Groot is Uw trouw o Heer!

Ook vandaag weer heerlijk genoten van het prachtige weer. Samen met mijn ouders ben ik vandaag op de fiets gestapt en zo'n 40 kilometer gefietst. En terwijl wij daar door de bossen fietste kwam mij één lied in mijn gedachten: 'Groot is Uw trouw o Heer'. Voor het feit dat ik kan fietsen, dat ik überhaupt een fiets heb, dat ik ouders heb met wie ik kan fietsen, dat er zoveel prachtige natuur is, dat God de zon laat schijnen, dat God ons een vrije dag geeft, dat God in al die kleine dingen laat merken dat Hij er voor jou en mij is!

Groot is Uw trouw, o Heer, mijn God en Vader.

Er is geen schaduw van omkeer bij U.

Ben ik ontrouw, Gij blijft immer Dezelfde

die Gij steeds waart, dat bewijst Gij ook nu.

Groot is Uw trouw, o Heer, groot is Uw trouw, o Heer,

iedere morgen aan mij weer betoond.

Al wat ik nodig had, hebt Gij gegeven.

Groot is Uw trouw, o Heer, aan mij betoond.

Gij geeft ons vrede, vergeving van zonden,

en uw nabijheid, die sterkt en die leidt:

Kracht voor vandaag, blijde hoop voor de toekomst.

Gij geeft het leven tot in eeuwigheid.

Uw wil - vs - mijn wil

Uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel.

Mattheus 6:10b

Iedereen die het Onze Vader kent, kent dit zinnetje ook. Al vraag ik mij af hoeveel mensen weten wat de werkelijke boodschap is van dit zinnetje. Niet dat ik het precies weet, maar ik ben er wel over na gaan denken. Op de een of andere manier kon het mij niet loslaten. 

Bidden vind ik steeds meer iets waardevols te vinden. Dat is gekomen sinds dat ik stage loop op een basisschool. Ik vind het zo prachtig om samen met de kinderen te praten met onze Vader in de hemel. En daarnaast leer ik er ook enorm veel van. Ik heb geleerd om heel eerlijk en puur te bidden. Zo zei een meisje uit groep 5 tegen mij, toen ik vroeg om gebedspunten: 'Juf, wilt u bidden dat u kracht krijgt om voor de klas te staan en dat u het ook leuk vindt?' Ik moet zeggen dat ik toen echt wel even moest slikken. Het was zo eerlijk en toen ik aan het bidden was voelde ik ook een soort van rust over mij heen komen. Dat heb ik vaker bij bidden, er komt een soort van rust over mij heen. 

Het heeft mij ook geleerd om klein te bidden. Voor de dingen die wij mensen als vanzelfsprekend vinden. Ook dit heeft iets moois! 

Maar een tijdje geleden kwam ik achter iets wat te maken heeft met die regel uit Het Onze Vader. Het heeft ook te maken met een vers uit Spreuken: De man stippelt zijn weg uit, de Heer bepaalt de richting ervan. Ik merk dat ik zelf graag de touwtjes in handen houd en dat ik ook heel goed ben in scenario's te verzinnen hoe het zal moeten gaan. Soms word je dan wel eens geconfronteerd met een andere weg, dat alles anders loopt dan dat je het verzonnen had. En ik kan je vertellen dat dat niet makkelijk is. 

Sinds dat ik achter de betekenis van dit zinnetjes kwam is dit minder geworden. De touwtjes hoef ik niet perse meer in handen te hebben, ik kan het gerust loslaten. Scenario's verzin ik nog wel, maar ik klamp mij er niet aan vast. 

Ik heb geleerd om alles in Zijn hand te leggen. Dat is eng. Het geeft tegelijk ook zoveel meer ruimte en rust. Ik durf bewust te zeggen: 'Laat Uw wil alsjeblieft geschieden'. Omdat ik er steeds meer vertrouwen in krijg dat wat Hij doet het beste voor mij is. Om dat vertrouwen te krijgen moest ik wel over een aantal blokkades, maar als ik er nu op terug kijk weet ik dat Hij altijd bij mij was en dat Hij mij er doorheen heeft gesleept. Zo hoef ik niet langer meer bang te zijn voor Zijn wil. Hij overziet alles, Hij weet alles, Hij doet wat goed is voor Zijn kinderen. En dat is niet altijd wat je verwacht en ja, het gaat door diepe dalen, maar gelukkig hoef je niet alleen te gaan. 

Het maakt je vrij, vrij van het aardse. Dat wordt ineens een stuk minder belangrijk. Het doen van Zijn wil, een kind van Hem zijn is dan mijn doel en ook dat leg ik in Zijn hand en ik probeer het daar ook te laten. 

Genieten

Deze week mag ik weer stage lopen bij kleuters. En wat vind ik het toch enorm leuk! Ik kan er haast niet meer bij dat ik het zo vreselijk vond om bij kleuters stage te moeten lopen. Of dat ik er zo zeker van was dat ik voor de bovenbouw zou gaan kiezen. Echt, ik ben 180 graden omgedraaid. Ik ben gek op die lieve kleuterbekkies! Oja, ze halen altijd wel het bloed onder je nagels vandaan, maar ik geniet zo van die kinderen. Ze hebben iets, wat ik niet echt kan omschrijven. Ze zijn puur, maar dat is het niet helemaal. Ze weten zoveel meer dan je denkt. Ze kunnen van die heerlijk uitspraken hebben, geweldig. Aan de ene kant willen ze niet dat je hen helpt, maar er zijn van die momentjes dat ze toch wel heel graag bij je op schoot kruipen.

En dan is het ook nog heerlijk weer! Dus dan is het helemaal niet erg om stage te lopen. Lekker veel buiten, buiten pauze houden met collega's, heerlijk! Oke, het is wel afmattend, het is nu bijna half 9 en ik zit al op bed. Maar goed, dat heb ik er voor over! Nog eventjes drie jaar keihard leren en dan mag ik echt helemaal zelf voor de klas staan. Ik ga er lekker over dromen!

Genade

A shield around me {Psalm 3}

But you are my shield, and you give me victory

and great honor.

I pray to you, and you answer from your sacred hill.

I sleep and wake up refreshed

because you, Lord, protect me.

Oke, laat ik eerlijk zijn: mijn leven is soms zo druk dat ik aan écht geloven bijna niet toekom. In ieder geval, dat was tot een tijdje geleden zo. Ik merkte dat het gehaaste leven mij weer op begon te breken. Het maar meerennen in de meute, terwijl je zo snakt naar adem. 

Het stomme is dat ik regelmatig dit soort momenten heb. Dat ik als een kip zonder kop rond ren en leef en dat na verloop van tijd ik bij wijze van spreken in elkaar stort en niets meer kan. Steeds beloof ik mijzelf dan ook om het de volgende keer beter te doen, maar zoals je al wel begrijpt, komt daar niets van terecht. 

Nu heb ik een betere manier gevonden om wel die rust pauzes in te lassen. Eigenlijk heel simpel: bidden. Op de een of andere manier kom ik de laatste tijd steeds terug op dit woord. Blijkbaar is mijn sleutel, en misschien ook wel jouw sleutel, het gebed. Daar sluit psalm 3, die ik hierboven heb neergezet, heel mooi bij aan. God hoort mijn gebed, ook al lijkt Hij zo oneindig ver weg. Hij geeft mij rust, ik mag uitgerust wakker worden. Het is bijzonder om te weten dat Hij als een schild om mij heen is, die mij beschermt tegen het bijvoorbeeld mee rennen met de meute. 

Ik lees nu net het laatste vers pas, daarmee wil ik graag mee afsluiten. Ook word je in je leven overspoeld met gebeurtenissen, Hij brengt redding en daar mag je op vertrouwen! Bid dat Hij je zal redden en dat Hij je zal beschermen, Hij zal het doen! 

Want de ware redding komt alleen van de HERE. 

Hij zegent zijn volgelingen en geeft hun vrede.

Dichter bij God - rust

Gisteravond toen ik naar bed ging lag ik over te veel dingen te denken. Er zat zoveel in mijn hoofd dat ik er gek van werd! Ik heb wel vaker van die periodes dat mijn hoofd overstroomt van gedachten, herinneringen, iets wat ik moet doen/onthouden en verzin het allemaal maar. Helaas heb ik nog niet echt een direct uitknopje gevonden. Ik weet wel een paar dingen die werken op dat soort momenten. Allereerst gaan schrijven. Dus een to-do-listje maken van dingen die ik wil doen. Daarna opschrijven welke gedachten er door mijn hoofd schieten, dan is dat ook weer geordend. Ik merkt dat ik nog heel onrustig was. Ik kreeg de ingeving om een stukje Bijbel te lezen. Eerder die dag was er op twitter een Bijbeltekst verschenen waar ik nog uitgebreider naar wilde kijken. Dus meteen opgezocht en het hele hoofdstuk gelezen. Merkwaardig: vroeger vond ik 5 verzen meer dan zat, nu lees ik liever het hele hoofdstuk. Waar komt dat vandaan? Het allereerst wat mij opviel was de titel van de tekst, die intrigeerde mij en zette mij aan het denken. Toen begon ik met lezen. Er stond zoveel in, veel om over na te denken maar op de één of andere manier viel er een stuk rust over mij heen toen ik aan het lezen was en erover nadacht. Vooral toen ik ging bidden was de rust compleet. Op dat soort momenten vraag ik mijzelf af waarom ik dat niet eerder had gedaan, aangezien het de hele week al aan de gang is. Waarom denk ik dat ik mijzelf wel rustig kan maken? Dat ik God niet nodig heb? Dat ik andere mensen niet nodig heb? Toch kom ik er weer achter dat ik het niet alleen kan, maar dat ik God en de mensen nodig heb.
De tekst die ik las was Jakobus 4. Lees het maar, ik hoop dat het jou ook rust mag brengen!


Dichter bij God


1 Maar hoe komt het dan dat u altijd ruzie maakt en vecht? Omdat er slechte verlangens in u zijn die u daartoe aanzetten.2 U verlangt naar iets dat u niet hebt, u bent tot moord geneigd en jaloers en dat levert u niets op. U bent strijdlustig en oorlogszuchtig. Maar de enige reden dat u niet hebt wat u wilt, is omdat u God er niet om vraagt.3 Of u bidt Hem er wel om, maar krijgt niets. Wel, dan hebt u het Hem op een verkeerde manier gevraagd. Als u Hem alleen iets voor uw eigen genoegen vraagt, geeft Hij het niet.4 Bedriegers, weet u niet dat als u vriendschap met de wereld sluit, dit betekent dat u een vijand van God bent? Wie voor de wereld kiest, maakt zichzelf tot vijand van God.5 Er staat niet voor niets in de Boeken: ‘God wil de geest die Hij in ons liet wonen, helemaal voor Zich alleen hebben.’


6 Maar Hij geeft ons steeds meer genade. Daarom staat er in de Boeken: ‘God keert Zich tegen de hoogmoedigen, maar Hij is genadig voor wie nederig is.’ 
7 Onderwerp u dus aan God, maar verzet u tegen de duivel en hij zal van u wegvluchten.8 Ga dichter naar God toe, dan komt God dichter bij u. Was uw handen, zondaars, u die op twee gedachten hinkt, laat uw hart zuiver voor God zijn.9 Beklaag uzelf, huil en jammer van ellende. Het lachen moet u vergaan, uw blijdschap moet omslaan in verdriet.10 Als u beseft dat u klein bent voor de Here, zal Hij u verheffen.11 Spreek geen kwaad van elkaar, broeders en zusters, en veroordeel elkaar niet. Want als u dat doet, veroordeelt u de wet van God die zegt dat wij elkaar moeten liefhebben. Het is niet aan u om uit te maken of die wet goed of slecht is. Wat u moet doen, is die wet gehoorzamen!


12 De enige die mag oordelen, is degene die ons die wet heeft gegeven. Hij kan ons redden of ons verloren laten gaan. Met welk recht veroordeelt u dan uw medemens? 
13 Er zijn mensen onder u die zeggen: ‘Vandaag of morgen gaan we naar die en die stad om zaken te doen. Wij zullen er een jaar blijven en goed winst maken.’14 Hoe weet u wat er morgen met u zal gebeuren? Uw leven lijkt op een damp, die er nu is en straks weer verdwijnt.15 U kunt beter zeggen: ‘Als de Here het wil, zullen wij leven en dit of dat doen.’16 Maar de manier waarop u nu praat, getuigt van zelfingenomenheid. Dat is niet goed.


17 Als u weet dat u iets moet doen maar het nalaat, zondigt u. 

You're alrigt!

Er zijn elk jaar zo'n honderd jongeren die zelfmoord plegen. Dus één per drie dagen maakt een einde aan zijn of haar leven. Dat aantal is niet aan het minderen. Het stijgt juist.
Meer dan 100.000 meisjes tussen de 12 en 18 jaar hebben anorexia en dan heb ik het nog geen eens over de jongens.
Dan nog maar te zwijgen over alle andere gevallen, waarin mensen zichzelf niets waard vinden. Ik heb het niet gehad over de hoeveelheid zelfmoorden die mislukken. Over mensen die zichzelf beschadigen. Over boulimia, borderline en noem het maar op.
Verschrikkelijk dat er zoveel mensen zijn die niet tevreden met zichzelf zijn. Ik denk dat eigenlijk iedereen wel zijn of haar momenten heeft dat je ergens niet tevreden bent met je eigen lichaam. Maar ik vind het zo erg als het tot dit soort acties leidt, omdat je gewoon geen uitweg meer ziet.
Hoe moeilijk is het dan om te geloven dat je waardevol bent zoals je bent. Terwijl je misschien nagekeken wordt of je het gevoel hebt dat iedereen naar je kijkt. En om dan te zeggen: het is toch zo, je bent waardevol! Dat werkt niet. Het is zo'n cliché verhaal, waar je van weet dat het waar is maar het kan gewoon niet waar zijn(zoals bij zoveel cliché verhalen).
Net kwam ik deze tekst tegen van het nummer You're alright van Michaël W. Smith. Ik vind hem zo mooi. Zo pakkend en ook gewoon raak waarop het staat. Ik hoop dat het betekenis voor jou mag hebben :)

You're Alright

You take a look inside

But you don't like what you see

And so you choose to look away

It doesn't coincide

With how you'd like to be

And each glimpse of hope can easily fade

Down on your confidence

It's a fight that won't let go

But you've got to realize

That you're alright

'Cause under your rubble

Lies a heart the Father holds

And when you see your life

Thru his eyes

You're alright

To learn how He loves you

Is to learn to love yourself

To live the life He's livin' in you

And what others think of you

Could never measure to the wealth

Of what he's paid and given to you

Zorgen doen, zorgen maken, laten zorgen..

"Zorgen moet je doen, niet maken", zegt Loesje.
Ik ben blij dat God mij het talent/gave van zorgzaamheid gegeven hebt. Ik zorg graag voor andere mensen. Ik vind het niet erg om iets extra's te doen voor iemand. Alleen zit daar wel meteen mijn valkuil. Ik ben inmiddels zo goed geworden in het zorgen voor een ander, dat ik mijzelf straal voorbij loop. Ik ben er al wel een tijdje achter dat ik dat doe en ik probeer pas te helpen/zorgen als het mij gevraagd wordt, maar dat is niet makkelijk! Zo werd er vorige week tegen mij iets gezegd dat mij niet losgelaten heeft. 'Mensen mogen best voor JOU zorgen. Mensen mogen zich best zorgen over JOU maken.'
Tja, ik laat niet zo makkelijk voor mij zorgen. Ik ga niet zo snel op een bank zitten en niets doen, ja ik kan het wel, maar ergens krijg ik dan een mega-schuldgevoel. Het liefst zou ik dan iets doen om het zeg maar goed te maken, soort tegenprestatie leveren. Terwijl ik ook wel door heb dat het natuurlijk waanzin is.
En dan dat andere zinnetje. Ik wil mensen geen kans geven om zich zorgen te maken over mij. Vaak plak ik achter berichten aan: 'Je hoeft je geen zorgen te maken hoor! Het komt wel goed..' Dat zal ook best wel, maar waarom wil ik niet dat mensen zich zorgen maken over mij als er wel een reden toe is? Ik heb geen idee, misschien wil ik niet toegeven dat ik een ander nodig heb. Het zou best kunnen.
Het is eigenlijk confronterend als ik het hier zo opschrijf. Zorgen maken is zo makkelijk. Zorgen doen gaat mij ook makkelijk af. Maar voor je laten zorgen, dat is toch iets anders, iets wat ik niet makkelijk vind.
Dan kom eigenlijk ook automatisch met God in botsing. Wat Hij zorgt dag na dag voor mij, elk uur, elk moment. Ja, ik vind het moeilijk om alles wat in mij leeft in Zijn handen te leggen. Ik wil het zo graag zelf doen. Maar dat gaat niet altijd, daar ben ik inmiddels ook wel achter gekomen. Want ik weet ook hoe fijn het is om je zorgen te delen met iemand, die er misschien een verhelderende blik op heeft.
Ik ga de woorden van 1 Petrus 5:7 maar in mijn hoofd prenten. Ik mag de zorgen die ik heb bij Hem neerleggen en Hij zal voor mij zorgen, omdat Hij van mij houdt. Daarnaast mag ik uit liefde voor andere zorgen, die zorg nodig hebben. Als ik zorg nodig heb, mag ik voor mij laten zorgen. Zonder schaamte, zonder angst, omdat het uit pure liefde is.

