ze, om het gevaar af te wenden, de lading in zee.
Maar Jona was in het ruim van het schip afgedaald,
was daar gaan liggen en in een diepe slaap gevallen.
{Jona 1:5}
Ze werden bevangen door grote schrik en zeiden tegen elkaar:
‘Wie is hij toch, dat zelfs de wind en het meer hem gehoorzamen?’
{Marcus 4:41}
Angst, zo las ik vorige week in een boek, is een staat waarin veel mensen zich de meeste tijd in bevinden. Bam. Klap in je gezicht. Is dat echt zo? Ben ik continu bang, angstig? En ik ging het eens na en ik merkte die dag dat ik toch vaak reageer met 'oeh', 'kijk uit', 'dat ging net goed', 'zou het misschien mis gaan' enzovoort. Ik zeg niet dat het mijn vaste reactie is, maar toch viel het me op hoe vaak ik het gebruikte.
Afgelopen weekend hoorde ik twee preken waarin angst naar voren kwam in de tekstgedeelten. Twee verhalen die veel op elkaar lijken. In het Oude Testament het verhaal van Jona, in het Nieuwe Testament het verhaal over de leerlingen en de storm. Allebei een boot, een storm en bange mensen. Bij Jona en bij de leerlingen is de angst eerst om de storm: hoe gaan we hier levend uitkomen? Daarna komt de angst voor degene die de storm tot bedaren brengt, of moeten we zeggen: angst van ontzag?!
Maar hoe komt het dat we zo'n angst hebben? Jouw reden is niet mijn reden en de mijne niet die van jou. Ik nodig je uit om de bron te zoeken van de angst. Hoe komt het dat ik in bepaalde situaties me zo beklemd voel, zo angstig, zo zonder adem? En misschien nog wel een mooiere vraag: hoe zou ik doen als ik vrij was, blij en met levensadem?
Want als we nou de twee angsten uit het verhaal omdraaien. Eerst bang ontzag hebben voor God, om Zijn machtige daden, zou het dan niet zo zijn dat de tweede angst: hoe kom ik hier levend uit? verdwijnt? Ik hoop dat je hem volgt. Jij hebt gekozen voor God, ja echt gekozen, je hele leven leg je in Zijn handen omdat je weet en gelooft dat God te vertrouwen is, wat heb je dan nog te vrezen? De God die hemel en aarde schiep, die zelfs jou zo kunstig gemaakt heeft, zou Hij jou dan niet uit de storm kunnen redden? Het vraagt om een keuze. Een radicale keuze. Eentje waarvan ik denk hem nu eindelijk eens gemaakt te hebben, maar elke keer kom ik er op terug. Geloof jij dat Jezus jouw Redder is, in welke situatie dan ook?! Dan weet ik zeker dat jij niet bang zult zijn voor welke storm dan ook. Je staat namelijk niet alleen. Je hebt iemand die jou leidt, waar je op terug kan vallen, die je zal dragen en Hij zal zeker niet tegenvallen.
Roep Zijn naam aan, nog voordat je dreigt te vergaan. Hij zal je antwoorden en jij zult zingen:
De HEER is genadig en rechtvaardig,
onze God is een God van ontferming,
de HEER beschermt de eenvoudigen,
machteloos was ik en hij heeft mij bevrijd.
Kom weer tot rust, mijn ziel,
de HEER is je te hulp gekomen.
{Psalm 116}
Geen opmerkingen:
Een reactie posten