~Wij weten dat wanneer onze aardse tent,
het lichaam waarin wij wonen, wordt afgebroken,
we van God een woning krijgen:
een eeuwige, niet door mensenhanden gemaakte woning in de hemel.~
Als ik deze tekst diep tot mij door laat dringen krijg ik kippenvel. Misschien omdat ik niet kan bevatten wat dit betekend. Wel weet ik dat er mensen sterven. Voor ons misschien veel te vroeg, inmiddels weet ik dat onze tijd niet Gods tijd is. Ik heb het zelf meegemaakt met mijn tante. Ook deze week heb ik verschillende verhalen gehoord over relatief jonge mensen die ernstig ziek zijn. Een vader van 2 kinderen is van de week overleden. Nog maar 44 jaar. Het is soms niet te beseffen. Toch vind ik hoop en troost in al deze verhalen. Het maakt mij klein en kwetsbaar. Ik besef dat oud worden niet vanzelfsprekend is en dat elke dag weer opnieuw een cadeau is uit Gods hand.
Ik weet dat het na dit leven niet gedaan is en daar spreekt de tekst over. Het zegt ons zelf dat wij het al weten. En vaak als je iets weet dan ben je er van overtuigd dat je gelijk hebt en dat het waar is.
God belooft ons een plekje dicht bij Hem. Ik kan dat verder niet uitleggen, voor mij hoeft dat ook niet. Ik leg het in Zijn handen. Ik vertrouw op Hem. Al is het moeilijk. De dood is iets waar ik en denk iedereen niet graag mee geconfronteerd wordt. Maar wat God belooft, dat komt Hij na. Ik mag mij veilig weten in Zijn armen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten