We need you..

De wereld rent door. Tijd om stil te staan is er niet meer bij. Sommige werelden worden wel stil gezet. Ervaren hoe kwetsbaar het leven is. Dat wij het niet allemaal kunnen maken. Dat wij het niet allemaal uit onze eigen hand krijgen.
Het is vreselijk dat er (soms) zulke erge dingen moeten gebeuren om tot zo'n conclusie te komen. Ik besef hoe we met elkaar de wereld zelf willen regeren. Ik besef dat wij daarvoor niet geschapen zijn. Wij zijn met een heel andere boodschap op deze wereld gekomen. Een boodschap die beschreven staat in de Bijbel. Het is zo makkelijk om te vergeten, maar als je merkt welke wonderlijk invloed het heeft op je leven kan je niet meer zonder.

Ik heb het lied 'Welcome to our world' van Michaël W. Smith hier al vaker neergezet. Af en toe komt het nummer naarboven en raakt het mij diep. Een paar regels:

Tears are falling, hearts are breaking
How we need to hear from God
You've been promised, we've been waiting
Welcome Holy Child

Bring your peace into our violence
Bid our hungry souls be filled
World now breaking Heaven's silence
Welcome to our world

Nieuw!

Komend weekend en ik denk de afgelopen weken doen een flink aantal jonge mensen belijdenis van hun geloof, in allerlei verschillende kerken. Ik vind het zo mooi om daar getuigen van te mogen zijn, om te zien hoe ze vol vertrouwen hun leven geven aan God.
Het is niet toevallig dat het in deze periode gedaan wordt. Met Pinksteren wordt de uitstorting van de Heilige Geest gevierd. Vanaf dat moment leeft de Heilige Geest in onze harten. Jezus heeft gedaan wat Hij moest doen, Zijn werk zit er nu op, Hij mag aan de rechterhand van God zitten. Niet zomaar een plek, de belangrijkste plek die je kan hebben. Nu mag de Heilige Geest Zijn werk doen. Hij vult jouw en mijn hart met woorden die Jezus heeft gesproken. Hij vult leegtes op die geen enkel ding op aarde zou kunnen vullen. En alles is maar een fractie van de goedheid en genade die we zullen zien op het moment dat wij voor Gods troon mogen staan.
Mensen worden wel eens bang als het over dat onderwerp gaat. Want men wil nog zo graag van alles doen voor dat moment.. Ik geloof dat het niets uitmaakt, niets is belangrijker en groter dat wat God dan zal laten zien. Wij mensen kunnen ons geen enkele voorstelling maken van hoe het dan zal zijn. Dat is eng, want je weet niet wat er komen gaat. Maar ik weet dat God doet wat Hij moet doen en wat Hij doet is goed. (ik weet hoe moeilijk dat is om te geloven als het op dit moment allemaal niet zo lekker gaat in je leven, maar ik wil je bemoedigen om vast te houden aan dit vertrouwen)

Ik vind het geweldig om te zien hoe de Heilige Geest werkt in mensen, daarmee mag ik een stukje zien van het goede wat komen gaat. Ik weet dat ik niet bang hoeft te zijn. Ik weet dat ik daar veilig zal zijn. Het zal een groot feest zijn!

Zie, ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.

Wat er vroeger was raakt in vergetelheid,

het komt niemand ooit nog voor de geest.

 Er zal alleen maar blijdschap zijn

en groot gejuich om wat ik schep.

{Isaiah 65:17-18}

Macht

Vandaag ben ik verschillende nieuwsberichten tegen gekomen die mij aan het denken hebben gezet. En specifiek naar één onderwerp: macht.
Ik heb gelezen over hoe een man in een kleuterschool zelfmoord heeft gepleegd. Over de benzineprijzen, waarbij wij misschien een soort van opgelicht zijn. Ik las over een vrouw die haar pasgeboren kinderen in de vriezer heeft gestopt. En zo nog veel meer.
Het ene verhaal is schokkend. Bij het andere verhaal heb ik zoiets van hoe kan je?! Waarschijnlijk kan je zelf ook verhalen bedenken met een zelfde strekking.
Bij elk verhaal zie ik iets terug komen van macht. Macht willen hebben over dingen waar je geen macht over hebt. Ook het leven zonder God kan ik er in plaatsen, maar ik weet natuurlijk niet of dat terecht is omdat ik de personen niet ken.

God heeft mij, en alle mensen, 10 gouden regels gegeven voor het leven. Regels om naar te leven. En elke keer weer besef ik dat die regels er niet voor niets zijn. Want ik weet dat ik die regels niet uit mijzelf kan volbrengen of mij er aan kan houden. Zonder God en Jezus ben ik nergens. Met God ben ik gevuld. Ik weet ook de momenten dat ik met God mij toch leeg voel. Ik moet dan weer in een soort van balans komen. Waarom en hoe en wat weet ik niet. Maar na verloop van tijd heb ik die balans vaak weer terug gevonden omdat ik vertrouw dat God mij niet verlaat.
Toch zijn er mensen die denken dat zij de macht hebben in het leven. Wij mensen hebben van God veel verantwoordelijkheid gehad. Maar geen verantwoordelijkheid over dingen die wij niet in de hand hebben, zoals het leven. En dat is maar goed ook, want je ziet wat voor een ellende er in de wereld is gekomen doordat mensen denken de macht te hebben over het leven. Mensen worden vermoord, jong en oud. Mensen vermoorden zichzelf, ook jong en oud. Mensen maken anderen en zichzelf kapot.

Ik weet dat het geen makkelijke opdracht is om vertrouwen te hebben in God. Want soms lijkt God oneindig ver weg. Eigenlijk is Hij enorm dichtbij. Open je Bijbel maar, kijk op www.biblija.net, en lees wat God jou te vertellen heeft. Dit vertelde Hij mij vandaag, door de nieuwsberichten. Maar ook in Zijn woord weet ik dat God te vertrouwen is, dat Hij alle macht heeft en dat Hij alles zal doen wat voor jou het beste is.

 You rule the day and the night,

and you put the moon

and the sun in place.

You made summer and winter

and gave them to the earth.

(Psalm 74:16/17)

Vergeving

Vorige week werd Hemelvaart gevierd. Een feest, waar ik eerlijk gezegd, niet zoveel mee heb. Natuurlijk moest het gebeuren, maar eigenlijk zegt het mij -nog- niet zoveel. (misschien tijd om mij daar in te gaan verdiepen)
Die donderdagochtend werd er een stukje gelezen uit Handelingen over de Stefanus. Stefanus was een leerling van Jezus en hij deed grote wonderen door Gods genade. De leiders van het volk konden hem na verloop van tijd niet meer zien of luchten. Dus pakten ze hem op en veroordeelde hem tot steniging. En juist dat laatste stukje, over de steniging van Stefanus, pakte mij. En het kwam de afgelopen dagen een paar keer weer in mijn gedachten, omdat ik er over na móést denken.

Toen ze dit hoorden, ontstaken ze in woede en begonnen te knarsetanden. 55 Maar vervuld van de heilige Geest sloeg Stefanus zijn blik op naar de hemel en zag de luister van God, en Jezus, die aan Gods rechterhand stond, 56 en hij zei: ‘Ik zie de hemel geopend en de Mensenzoon, die aan Gods rechterhand staat.’ 57 Maar ze schreeuwden en tierden, hielden hun handen voor hun oren en stormden met zijn allen op hem af. 58 Ze dreven hem de stad uit om hem te stenigen. De getuigen gaven hun mantel in bewaring bij een jongeman die Saulus heette. 59 Terwijl Stefanus gestenigd werd, riep hij uit: ‘Heer Jezus, ontvang mijn geest.’ 60 Hij viel op zijn knieën en riep luidkeels: ‘Heer, reken hun deze zonde niet aan!’ En na deze woorden stierf hij. (Handelingen 7:54-60, www.biblija.net) 

Ik weet niet wat dit stukje bij jou doet. Maar ik heb grote bewondering gekregen voor Stefanus. Verschillende mensen uit de Bijbel ken ik, met hun verhaal vaak. Van Stefanus wist ik niet veel, maar ik denk dat ik hem niet zo snel zal vergeten vanaf nu.
Stel je voor. Jij bent ergens goed in en daar waar je goed in bent doe je ook, met veel liefde, plezier en toewijding. Er zijn mensen in je omgeving die toekijken hoe jij daarmee omgaat en hoe je dat allemaal doet. Ze kunnen er niet over uit dat jij met jouw talent(en) mensen bereikt, raakt, misschien wel veranderd. Elke keer dat ze jou weer zien beginnen ze steeds heftigere kotsneigingen te krijgen. (misschien herken je dit wel naar een ander persoon) Het irriteert ze, ze haten je en ze weten één ding: die persoon moet weg! Je krijgt een heel proces voor je kiezen, waar je volledig in je recht staat. Toch zijn ze van mening dat je de doodstraf verdiend. Het oordeel is geveld, jou wacht de doodstraf.
Je staat daar, vlak voor het moment dat jouw einde nadert. En wat zeg je? 'Heer, reken hun deze zonde niet aan!'
Mensen kunnen je geweldig pijn doen. Het is zo logisch en menselijk om ze dat kwalijk te nemen, om ze terug te willen pakken. Maar Stefanus laat mij hier zien hoe het anders moet, nee, niet kan, het moet! Bitterheid en wrok naar andere mensen toe kan dodelijk zijn. Ik vind het eigenlijk een soort van zelfmoord. Ik heb zelf gemerkt hoeveel het je kan beperken en zelfs van God af kan houden. Toen ik gister een preek hoorde over de Barmhartige Samaritaan, wist ik beter en wist ik wat God wilde met dit stukje. God wil dat ik de mensen vergeef die mij -veel- pijn hebben gedaan. En misschien, terwijl je die zin van vergeving uitspreekt, lijkt het alsof jezelf gestenigd wordt. Maar weet dat je bevrijdt wordt en dat de plek van wrok en bitterheid gevuld zal worden met Gods genade.

