Post!

Het was van de week wel afzien hoor.. Van stil zitten krijg je het al warm, laat staan als je dan post moet lopen!
Sinds een jaar loop ik nu post. En ik vind het heerlijk! Lekker buiten, je eigen tempo, je spreekt mensen. En vooral die oudere mensen zijn schatten(soms kunnen ze ook behoorlijk zeuren hoor).

Zo krijg ik met dit weer regelmatig een glaasje drinken aangeboden bij die mensen. Dat vind ik toch zo lief! Maar als ik jongere mensen vraag of ze misschien mijn flesje willen vullen(vorig jaar gebeurd, wist niet dat je zoveel drinkt!), dan hebben ze ineens geen tijd en zitten ze je raar aan te kijken.. Net of ik ze iets onmogelijks vraag.

Maar die enkele incidenten vergeet ik dan maar snel en ik geniet van de mooie en lieve gesprekjes van die ouderen. Soms heel levensverhalen, hoe het was toen ze zelf zo jong waren en hoe anders het nu is. En hoe zwaar het leven soms is, als je ouder wordt.

Ach, dan ben ik toch blij dat ik bij die mensen post mag komen brengen, want daar zitten ze soms écht op te wachten. En ik vergeet ook dat ik het even zwaar heb, ik heb tenminste jeugdige benen die nog wat kunnen doen!

Alleen over de warmte hoor je me klagen, maar ach dat doet iedereen!