Rust

Ik ben zo'n type die als een idioot op zoek kan gaan naar rust. En het dan nooit kan vinden. De laatste tijd kan ik die rust veel meer vinden. In dat proces bevindt zich een belangrijk woord: accepteren. Ik merk dat zolang ik dingen niet accepteer zoals ze zijn, ze constant als een stuiterbal heen een en weer gaan in mijn leven. Op het moment dat ik besef dat dingen zijn zoals ze zijn, merk ik dat ik een stuk rust ervaar. Ik kan het dan loslaten en hoef er niet meer over na te denken. Als je denkt dat ik hier binnen een paar maanden ben achter gekomen: vergeet het. Ik heb er vier jaar lang over moeten doen om dit te kunnen beseffen. Dat is best lang, maar blijkbaar had ik het nodig en dat kan ik nu accepteren.
Rust vind ik niet alleen in acceptatie. Nouja, nu ik het zo schrijf komt het toch elke keer terug. Er zijn meer dingen waarin ik rust ervaar. Bijvoorbeeld muziek luisteren en boeken lezen, dan kan ik soms alles om mij heen vergeten en er helemaal in opgaan. Hardlopen is voor mij ook heerlijk rustgevend, mijn hoofd is heerlijk geleegd na het lopen. Ik vind het ook eerlijk om bij water te zitten en te horen hoe de golven aan land komen. Gisteren ben ik met een vriendin naar Zandvoort aan Zee geweest. Geweldig om te horen hoe schelpen op het strand worden neergelegd. Zo rustgevend! Wat mij ook rust kan geven is kletsen/praten met mensen. Gedachten delen. Het is soms fijn als je bepaalde dingen niet langer voor je alleen hoeft te houden. Ik vind dat zo waardevol!
Tot slot het laatste puntje waarin ik het meest rust ervaar: bidden en Bijbellezen. Stil op je kamer, de Bijbel erbij pakken en lezen wat God jou te vertellen heeft. De meest saai-lijkende verhalen komen dan tot leven. Bidden is ook zo geweldig, ik kan dan een rust ervaren die niet te omschrijven valt met woorden, dat moet je gewoon ervaren!