Ken je die verhalen, over peuters, die volhouden dat ze niet aan de chocolade hebben gezeten (terwijl dat verboden is) maar dat hun bruine mond het verklapt. We kunnen er denk ik smakelijk om lachen als dat gebeurt.
Eigenlijk doen wij elke dag hetzelfde. Elke dag weer doen we zonden en soms gebeurt het wel eens dat je diep in je hart weet dat je het niet mag doen en dat je het toch doet. We gaan bidden, maar de twijfel in ons hart verklapt wat we gedaan hebben. Voor God is niets onzichtbaar. Hij is Alwetend. Hij weet wat er gebeurt, Hij weet ook welk pad het beste is voor jou.
En de koning van Juda. Hij wist wel beter. Het zou beter zijn in dat ze in het land bleven wonen. Waarom zou je naar God luisteren?
God geeft ons elke dag weer het inzicht dat Hij alleen God is. Wat doe jij ermee? Pak je het aan en ga je daarmee aan de slag? Of weet je het zelf beter, ga je je eigen weg en wordt je als die mand met verrotte vijgen.
En als je toch dingen doet die niet hadden mogen gebeuren, wat doe je daar mee? Ben je als die kleuter? Of kom je bij God en vertel je wat er gebeurt is?
Hmm, soms ben ik de kleuter (of eigenlijk wel vaker dan ik zou willen ben ik bang;)). Maar ik ga ook naar God en zeg eerlijk wat ik gedaan heb en dat ik spijt heb. Daarna voel ik me altijd weer blij. Als ik de kleuter blijf, dan blijf ik me wat triest voelen en wil ik uiteindelijk toch weer naar God toe!
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook soms als die kleuter. Dank je wel voor deze eyeopener.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn, die reacties :)
BeantwoordenVerwijderenIk ben zelf ook die kleuter hoor en een behoorlijke soms.. Dan durf ik haast niet op te biechten, want ik wist beter.. Het was voor mijzelf ook een eyeopener, en dat maakt het wel wat makkelijker! God heeft liever dat je wel komt, dan dat je doet alsof er niets is..