Plannen bijstellen, omzwervingen en vertrouwen {Jeremia 29:11-14}

Terwijl ik deze blog nu zit te tikken, bedenk ik mij hoe ik een half jaar geleden dit moment heel anders bedacht had. Dan had ik jullie met veel enthousiasme verteld hoe ik mijn klas zou hebben ingericht, hoe spannend ik het zou vinden om straks verantwoordelijk te zijn voor dertig lieve kleuters en hoe druk ik het zou hebben, maar ook hoe ontzettend is zou gaan genieten.
Want a.s. maandag zou mijn eindstage beginnen en dan zou ik in juli als het goed is de vlag uit kunnen hangen als afgestudeerd juf! Maar dat liep anders..
In september had ik al een voorgevoel, maar zei ik vol overtuiging tegen mijn studieloopbaanbegeleider(slb) dat ik zeker geen vertraging op zou gaan lopen en mijn best zou doen om het te gaan halen. Nog geen twee weken daarna zat ik weer met hem rond te tafel om te concluderen dat dat toch niet het beste idee was. Rustiger aan doen was het devies. Kijken wat kan, maar goed opletten op mijn grenzen. Rustiger aandoen heb ik gedaan, maar mijn grenzen zijn een stukje minder ver dan normaal was en dat betekent dat ik het nog steeds rustig aan moet doen en soms nog een stapje terug.

En nu, nu zit ik te bedenken hoe het komende half jaar er uit zal gaan zien. Het liefst en het plan is eigenlijk om voor de zomer theoretisch klaar te zijn, ik moet nog een aantal dingen van het afgelopen jaar afmaken en mijn afstudeerscriptie schrijven. Maar ook daar komt voorzichtig een vraagteken. Is dit realistisch, moet ik me misschien niet meer tijd gunnen? Maar ik wil zo graag na de zomer mijn eindstage doen en dan klaar zijn!
Ineens schiet daar die (voor mij) bekende tekst uit Jeremia door mijn hoofd:

Mijn plan met jullie staat vast – spreekt de HEER. 

Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: 

ik zal je een hoopvolle toekomst geven. 

{Jeremia 29:11}

Het valt niet mee om op Gods plan te blijven vertrouwen als van alles tegen lijkt te werken. En ook Gods plan te zien en je eigen gedachten los te laten. Ik weet dat Gods plan beter is, dan de mogelijkheden die ik zelf alleen zie. Ik weet dat Hij zal doen wat goed voor mij is, omdat Hij mij door een door kent. Maar hoe? Waarom zo? 

Gelukkig stopt het niet bij vers 11, maar klinken er nog een paar prachtige verzen na die mij hoop en vertrouwen geven en ik hoop ook jou:

Jullie zullen mij aanroepen en tot mij bidden, en ik zal naar jullie luisteren. 

Jullie zullen mij zoeken en ook vinden, als jullie mij tenminste met hart en ziel zoeken. 

Ik zal me door jullie laten vinden – spreekt de HEER – en ik zal in je lot een keer brengen.

{vers 12-14a}

En misschien zijn de laatste woorden van vers 14 nog wel het mooist: Hij zal mij weer terugbrengen op de plek waar ik hoor, waar ik vandaan kom. Er zijn misschien omzwervingen in het leven, maar uiteindelijk kom je op de plek waar je hoort: dicht bij Gods Vaderhart! 

Watch with glittering eyes

And above all, watch with glittering eyes the whole world around you 

because the greatest secrets are always hidden in the most unlikely places. 

{Roald Dahl}

Deze quote van Roald Dahl zette mij een tijd geleden aan het denken. Watch with glitterling eyes... 

Oktober 2014 kwam ik samen met mijn begeleider van mijn opleiding tot de conclusie dat het beter was om het rustiger aan te doen, zo niet mijn studie volledig stil te leggen. Iets in mij wilde knallen om af te studeren, maar mijn hoofd kon het even niet meer bijbenen. Er kon even niets meer bij, het had meer dan genoeg aan andere dingen. En daarbij zei hij ook dat hij zag dat het plezier en de kracht die normaal te zien was in mijn ogen, was verdwenen. Het klopte bij wat ik diep vanbinnen voelde. 

Ik heb de afgelopen maanden geleerd om op een andere manier te kijken met glinsterende ogen. Voor deze tijd genoot ik vaak van wat ik zeg maar aan goede dingen deed, wat ik voor elkaar kreeg, waar ik zelf trots op was. Nu is dat in een ander perspectief gebracht. Ik ben gaan genieten van dat wat God mij geeft. Niet dat ik dat toen niet besefte, maar ik stond toen meer stil met wat ik zelf voortgebracht had, niet direct om God te loven. 

En het zijn de kleine dingen die er werkelijk toe doen. Ik ben ze op gaan schrijven, waar ben ik dankbaar voor? Het waren de regendruppels die bleven hangen aan de waslijn, de glimlach van een kind, sneeuwvlokjes, de warmte van de zon, een lieve vriendin, een topper van een begeleider, het vertrouwen bij een dominee. 

Steeds minder zag ik de menselijke hand in deze dingen en steeds meer Gods hand. En daardoor kon ik, zelfs op de momenten dat ik best behoorlijk er doorheen zat, God danken en loven. Door het simpel op te schrijven, vormde die paar woordjes een loflied tot God. 

Vorige week zat ik weer met mijn begeleider om de tafel, ik had hem al een paar weken niet meer gesproken. En toen kwam dat mooie moment: "Elize, heb je door dat je ogen anders kijken?" Een gevoel van 'Dank U God!!', vulde mij. 

God leerde mij te genieten van de meest gewone dingen en daardoor veranderde mijn perspectief en blik. Hij leerde mij kijken naar Hem, de onveranderlijke Vader, Vertrouwenspersoon, Liefdevolle God. Hij vulde mijn ogen met tranen van dankbaarheid. Ze mogen en kunnen weer glinsteren omdat ze grootse schatten van God hebben gezien, terwijl ik het misschien niet eens doorhad.. 

Prijs de HEER, mijn ziel,

prijs, mijn hart, zijn heilige naam.

Prijs de HEER, mijn ziel,

vergeet niet één van zijn weldaden.

{Psalm 103:1-2}

Een nieuwe dag

Deze titel brengt misschien een grote frons op je gezicht. Op het moment dat deze blog gepubliceerd wordt is het avond, rond een uur of 8. Waarom dan een nieuwe dag? Kan ik die niet beter morgenochtend lezen, als start van de nieuwe dag? Nee. Misschien is het juist goed om dit te lezen voordat je naar bed gaat. En ach, lees je het wel overdag, dan hoop ik dat het inspiratie mag zijn voor de nieuwe dag die in het verschiet ligt.

Laat mij in de morgen uw liefde horen,

in u stel ik mijn vertrouwen,

wijs mij de weg die ik gaan moet,

mijn ziel verlangt naar u.

{psalm 143:8}

Deze tekst heeft mij bijzonder geraakt. Het is prachtig vertaald door Sela en staat op hun nieuwe cd. Dit stukje van het lied zing het liefst mee. 

Maar waarom die morgen dan? Een lied voor in de nacht is toch een beter idee? Hoeveel mensen worden niet gekweld door de nacht? Zo donker, slapeloos, vol verdriet, eenzaamheid, rouw en kou. 

Het is juist de ochtend. En ik wist niet hoe ik het voor deze blog onder woorden moest brengen. Misschien merk je in mijn schrijven de worsteling hoe ik dit over moet brengen. Gelukkig was daar het mailtje van Ann Voskamp, waar ik mij op heb ingeschreven. Het mailtje dat er al twee dagen lag, maar waar ik mij niet toe kon zetten om te lezen, tot vanavond. En daar stond precies die ene zin die ik voor deze blog nodig had:

When morning breaks, 

it breaks all the mistakes of yesterday, 

breaks through our dome of dark, 

so all His fresh mercies can flood in.

{from 1000Gifts}

Dit is het. De morgen, de nieuwe morgen. Die je schoon mag beginnen. Die je allereerst met God mag beginnen. 

Ik ken de moeilijke nachten, maar na elke nacht, hoe die ook was, dankte ik God voor de nieuwe dag die aangebroken was. Dat was niet altijd makkelijk, want het zou weer soms weer strijd en verdriet betekenen, maar ik wist ook dat God met die nieuwe dag iets moois van plan was. Elke morgen opnieuw was Hij het heel persoonlijk die mij schoon waste. Die het verlangen aanwakkerde om het van Hem te verwachten. Zijn liefde raakte mij op heel kwetsbare plekken aan. Elke morgen opnieuw liet Hij mij merken hoe oneindig Zijn trouw was, dat Hij de weg met mij ging, ik hoefde niet alleen te gaan. En zo ging mijn ziel steeds meer verlangen naar Hem, de Vader! 

En zo, komen psalm 25,30 en 84 in één tekst samen. Hoe wonderlijk en bemoedigend! 

Maak mij, HEER, met uw wegen vertrouwd,

leer mij uw paden te gaan.

Wijs mij de weg van uw waarheid en onderricht mij,

want u bent de God die mij redt,

op u blijf ik hopen, elke dag weer.

{psalm 25:4-5}

Zijn woede duurt een oogwenk,

zijn liefde een leven lang,

met tranen slapen we ’s avonds in,

’s morgens staan we juichend op.

{psalm 30:6}

Van verlangen smacht mijn ziel

naar de voorhoven van de HEER.

Mijn hart en mijn lijf roepen

om de levende God.

{psalm 84:3}

Als ik morgen wakker wordt dan zingt mijn ziel van Gods liefde om de weg die Hij mij wijst. En met dat gevoel mag ik mij vanavond vrij van zorgen en verdriet, veilig bij Hem te ruste leggen. Hij is bij mij. 

Gitaar & vertrouwen

Voorzichtig ontdeed ze het instrument van zijn hoes. Al twee jaar staat hij daar zwijgend op haar kamer. In een hoekje gezet, veilig dat wel.
Tot ineens die behoefte weer opkwam. Het muziekboekje werd tevoorschijn gehaald, stof werd er vanaf geblazen. Het simpelste lied werd opgezocht en voorzichtig werden de snaren gezocht. Langzaam brachten die snaren een geluid in de ruimte. Geluiden die zich in haar oren vormden tot een lied. Een lied van vertrouwen op God, terwijl het dieptepunt van vertrouwen bereikt was. Waarom? Opnieuw? Vragen die zochten naar een antwoord en alleen de stilte klonk.

Totdat die stilte verstoord werd door het geluid van de snaren. 'k Stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God, klonk het door de stilte heen. Elke keer opnieuw iets soepeler, iets meer vertrouwt.
Het repertoire werd uitgebreid.
Hoe stil de stilte buiten klonk, hoe luidruchtig het van binnen was. Was het daarom dat mijn vingers het lied 'Stil, mijn ziel stil', zo makkelijk vonden?!
De trillingen van de kast van de gitaar stilden de onrust in mijn buik. Een melodie klonk door de ruimte en vulden het hart.

"Stil mijn ziel, wees stil
en laat nooit los
de waarheid die je steeds omarmd heeft. 
Wacht, wacht op de Heer, 
de zwartste nacht
verdwijnt wanneer het daglicht doorbreekt."

Letterlijk en figuurlijk een lijflied. Een lied dat door het hele lijf ging, de trillingen, de melodie, de woorden.
Steeds werden er andere liederen uitgeprobeerd. Toen, na een zondagmiddag bladeren door een bundel een lied voorbij kwam die eerder als onmogelijk bestempeld werd.

De gitaar werd op schoot getrokken, de vingers op de snaren gezet en daar klonk het:
"Heer ik kom tot U;
neem mijn hart, verander mij,
als ik U ontmoet, vind ik rust bij U.
Want Heer ik heb ontdekt,
dat als ik aan uw voeten ben, 
trots en twijfel wijken
voor de kracht van uw liefde.

Houd mij vast, laat Uw liefde stromen.
Houd mij vast, heel dicht bij Uw hart.
Ik voel Uw kracht en stijg op als een arend;
dan zweef ik op de wind,
gedragen door Uw Geest
en de kracht van Uw liefde. 

Daar is die stilte weer. Maar nu een andere stilte. Stilte van ontzag, verwondering en dankbaarheid. Dit erfstuk dat al ruim vijf jaar op mijn kamer stond, dit paste in Gods plan. Een simpel instrument, waar ik eerder geen geduld voor had. En nu, op de tijd waar alle geduld verdwenen was, daar was de kracht om het instrument te pakken. Op het moment dat lofliederen niet zingbaar meer waren, gaf God een ander lied. 'Vertrouw maar op Mij, Mijn kind! Het komt goed. In Mij is jouw levensplan veilig!'
Hoe voorzichtig de snaren werden aangeraakt, zo voorzichtig werd er kennis gemaakt met Gods trouw. Het vergt oefening. Een dag niet geoefend betekent extra investeren. Uitgeleerd raak je nooit, steeds is er een nieuw lied, een nieuw melodie. En er komt een tijd dat ik klaar ben voor de moeilijke akkoorden, voor een verdieping in vertrouwen. God maakt mij daar klaar voor. Maar nu eerst:

"Heer, kom dichterbij
dan kan ik Uw schoonheid zien
en Uw liefde voelen, diep in mij.
En Heer, leer mij Uw wil,
zodat ik U steeds dienen kan
en elke dag mag leven 
door de kracht van Uw liefde.

dan zweef ik op de wind, 
gedragen door Uw Geest 
en de kracht van Uw liefde"

Je bent mooi!

Aan de linkerkant van deze weblog houd ik een lijstje bij met sites die de moeite waard zijn om eens te bezoeken.
Daar is er sinds vandaag eentje bijgekomen! Deze weblog is wat mij betreft hartstikke waardevol voor elke vrouw, jong of oud. Waarom? Omdat wij vrouwen nog wel eens kritisch naar onszelf zijn en nog meer naar andere vrouwen. We zijn hard voor onszelf, soms bikkelhard. En deze weblog laat juist zien dat het nergens voor nodig is. Het zet een kanttekening bij dingen waar je misschien helemaal niet meer bij nadenkt. Maar waarom hebben vrouwen eens in de zoveel tijd(of misschien vaker) een-ik-weet-niet-wat-ik-aan-moet-trekken-dag-en-ik-heb-ook-helemaal-niks-leuks-in-mijn-uitpuilende-kast... Mens! Je bent mooi! Jij bent het sieraad, niet dat jurkje of shirtje dat je aantrekt. En daarover, lieve, prachtige vrouwen, schrijft Menrike op haar weblog. Neem de moeite eens om er eens een blik op te werpen en laat het je blik veranderen. Een blik van liefde naar elkaar, zussen, maar ook naar jezelf toe lieve zus. Je doet ertoe!

http://justbeyourbeautifulself.weebly.com/

Week van het gebed

Ik zag net op internet een berichtje dat het deze week de week van het gebed is. Een mooi iets op in te haken! Gebed is zo waardevol. Dat heb ik de afgelopen tijd gemerkt. Het is zo fijn te weten dat er mensen voor je bidden! En het zo mooi om steeds meer een intieme relatie met God te krijgen door middel van het gebed.
Het thema van deze week is: Dorst? Meer info vind je op: http://www.raadvankerken.nl/?b=2950
Hoe bijzonder.. Een tijdje terug schreef ik over dorst hebben en verlangens. Het Bijbelgedeelte dat centraal staat in deze week gaat over een hoer die op het heetst van de dag naar de put gaat om water te halen. Waarom op dat moment? Zodat de mensen haar niet zien. Want ze lachen haar uit, lopen met een boog om haar heen, verachten haar. Verschrikkelijk! Maar doen wij niet anders? Hoe gaan wij om met mensen in onze omgeving die in onze ogen "minder" zijn?
Jezus leert ons een belangrijke les. Ook die mensen zijn Gods kinderen, zij horen er net zo min bij als jij en ik. Wat je ook gedaan hebt in je leven, je bent bijzonder, een wonder! Jij hoort erbij en jij mag met je alles bij God komen. En hoeveel mooier is het als we ook voor elkaar kunnen bidden.
Daarom aan jullie de vraag: waar zou jij voor willen laten bidden? Dit kun je in een (anonieme) reactie achterlaten.  Deze reacties zal ik bundelen in een blogbericht en steeds updaten, zodat mensen voor jou kunnen bidden! Mooi om zo om elkaar heen te staan, ook al kennen we elkaar niet. Bid je mee?

Lied van uw leven {Exodus 15}

Afgelopen week wilde ik een blog schrijven maar het lukte niet. Ik had een mooie tekst, maar ik kreeg mijn verhaal niet op papier. Nu lijkt het verhaal wat duidelijker geworden te zijn.
Vanochtend ben ik afgelezen in mijn nieuwe kerk, als nieuw lid. Vandaag wordt er in die kerk ook Avondmaal gevierd. En toen snapte ik waarom de tekst uit Exodus 15 mij van de week zo raakte:

Toen zong Mozes, samen met de Israëlieten, dit lied ter ere van de HEER:

‘Ik wil zingen voor de HEER,

zijn macht en majesteit zijn groot!

Paarden en ruiters wierp hij in zee.

De HEER is mijn sterkte, hij is mijn beschermer,

de HEER kwam mij te hulp.

Hij is mijn God, hem wil ik eren,

de God van mijn vader, hem loof en prijs ik.

(...)

Wie onder de goden is uw gelijke, HEER?

Wie is uw gelijke, zo ontzagwekkend en heilig,

wie dwingt zo veel eerbied af met roemrijke daden,

wie anders verricht zulke wonderen?

(...)

‘Zing voor de HEER,

zijn macht en majesteit zijn groot!

Het volk was net verlost uit de handen van de Farao. Bloedstollende uren hadden ze achter de rug. Je zou helemaal kapot en uitgeput zijn. 

Het Avondmaal van vanmorgen voelde voor mij een nieuw begin. Een nieuwe start op een nieuwe plek, maar ook een soort van nieuwe start met God. Niet dat ik God kwijtgeraakt ben, maar de afgelopen maanden heb ik moeite gehad met vertrouwen op Gods plan. Het maakte mij moe en soms ook angstig. Maar de laatste tijd vallen er steeds meer puzzelstukjes op hun plek, steeds meer zie ik in hoe ongelooflijk dichtbij God was. Hij heeft mij de kracht gegeven om Hem steeds weer op te zoeken, in gebed, in gesprekken, in Bijbellezen. En uiteindelijk, zoals ik dinsdag ook al schreef, klinkt er een loflied. Het loflied dat Mozes en het volk zongen na hun redding, het zou zo mijn loflied kunnen zijn. Bevrijd, losgemaakt, niet langer slaaf meer. En zo kwam het uitnodigende afscheid van de dominee ook binnen: "Ga in vrede". 

En als je dan ook nog zo'n prachtig lied zingt.. Dan is het compleet.

Lof zij de Heer, hij omringt met zijn liefde uw leven; 

Heeft u in ’t licht als op adelaarsvleug’len geheven. 

Hij die u leidt, Zodat uw hart zich verblijdt,

Hij heeft Zijn woord u gegeven.

Dankzegging {Romeinen 15:13 / Psalm 150

Toen ik het schrijven op deze blog weer oppakte, had ik net het boek van Ann Voskamp uit: Duizendmaal dank.
Dit boek is geen dag uit mijn hoofd. Elke dag ben ik er mee bezig, want het heeft mijn leven veranderd.
Ik las het in een periode waarin het woord dankzegging net zo lelijk aanvoelde als een vloek. Ik had er even niks mee. Waar moest ik God voor danken? Ja, trouw bleef ik Hem danken voor de nieuwe dag. Al was opstaan voor die nieuwe dag een ramp.
Toch denk ik dat dat ene, simpele zinnetje zo belangrijk is geweest! Dankzeggen onder elke omstandigheid, het is waar dat het je door het leven helpt. Ik geloofde het niet, vond het belachelijk en onmogelijk. Misschien wel te mooi om waar te zijn. Maar als ik terugkijk, dan weet ik dat juist dankzeggen in de storm de mogelijkheid gaf om de regenboog te zien. Vreugde en dankzegging is mogelijk, wat je ook doormaakt! Het kan, vraag God om je te helpen dat elke dag opnieuw te zien!
Ann Voskamp citeerde een zin uit Romeinen 15. Ik heb hem opgeschreven omdat ik voelde dat ik er ooit wat mee zou willen doen. Nu is het moment dat ik die zin snap:

Vreugde kan mij pas vullen als ik leer te vertrouwen. 

Ik heb leren vertrouwen op God. Elke dag dankte ik Hem voor Zijn trouw voor een nieuwe dag. Niet dat ik dat altijd door had, maar nu snap ik het. Ik heb leren inzien dat God zo ongelooflijk dichtbij is en dat Zijn engelen mij altijd beschermen. Het is een vreugde die ik niet kan omschrijven in woorden. Ik loop er al een aantal dagen mee in mijn hoofd om er een blogje over te schrijven, maar het lukt niet. Het is een wonder, een zegening zo geweldig groot dat alleen beschreven kan worden met het heerlijkste loflied uit de Bijbel: psalm 150! 

The Lord Is Good to His People

Shout praises to the Lord!

Praise God in his temple.

Praise him in heaven,

his mighty fortress.

Praise our God!

His deeds are wonderful,

too marvelous to describe.

Praise God with trumpets

and all kinds of harps.

Praise him with tambourines

and dancing,

with stringed instruments

and woodwinds.

Praise God with cymbals,

with clashing cymbals.

Let every living creature

praise the Lord.

Shout praises to the Lord!

Rustmomentje

Afgelopen week was het hier rustig op de blog. Ik was heerlijk een midweekje weg met vriendinnen. Heerlijk spelletjes doen, lachen, zwemmen, goede gesprekken hebben, lekker eten, Haarlem bezoeken, kortom: genieten!
Komende week zal ik weer eens de tijd nemen voor een blog. Er zit veel in mijn hoofd, nu nog op papier!

 Het verschil tussen mooi weer en storm. Genieten van de prachtige schepping!! 

Ga met God

Afgelopen weekend ben ik verhuisd, voor het eerst uit huis. Ik had er super veel zin in, maar ergens is het ook spannend. Gelukkig zit ik niet meteen alleen in een flatje, maar was er kamer over bij een gezin. En ik hoop over een jaar een baan te hebben en dan echt op mijzelf te gaan wonen.
Maar verhuizen betekend voor mij ook een nieuwe kerk. Aan het einde van de middagdienst werd er een prachtig lied gezongen, het voelde alsof we het elkaar toezongen. Dat lied wil ik jullie niet onthouden. Ik kon helaas geen mooie filmpje erbij vinden, maar een stukje van het lied is wel te vinden, die kun je zo opzoeken. Het lied zelf is te vinden in het Liedboek voor Kerken, lied 416.
Dit lied bid ik jou toe:

Ga met God en Hij zal met je zijn,

jou nabij op al je wegen 

met zijn raad en troost en zegen.

Ga met God en Hij zal met je zijn.

Ga met God en Hij zal met je zijn,

bij gevaar, in bange tijden, 

over jou zijn vleugels spreiden. 

Ga met God en Hij zal met je zijn.

Ga met God en Hij zal met je zijn,

in zijn liefde je bewaren, 

in de dood je leven sparen.

Ga met God en Hij zal met je zijn.

Ga met God en Hij zal met je zijn,

tot wij weer elkaar ontmoeten,

in zijn naam elkaar begroeten.

Ga met God en Hij zal met je zijn.

Zijn Naam {Lucas 2:21}

Heb je het al gehoord? Zijn naam is bekend!!

Toen er acht dagen verstreken waren en hij besneden zou worden, kreeg hij de naam Jezus, die de engel had genoemd nog voordat hij in de schoot van zijn moeder was ontvangen.

{Lucas 2:21}

Maria en Jozef waren vrome mensen die deden wat hun taak was. Acht dagen naar de geboorte gingen ze met hun zoontje naar de tempel om hem daar besneden te laten worden. Maar dat niet alleen! Deze dag was om nog een reden heel bijzonder. Op de achtste dag kregen de joodse babytjes hun naam. 

In die tijd was het heel gewoon om het de naam van de vader(of moeder) te geven. Maar niet bij het babytje van Jozef en Maria. Dit jongetje kreeg een andere naam. Jezus. Voor die tijd niets speciaals. Een juf zou er minimaal twee van in de klas gehad hebben. 

Veel meer bijzonder is de betekenis van zijn naam. Het betekend namelijk: Redder. 

Jezus is dé Redder, die al eeuwen lang verwacht werd. Deze Redder werd klein, zodat wij verhoogd kunnen worden. Jezus daalde af, zodat wij op een dag naar Boven kunnen gaan. 

Jezus kwam heel gewoon bij ons, maar Hij was het die Zijn naam waar zou maken. Hij kwam om jou en mij te redden. Hij kwam als een mens, doorleefde alles, zodat wij tot God kunnen en mogen komen. 

Jezus. Hij redt. 

Ik weet niet wat jij door maakt, maar ik hoop dat deze naam jou deze week hoop en moed geeft. Hij zal je redden. En vergeet niet: voor God is niets onmogelijk. Het zal misschien niet gaan zoals jij gedacht hebt, maar de verwondering zal dan niet minder zijn. Geef je leven maar, leg het maar neer aan Zijn voeten. Bij Hem ben je veilig! 

Levend water {Johannes 7:37-38}

Op de laatste dag, het hoogtepunt van het feest, stond Jezus in de tempel, en hij riep: 

‘Laat wie dorst heeft bij mij komen en drinken!

“Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart van wie in mij gelooft,”

Oudejaarsavond zat ik in de kerk. Ik hoorde een prachtige preek over psalm 84. Een psalm die de laatste dagen steeds door mijn hoofd schiet. Tijdens de preek werd bovenstaande tekst genoemd. Nieuwjaarsochtend zat ik opnieuw in de kerk, om het nieuwe jaar met God te beginnen. Ook toen klonk deze tekst. Thuis zocht ik het nog eens op. De tekst raakte mij. Ik moest er iets mee. Maar wat? 

Dit jaar houd ik een dagboek bij. Ik gebruik het boek: Nu & Later van Carianne Ros. Elke dag een vraag, drie jaar lang. Gisteren was de vraag: welk thema heb je voor dit jaar of welke Bijbeltekst. Meteen schoot psalm 84 door mijn hoofd, maar ook psalm 42 en uiteindelijk kwam ik ook uit bij Johannes 7:37-38. Mijn verlangen is een Levende God. De Levende God die het afgelopen halfjaar heel dichtbij is geweest. Ik heb God leren kennen op een diepe manier. Ik wil meer. Wat ik meer wil weet ik niet precies. Ik wil mij meer verdiepen in de Bijbel. Ik wil God beter leren kennen. Ik wil meer vertrouwen op God. 

En tegelijk besefte ik wat een vriend van mij afgelopen week ook zei: 'Elies, je kunt maar één ding tegelijk'. En meteen daarna kwam er iets op facebook wat precies hetzelfde zei. 

Ik kom terug bij het verlangen. Het verlangen van de pelgrim van psalm 84, dicht bij God zijn. Het verlangen van de pelgrim in psalm 42, dorst naar God, de Levende God. 

Ineens valt het samen. De eerste stap in mijn verlangen is naar Jezus toegaan. Hij roept en ik mag mijn leven in Zijn handen leggen. Hij zal er voor zorgen. Hij zal mijn dorst lessen en uit mijn hart zullen er stromen van levend water komen. En stiekem, ergens, merk ik dit al. Dit veranderd mijn leven. En dit wil ik doorgeven, dit is niet iets om voor mijzelf te houden, dit moet uitgedeeld worden, willen jullie het ontvangen? 

Gelukkig de mens die op u vertrouwt!

{Psalm 84:13}