Trots (Jeremia 9)

Oh, oh, we zijn maar wat trots als we iets weten wat een ander niet weet. We zijn maar wat trots als we over een bepaalde kracht beschikken. En er zijn mensen die maar wat trots zijn op hun rijkdom en daar graag mee te koop lopen.
Natuurlijk mogen we trots zijn op de kennis de we van God gekregen hebben, de kracht en de rijkdom. Maar we moeten niet vergeten van wie we dat gekregen hebben. Het is niet goed om te doen alsof we dat allemaal zelf voor elkaar gekregen hebben. Eigenlijk misbruiken we God dan. Jeremia schrijft iets wat veel waardevoller is dan de trotsheid van "eigen" opbrengst. Het gaat het aardse te boven. Het geeft voor mij de kern weer van het leven, waar het om gaat, wat belangrijk is:

Wil iemand zich op iets beroemen,

laat hij zich erop beroemen dat hij mij kent 

(wat een kostbaar bezit is het toch dat we God mogen kennen)

inziet dat ik, de Heer, dit land liefde schenkt 

(soms zijn er tijden dat het in je leven stormt, je niets meer ziet, je mag om je heen kijken en zien wat God om je heen geeft aan liefde, het zal je leven uiteindelijk vullen)

rechtvaardigheid en recht,

want daar schep ik behagen in - spreekt de Heer 

(dit is wat God van ons vraagt, erkennen dat Hij God is, de liefde van God zien en recht en rechtvaardigheid hoog in het vaandel hebben, de samenvatting van de tien geboden)