Puzzelstukjes (Romeinen 8:28)

Soms vallen ineens puzzelstukjes in elkaar. Fijn dat dat gebeurd, maar ik vind het soms wel eens eng. Het wordt dan ineens heel duidelijk waarom dingen gelopen zijn zoals gelopen zijn. Of waarom je iets juist wel of niet gedaan hebt.
Dat soort eyeopeners kom ik de laatste tijd vaak tegen. Ik kan ineens stukjes uit mijn leven in het goede perspectief plaatsen. Met de juiste blik erop terug kijken. Dan heb ik wel eens van die momenten dat ik mijzelf wel voor mijn hoofd kan slaan, dat ik iets bijvoorbeeld niet gezien heb, niet voorkomen heb.. Aan de andere kant zie ik nu ook wat het mij opgeleverd heeft, dat het nog zo erg nog niet is.
Toen ik tot dit besef kwam moest ik denken aan een boek van Paulo Coelho. Misschien ken je het boek wel, De Alchemist. Eerst snapte ik het boek van geen kant. Later ging ik er over nadenken en stukje bij beetje begon ik te begrijpen wat het boek mij vertelde. Ik denk dat het per persoon verschillend kan/zal zijn. Wat mij bij is gebleven is deze boodschap:

Je komt altijd op het punt waar je uit moet komen. Soms met een omweg en met het nodige slechte weer. Juist daardoor vind je de weg en kom je er! 

Dit is niet de boodschap die bij het boek staat hoor, maar deze heb ik voor mijzelf gemaakt, nav het boek. 

Hierbij moet ik ook denken aan een Bijbeltekst. Ik weet niet of ik die ooit eerder op deze weblog gezet heb, maar het kan geen kwaad om het nog een keer te doen. 

En wij weten dat voor wie God liefhebben, voor wie volgens zijn voornemen geroepen zijn, alles bijdraagt aan het goede.

{Romeinen 8:28}

Hoe moeilijk het in sommige tijden te geloven is, het is echt zo! Ook Jezus leefde met een lach en een traan en wist dat alles goed zou komen. Ik denk dat wij ons daar wel aan vast mogen houden!

Vakantie!

Phoe.. Bijna al een week lang geen berichtje van mij op mijn weblog. Op moment ontbreekt het mij aan inspiratie om ergens over te schrijven. Eigenlijk wil ik heel veel schrijven, maar ik krijg het uiteindelijk niet op "papier". Laat ik dan maar gewoon even wat schrijven, over de vakantie. 

Wat was ik blij dat ik vrijdagmiddag rond een uur of half 3 thuis kwam en kon zeggen dat ik vakantie had! Ik was echt helemaal op, moe en hoofdpijn. Vrijdagavond heerlijk opgepast en een beetje tot rust gekomen. Het weekend ook maar lekker rustig aan gedaan. 

Met Koninginnedag was ik alleen thuis, dus ik heb genoten van de rust en vooral van het weer. 's Ochtends eerst tv gekeken en 's middags nog even bij wat mensen wat gedronken, 's avonds weer heerlijk voor mijzelf gekookt. Prima dagje dus! 

Dinsdag heb ik weer eens ouderwets uitgeslapen tot half 10, ja dat is echt uitslapen voor mijn doen! Later op de dag met moeders naar Baarn geweest om een cadeautje te kopen voor mijn nichtje en even te kijken naar schoenen. 's Avonds had ik een bruiloft van mijn lieve vriendin. Wauw, wat is het toch mooi en bijzonder als je twee mensen elkaar trouw ziet beloven. Geweldig! 

Vandaag waren mijn ouders 37 jaar getrouwd. Ook dat is heel bijzonder, vooral na de ziekte van mijn moeder. Vanmiddag mijn moeder verrast met twee enorme boeketten bloemen, eentje van haar man en eentje van haar (klein)kinderen. Heerlijk om mensen zo te verrassen! En vanavond zijn we heerlijk wezen uit eten om het zo toch te vieren. Ik heb heerlijk gegeten en genoeg ideeën opgedaan om zelf weer eens iets klaar te maken! 

Nu heb ik nog twee vrije dagen. Morgenmiddag ga ik met twee vriendinnen op een terrasje zitten en vrijdag ga ik met mijn moeder naar Den Haag. Dat zijn dus nog twee heel gezellige dagen! Nog maar niet bedenken dat ik maandag weer naar school moet :(