Nooit meer moe zijn..

But those who trust in the Lord for help

will find their strength renewed.

They will rise on wings like eagles;

they will run and not get weary;

they will walk and not grow weak.

{Isaiah 40:31}

Afgelopen weken ben ik weer tot de conclusie gekomen hoe kwetsbaar en kostbaar het leven is. Er gebeuren dingen die ik niet in de hand heb, waar ik niets over kan zeggen. Ik kan het er niet mee eens zijn, ik kan er van alles over zeggen.. Ik ben tot het besef gekomen dat God een plan heeft met elke dag in mijn leven, met elke gebeurtenis, met elke lach en traan. Ik begon te begrijpen dat het goed is om los te laten, iets waar ik al langere tijd mee worstel. Ik merkte dat God mij de kracht gaf om daar mee aan de slag te gaan. Niet dat ik nu alles los laat, maar ik merk dat bepaalde dingen niet langer mijn leven beheersen omdat ik het in Gods handen heb gelegd. Natuurlijk denk ik er nog wel eens aan, heb ik het er moeilijk mee. Op dat soort momenten weet ik wat ik moet doen: mijn handen vouwen en praten met God. En geleidelijk aan komt er een rust over mij heen en krijg ik nieuwe kracht zoals in de tekst hierboven beschreven staat. Ik merk dat er ruimte is om te genieten van ontmoetingen met mensen, om te genieten van normale dingen die eigenlijk niet zo normaal zijn, om te mogen proeven van het heerlijke leven ondanks alle moeite die er soms zijn. 

Met Gods kracht zal je nooit moe zijn, wat een heerlijke belofte weer!!

Liefde is het..

Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.

{1 Korinthiërs 13:13}

Voor vele is het denk ik een bekende tekst. Ik vind 1 Korinthiërs 13 een geweldig hoofdstuk in de Bijbel. Ik raad je aan om eens rustig voor jezelf het door te lezen. 

Wat is liefde toch ongelooflijk mooi. Tegelijk besef ik hoe kwetsbaar het is, hoe er verschrikkelijk veel kapot  mee kapot gemaakt kan worden als er fout mee wordt omgegaan. 

Het mooiste van liefde is de verschillende manieren waarop liefde wordt geuit. Dat wij mensen niet zonder liefde kunnen. Zelfs mijn oma, gisteren begraven, gaf op haar 87e levensjaar, dement en wel, gaf liefde. En als ik kijk naar mijn neefje en nichtjes en soms ook andere kinderen, dan voel ik een bijzonder gevoel. Een liefde die oneindig lijkt, die overstroomt. 

Hoe een kind je een knuffel kan geven, vol van liefde. Hoe ze het aanvoelen dat jij dat even nodig hebt. De lieve aanrakingen. Het stoeien, het voorlezen en verzorgen. In al dat soort dingen ervaar ik liefde. 

Het is zo geweldig mooi om die liefde te ontdekken en te voelen, want het is er. Het vult mij als ik vanuit dat ga leven. Jezus vult mij met Zijn liefde, door Zijn aanwezigheid in heel veel dingen om mij heen en die liefde die mij vult mag ik weer doorgeven. 

Deze bewustwording, ik weet niet wat het bij jou doet, maar het bezorgd mij een heerlijk kippenvel-momentje.. 

Dankbaar leren zijn..

Ik liep er al een week met het idee in mijn hoofd. Bij mij duurt het soms wel eens voordat ik het dan ook echt ga doen. Totdat ik iemand het tegen mij zij, die niet wist dat ik met het idee in mijn hoofd liep. Voor mij was er dan ook geen twijfel over mogelijk, ik moest het gewoon doen. Vanaf die avond schrijf ik elke avond op waar ik God voor wil danken. Nog geen twee dagen later kregen wij hier thuis het bericht dat mijn oma overleden was. Het zat er wel aan te komen, maar toch. Een generatie is weg, opa's had ik sinds 2006 niet meer. Vanaf nu ook geen oma's meer.
's Avonds zat ik met mijn "dankboekje" voor me. Wat moest ik opschrijven? Hoe kan ik nu iets opschrijven terwijl er iemand gemist wordt, dacht ik. Toen schoot mij een Bijbeltekst te binnen:

Dank God onder alle omstandigheden, 

want dat is wat hij van u, die één bent met Christus Jezus, verlangt. {1 Tessalonicenzen 5:18}

Ineens viel er een last van mij af. Want ondanks alles gaf God mij een reden om te danken, ook al kan ik de woorden niet vinden. Dat is al iets om dankbaar voor te zijn. Op de momenten dat ik denk dat ik het alleen moet doen, is God daar. Hij geeft mij de kracht om verder te gaan, om verder te kijken. Om te danken voor alles wat ik krijg. Om met een dankbaar hart te gaan leven en die dankbaarheid ook uit te stralen naar andere mensen. Ik mag genieten van het leven, in alles, door Hem!