Eigenlijk is het gewoon raar.. Morgen is de laatste keer dat mijn moeder voor bestraling naar het ziekenhuis in Utrecht gaat, na 33 keer. Het is dan ook de laatste behandeling voor dit moment(naast de medicatie die nog 5 jaar lang geslikt moet worden). Wow en wat is deze tijd omgevlogen. Eerst wordt je leven totaal stil gezet en vlieg je ineens weer door de tijd. Het is nu alweer 9 maanden geleden, bijna een jaar.
Er volgen nu alleen nog om de zoveel maanden onderzoeken of het allemaal goed gaat. Maar in princiepe is mijn moeder na de operaties 'schoon' verklaard. Stiekem vind ik het wel eng.. Want wat zegt dat met zo'n rotziekte, dat je 'schoon' bent.
En ondertussen ga/moet je gewoon weer verder. Ook al heb je soms liever dat je stil wil blijven staan, even rust. Misschien is het zo beter, dan denk je er niet al te diep over na.
Gelukkig mag ik vertrouwen op God, dat Hij voor ons zorgt.
Willen jullie bidden, en niet alleen voor mijn moeder maar voor alle mensen met kanker, dat ze mogen genezen, zo weinig mogelijk pijn mogen hebben en dat ze zolang mogelijk mogen genieten van het kostbare leven dat God ons heeft gegeven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten