Op de een of andere manier houden mensen ervan om verstop-spelletjes te doen. Als klein kind is het een bewust spel. Later als je puber bent verstop je je misschien achter die dikke laag make-up, achter die kleren of probeer je jezelf onzichtbaar te maken. Soms zie ik mensen met een imponerend kapsel. Dan denk ik wel eens: wat bepaald nu je identiteit, dat kapsel of dat wat erachter zit?!
Ik denk dat wij er wel goed in zijn, in verstoppen. Het is ons met de paplepel ingegoten.
Zelfs toen God net de mens geschapen had riep Hij hen al:
Maar God, de HEER, riep de mens: ‘Waar ben je?
Genesis 3:9
Dit is geen verstoppertje spelen met God voor de lol. Adam en Eva wisten heel goed wat ze hadden gedaan. Ze wisten dat ze een grens hadden opgezocht en dat ze er ook over heen waren gegaan. Daarom hadden ze zich verscholen. Ze durfden God niet onder ogen te komen.
Herkenbaar?
Ik kan mij er heel goed in vinden! Er zijn wel eens voorvallen geweest dat ik daarna dacht: hoe kan ik God nu nog onder ogen komen. Eerst lijkt verschuilen een goede oplossing. Alleen dan begint dat geknaag, diep in je hart. Je weet dat je fout was. Leugens komen erbij. Alles om jezelf omhoog te houden. Het liefst wil je je op de knielen laten vallen, je hoofd buigen, je handen vouwen en berouw tonen. Je wist het. Je hoort Gods stem: "Mijn kind! Waar ben je?".
Hoelang verberg jij je nog voor God? Hoelang ga je de strijd aan tegen Gods genade? Hoelang laat je je verteren door zelfhaat, terwijl Gods liefde op je wacht?
Voor God is niets verborgen, maar Hij heeft jou wel verantwoordelijkheid gegeven om eerlijk te zijn. Je bent welkom, Hij ziet je aan met genade en liefde!
Onze Heer, Christus Jezus, heeft mij overstroomd met zijn genade,
en met geloof en liefde, waarvan hij de bron is.
1 Timoteüs 1:14
Geen opmerkingen:
Een reactie posten