Meer dan 100.000 meisjes tussen de 12 en 18 jaar hebben anorexia en dan heb ik het nog geen eens over de jongens.
Dan nog maar te zwijgen over alle andere gevallen, waarin mensen zichzelf niets waard vinden. Ik heb het niet gehad over de hoeveelheid zelfmoorden die mislukken. Over mensen die zichzelf beschadigen. Over boulimia, borderline en noem het maar op.
Verschrikkelijk dat er zoveel mensen zijn die niet tevreden met zichzelf zijn. Ik denk dat eigenlijk iedereen wel zijn of haar momenten heeft dat je ergens niet tevreden bent met je eigen lichaam. Maar ik vind het zo erg als het tot dit soort acties leidt, omdat je gewoon geen uitweg meer ziet.
Hoe moeilijk is het dan om te geloven dat je waardevol bent zoals je bent. Terwijl je misschien nagekeken wordt of je het gevoel hebt dat iedereen naar je kijkt. En om dan te zeggen: het is toch zo, je bent waardevol! Dat werkt niet. Het is zo'n cliché verhaal, waar je van weet dat het waar is maar het kan gewoon niet waar zijn(zoals bij zoveel cliché verhalen).
Net kwam ik deze tekst tegen van het nummer You're alright van Michaël W. Smith. Ik vind hem zo mooi. Zo pakkend en ook gewoon raak waarop het staat. Ik hoop dat het betekenis voor jou mag hebben :)
You're Alright
You take a look inside
But you don't like what you see
And so you choose to look away
It doesn't coincide
With how you'd like to be
And each glimpse of hope can easily fade
Down on your confidence
It's a fight that won't let go
But you've got to realize
That you're alright
'Cause under your rubble
Lies a heart the Father holds
And when you see your life
Thru his eyes
You're alright
To learn how He loves you
Is to learn to love yourself
To live the life He's livin' in you
And what others think of you
Could never measure to the wealth
Of what he's paid and given to you
Geen opmerkingen:
Een reactie posten