18 februari 2010. De brief met de uitslag van het bevolkingsonderzoek valt in de brievenbus. Zonder enkele twijfel maakte mijn moeder hem open. Dan staat het er toch: 'Bij het onderzoek zijn vlekjes gevonden, neem zo snel mogelijk contact op met uw huisarts.' Mijn moeder, nuchter als altijd, 'Ach, dat kan na het weekend ook wel hoor. Ik bel maandag wel even.' Mijn vader reageerde toch wat serieuzer. Toch maar even meteen bellen. De huisarts wist al van alles af en had die vrijdag meteen een plekje. Daar aangekomen was alles al geregeld, dan en dan heb je een afspraak in het ziekenhuis bij die arts. Oke.. Het zal dan toch wel iets ernstiger zijn, dan we denken.
En achteraf gezien was dat het ook wel. 6 millimeter, het stelt niks voor. Toch zo'n vreselijke werking. We wisten niet wat ons te wachten stond. Als je dan hoort dat het mogelijk uitgezaaid is en er een tweede operatie nodig is, moet je toch wel even slikken.
Gelukkig viel het na verdere onderzoeken mee, het was niet verder gekomen dan de schildwachtklieren. Eindelijk een positief bericht!
Wat kan een jaar anders verlopen dan je denkt. Gelukkig zijn er na al die narigheid ook mooie dingen gebeurd. Een super lief nichtje bij, ik mocht mijn diploma halen en mijn broer is getrouwd.
En wat is het ook geweldig om te merken dat mensen aan je denken! Zoveel kaarten, 300 of misschien wel meer. Boeketjes bloemen. Caken en taarten die gebakken worden. Een fruitmand die naar binnen wordt geschoven. Soms gewoon om kippenvel van te krijgen!
Het gaat nu gelukkig goed! De laatste uitslagen van onderzoeken zagen er goed uit.(tegenwoordig zeggen ze niet meer: Je bent genezen)
Nu is het vooral het opbouwen van alles wat is kapotgemaakt, na 6 chemo's en 33 bestralingen. En weer in het ritme komen van alle dag.
Het besef komt nu langzamerhand ook weer. Misschien maar goed ook, in een waas kun je veel sneller iets langs je heen laten gaan.
We weten dat God voor ons heeft gezorgd, het afgelopen jaar. En dat Hij ons heeft bespaard voor erger. Want het kan ook heel anders gaan. Laten we voor die mensen bidden die nog in het traject zitten, misschien niet meer genezen kunnen worden of die iemand missen die overleden is aan kanker. Maar vergeet nooit: Jezus is overal waar jij bent, Hij helpt je overal door heen en Hij geeft je nooit een zwaardere situatie dan dat jij aankunt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten