Een bijzonder moment {Jeremia 19 & 20 en 2 Kronieken 20}

Oh, ik wil zoveel schrijven. Ineens vallen er een aantal puzzelstukjes op hun plek en dat geeft een bijzonder gevoel. Eerder deze dag las ik Jeremia 19 en ik vroeg mij echt af wat ik daar nu mee moest. Weer ging het over het ongehoorzaam zijn naar God. Dat God degene straft die niet luisteren. Ik snapte het niet, blijkbaar is het belangrijk want Jeremia staat er vol mee, maar wat kan ik er vandaag de dag nog meer mee?
Toen, vanmiddag, las ik een tekst uit 2 Kronieken 20. Er begon mij al iets meer duidelijk te worden. Er staat:
Jullie hoeven in deze strijd geen slag te leveren. Wacht rustig af, dan zullen jullie zien hoe de Heer, die jullie, Juda en Jeruzalem, bijstaat, voor jullie de overwinning behaalt. Jullie hoeven nergens bang voor te zijn. Ga hun morgen tegemoet, de Heer staat jullie bij.
Ineens begreep ik het. Hoe vaak overkomt het mij wel niet dat ik voor een kruising, een probleem, sta en vertrouw op mijn eigen inzicht? Hoe vaak "passeer" ik God, vergeet ik om Zijn hulp in te schakelen. En achteraf maar mopperen. Hier staat het zwart op wit. Ik hoef geen slag te leveren. het enige wat ik moet doen is rustig en geduldig af wachten, vertrouwen op God.
Vervolgens las ik ook Jeremia 20. Jeremia heeft het enorm zwaar. Hij wordt vernederd, onderdrukt en mishandeld. En toch, ondanks alles schrijf Jeremia:
Zing voor de Heer, loof de Heer, 
want Hij heeft het leven van de arme 
uit de handen van de boosdoener gered. 
Zou jij dit kunnen? God loven en prijzen terwijl je op het diepste dieptepunt bevind in je leven? Is het zingen, het jubelen en prijzen je dan niet vergaan?
En terwijl ik dit overdacht kwam ik terug bij 2 Kronieken 20, nu vers 22:
Zodra zij jubelend hun lofzang aanhieven,
zorgde de Heer ervoor dat de Ammonieten en Moabieten
en de bewoners van het Seïrgebergte,
die Juda wilden aanvallen,
vanuit verdekte stellingen werden belaagd,
en zo werden ze verslagen. 

Wauw, ik weet niet of het overkomt wat een bijzonder moment dit is. God zorgt. God vertelt mij een bijzonder verhaal. Welke slag ik ook moet doorstaan, met Gods hulp zal het lukken. Ik mag vertrouwen op Zijn macht en kracht. Ik mag zingen, God loven en prijzen, want Hij zal overwinnen!

Sela - Psalm 96

Gevolgen van zonde {Jeremia 18}

Je bent hulpvaardig, bereidt om te helpen. Maar wat er gebeurde had je niet verwacht. Jouw hulp werd niet ingeschat als hulp, ze hadden niet door dat de hulp geen verkeerde bedoelingen hadden.Integendeel.
Misschien ken je deze situatie. Jeremia maakt deze situatie door. Hij staat als het ware tussen God en het volk in. Het volk koppig als het is. God liefdevol maar ook rechtvaardig.
De positie die Jeremia heeft is een zware plek, een last die hem bijna teveel wordt. Hij schreeuwt het dan ook uit naar God. Terwijl hij pleit voor de mensen bij God, om af te zien van de straf die Hij het volk wil geven, graven de mensen uit het volk een kuil voor hem om hem voor altijd op te bergen.
Jeremia staat alleen. Hij snapt niet wat er gebeurd, maar hij blijft vertrouwen op God. Dat inspireert mij. Al gaat er een verwoestende storm door mijn leven, keert iedereen mij de rug toe, God zal er altijd zijn. Daar mag je op vertrouwen, al begrijp je er niets van.
De zonde doet rare dingen met mensen, maar dat betekent niet dat die mensen vrijuit kunnen gaan. God heeft die mensen, maar ook jou, eigen verantwoordelijkheid gegeven voor onze daden. De zonde mag dan misschien trekken aan jouw leven, geef er niet aan toe, vertrouw op God. Laat de zonde niet zijn gang gaan en onkruid schieten in jouw leven, dat is het niet waard. Bid dat je bewaard mag worden voor de zonden en dat je de kracht mag ontvangen om te vechten tegen de gevolgen van zonden.

Gezegend zijn {Jeremia 17}

Ik had laatst een gesprekje met mijn neefje en nichtje van vijf jaar over het bestaan van de Here God. Iemand had tegen ze gezegd dat God niet bestaat en dat vertelde mijn nichtje aan mij. Ik vroeg hun toen hoe ze wisten dat God wel bestond. Dat was volgens hun heel simpel. "Tante Elies, kijk eens naar buiten, dat heeft de Here God toch gemaakt?", zei mijn nichtje. Om ze het even moeilijker te maken vroeg ik ze hoe het dan met de huizen zat, want die zijn toch door mensen gemaakt?! Ook daar hadden ze een verklaring voor: huizen worden gemaakt van steen, steen bestaat uit zand en zand heeft God geschapen, net zoals de mensen die huizen bouwen geschapen zijn door God. 

Ik geniet van dit soort gesprekjes. Het vertrouwen op God komt zo mooi naar voren. Dit soort momenten van het grote geloof van kinderen probeer ik in mijn hart te bewaren. Ik vind dat kinderen zo geweldig dicht bij God leven, hoe ze vol enthousiasme kunnen zingen en vertellen. Zo onbevangen. 

En dan lees ik het stukje uit Jeremia 17. 

Gezegend wie op de Heer vertrouwt,

wiens toeverlaat de Heer is. 

Hij is als een boom geplant aan water,

zijn wortels reiken tot in de rivier.

Hij merkt de komst van de hitte niet op,

zijn bladeren blijven altijd groen. 

Tijden van droogte deren hem niet,

steeds weer draagt hij vrucht.

Ik zie hier de overeenkomst met kinderen. Kinderen vertrouwen met heel hun wezen op God. En ook al dreigt er gevaar, ze blijven vol vertrouwen. Ik als volwassene heb daar iets meer moeite mee. Ik stel meer vragen, snap soms niet waarom. Die vragen vreten aan mijn vertrouwen. De satan lacht in zijn vuistje. Nee, hij buldert over de wereld. Dít is wat hij wil. 

Wat doe jij? Meedoen aan Satans vuile spelletje? Of dicht bij God leven, Zijn (als) kind. Niet bang hoeven te wezen voor verdriet en pijn omdat God je draagt. 

Je mag je gezegend weten, als je dicht bij God leeft. 

Open deur {Jeremia 16}

Zonden, het zijn de hardnekkigste vlekken in ons leven. Met geen één middel zijn ze te verwijderen. God zal ze zien, je kunt ze niet verbergen. Het is zelfs zo erg dat onze klein- en achterkleinkinderen de gevolgen zullen ervaren van die zonden. Kijk maar eens om je heen. Mensen sterven, bossen verbranden, kinderen en volwassenen worden mishandeld, vliegtuigen storten neer, vervolgingen, oorlog en honger. Het is aan de orde van de dag. Allemaal omdat wij zo koppig zijn, we weten het toch allemaal beter? We zijn geen haar beter dan het volk in de tijd van Jeremia.
Ik denk dat iedereen het wel een keer meegemaakt heeft in zijn of haar leven. Je hebt iets fout gedaan bij een ander, dikke onweerswolken tot gevolg. Je probeert zo je best te doen om het goed te maken, niet op een overdreven manier, maar met liefde. Toch blijft die ander zo koppig en wil er niets van weten. Hoe frustrerend dat wel niet zijn kan. Gelukkig is God niet hetzelfde. Wij mogen dan zo ontzettend koppig zijn geweest, het verwacht hebben van afgoden, God blijft niet altijd boos. Hij zal jou, persoonlijk, terugbrengen bij Zijn kudde. Hij zal op je wachten als een vader die uitkijkt naar zijn weggelopen zoon. Let wel op: wacht niet te lang, nu is je kans!

Uw woorden, mijn vreugde {Jeremia 15}

Het valt Jeremia erg zwaar om Gods boodschap te vertellen aan het volk. Al eerder zag Jeremia het niet meer zitten. Het lijkt wel alsof Jeremia het niet meer ziet zitten. Hij zegt dat hij maar beter niet geboren had kunnen worden. Hij heeft het gevoel alsof iedereen tegen hem is, terwijl Jeremia nergens geen schulden heeft.
Ken jij dat gevoel? Dat het leven je aan alle kanten test of je wel kunt blijven staan. Misschien wel door mensen waar je zielsveel van houdt. Misschien denk je zelf ook wel dat je beter niet geboren had kunnen worden, je bent toch een mislukkeling en iedereen heeft het op jou gemunt.
Gelukkig is de Bijbel niet een lange reeks van klaagliederen. Het is door God geïnspireerd en God geeft hoop. God laat jou niet iets beginnen, iets doen, en vervolgens laat Hij je staan. Hij spreekt tot jou en wil dat jij zijn boodschap hoort:
Ik maak jou tot een bronzen vestingmuur,
van alles, verslavingen, ellende, ziekte, pijn en verdriet, zal je bestrijden,
maar je niet overwinnen,
want Ik zal je ter zijde staan,
om je te beschermen en te redden. 
- spreekt de Heer

Het enige wat ik kan zeggen zijn de woorden van Jeremia in vers 16:
Telkens als ik uw woorden hoor,
neem ik ze als voedsel tot mij.
Uw woorden geven mij een diepe vreugde,
want ik behoor u toe, o Heer,
God van de hemelse machten. 

U bent mijn hoop {Jeremia 14}

God blijft bij zijn plan. Hij zal het volk straffen. Ze hebben zich misdragen, van Hem afgekeerd. Ze hebben alles gedaan wat Hij hen had verboden. Ze dachten dat ze beter hun hoop konden vestigen op afgoden als baäl, die zal hen wel redden, eten en regen geven. Toch?
Hoe is dat in je eigen leven? Waar bouw jij op? Bouw en vertrouw jij op je eigen kunnen of misschien op een beeldje? Geeft dat wat je nodigt hebt?
Ik weet het. Stormen kunnen veel kapot maken in je leven. Misschien wel alles. Maar zoals Jeremia doet mogen wij ook doen. God heeft zijn belofte gegeven. Nooit, maar dan ook nooit zal Hij ons zo hard treffen als de zondvloed. Nooit zal Hij zijn volk wegvagen van de wereldbol. Hij heeft ons beloofd dat Hij er altijd voor ons zal zijn. God is die belofte niet vergeten en zal het ook nooit vergeten. Wij mogen het zeggen: "Here God, U heeft mij en alle andere mensen belooft niet zo gruwelijk hard te straffen. Uw Zoon is voor onze zonden gestorven. Ik weet dat ik zonden doe, ik weet dat ik U verdriet doe. Here, vergeef het alstublieft. Denk aan Uw verbond."
Het is goed om tegen God te vertellen dat je niet blij bent met je zonden. Das niet altijd makkelijk, want soms zijn het dingen waar je liever niet aan denkt. Toch ben je bij God veilig. Hij is om je heen en zal je beschermen.
Ik sluit graag af met de laatste woorden van hoofdstuk 14:
Wij vestigen alle hoop op U, want U hebt alles gemaakt.