Misschien herken je het wel. Het leven is soms (heel) mistig. Je ziet geen hand voor ogen, maar het is niet zo donker dat je niets meer ziet. En misschien is dat wel het vreselijke. Je balanceert tussen alles en niets. Eén misstap en je bent er geweest. De stap in de goede richting lijkt wel een enorme stap.
Van alle kanten komen ineens lichten tevoorschijn. Maar zo snel ze er waren, zo snel zijn ze ook weer verdwenen. Je staat er helemaal alleen voor.
Als je goed kijkt, knijp je ogen maar iets dicht, dan zie je dat er toch hoop is. Ergens achter de mist en wolken schijnt de zon. Af en toe lukt het de zon om door alle bewolking door te schijnen en zie je de heldere stralen de aarde raken. Ondertussen besef je dat zonder de zon de wereld als een vrieskist zou zijn. Koud, kil, donker en verlaten. Gelukkig schijnt de zon altijd.
Zo is het ook met God. Als je goed kijkt zie je God stralen van liefde, genade en zorg. Hij is er altijd. De vraag aan jou of je het ook altijd wilt zien. Hij wil je verwarmen, Hij slaat zijn armen om je heen. Hij laat je ervaren hoe het is om geliefd te zijn. Hij laat je voelen wat Zijn genade betekend. Hij laat weten dat Hij voor je zorgt.
En ook al zie je geen uitweg en is het heel erg mistig, steeds als je een stap zet, zie weer een stukje meer van Zijn weg en van Zijn plan. Vertrouw Hem, pak Zijn hand, Hij laat je niet in de steek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten