En zelfs als ons hart ons aanklaagt:
God is groter dan ons hart, Hij weet alles.
{1 Johannes 3:20}
Zeggen of iets bedenken is vaak makkelijker dan het ook daadwerkelijk uitvoeren. Vaak weet ik precies wat ik moet doen, maar de gedachte dat ik het moet doen maakt me soms al moedeloos en dan laat ik het maar.
Of je zegt voor iemand te bidden, maar voordat je het weet lig je te slapen en is er niets van terecht gekomen.
En dan dat bekende stemmetje. Die je nog even fijntjes op je zwakheid wijst. Het kan je zomaar ineens neerslaan, knock-out. Zie je wel.. Ik kan het niet.. Ik ben niet genoeg.. Had ik maar..
Leer dan de tekst uit 1 Johannes 3 uit je hoofd. God kent je hart. Hij kent wat er in rondgaat. Of het windstil is of dat een orkaan er doorheen waait. Hoe meer jij en ik daar op gaan vertrouwen, hoe minder belangrijk ons aanklagende hart is, hoe minder ons hart ons gaat aanklagen. Laat Gods liefde overwinnen. Laat dat je hart vullen, zodat dat ook uit je hart zal stromen. Geen wijzend vingertje, oordeel of afkeur.
Ik probeer mij wel eens voor te stellen hoe Jezus mij aan zou kijken, vanuit de verhalen die ik ken. Ik kan het mij haast niet voorstellen. Waarom? Omdat Zijn liefdevolle ogen mij zo diep raken dat ik maar gauw weg kijk. Maar elke keer lukt het een beetje meer. En ik weet: er komt een moment dat ik klaar ben om Zijn liefdevolle ogen mijn ogen te laten ontmoeten. Dan kan ik mij volledig overgeven in Zijn liefde en is er niets belangrijkers.
Mag ik je een tip meegeven? Schrijf Psalm 139 uit op een papiertje, niet typen op de computer, maar echt schrijven. Stop dit papiertje in iets wat je altijd mee hebt, bijvoorbeeld je agenda of portemonnee. Elke keer dat je hart je probeert aan te klagen lees je de psalm. Het kan voorkomen dat het meerdere keren per dag is, dat geeft niet. Vertrouw op Hem en lees het bij voorkeur hardop voor, laat het binnenkomen en wees niet bang!
Ik bid voor je.
Heel mooi!
BeantwoordenVerwijderen