Als caissière zie je elke dag dingen gebeuren waar ik mezelf af vraag, had dat niet wat vriendelijk gemogen? Nee, blijkbaar niet. We hebben geen tijd meer en we willen het liefst helemaal alleen zijn op deze wereld. Helaas voor die mensen, dat zijn we niet! We zullen met elkaar moeten leren leven en ik weet zeker dat dat kan als iedereen elkaar maar accepteert zoals wij zijn. Oja, dat wordt moeilijk, want iedereen wilt iemand anders graag veranderen want die irriteert jou zo erg. Daar ligt al een puntje, jíj irriteert je aan die persoon, oftewel jouw probleem. Ik vraag mezelf dan vaak af, waarom irriteer je je aan die persoon en vaak ligt het toch wel aan mijzelf omdat ik iets doen. Maar oke, er zijn ook uitzonderingen. Zo heb ik van de week 2 momenten beleeft waarin mensen gruwelijk egoïstisch en lomp waren.
Woensdagmiddag, ik kom uit Amersfoort fietsen en voor mij fietsen twee wat oudere mensen(60-70). Ik houd al wat extra afstand dan dat ik normaal bij jonge mensen doen(dan houden ze lekker de wind tegen), maar toch schrikt die vrouw van mij dat ik daar ineens fiets. Haar man die naast haar fietste ging ineens vol in zijn remmen. Ik lag op mijn stuur dus kon niet snel bij mijn remmen, gelukkig was er genoeg ruimte tussen die twee dat ik daar tussen door kon(liever dan die man aanrijden). Ik fiets rustig door en als ik bijna het dorp binnen rij komen ze me ineens voorbij en fiets gewoon op ruime afstand achter ze aan. Bij de stoplichten stonden een groepje jongens, natuurlijk niet netjes 2 aan 2 achter elkaar. Dat was niet naar het zin van meneer, die een jongen een beuk gaf omdat ie niet snel genoeg voor hem aan de kant ging voor hem. Een stuk verder op wordt mevrouw ineens kwaad op me omdat ik achter haar fiets. Ook deze keer fietste ik ruim 2 meter achter ze. Dus ik quasi-onschuldig vraag aan ze of ik niet achter ze mag fietsen(met een brede grijns op mijn gezicht). Het antwoord was luid en duidelijk van meneer: Neeee!! Ik denk, laat ik maar uit hun buurt blijven(ik fiets inmiddels weer voor ze) en gewoon mijn eigen weg fietsen. Omdat ik wat uit mijn tas moest halen fietste ik iets zachter, dus haalden ze mij weer in. Meneer hevig overstuur waarom ik ze lastig viel en of ik niet gewoon door kon fietsen en of ik het leuk vond om zo te doen. Ik keek ze met grote ogen aan en vroeg verbaasd 'wat zegt u?'. Meneer nog bozer antwoorde: 'Blijf uit onze buurt of ik trap je van je fiets'. Ik kon een lachstuip nog net onderdrukken, maar mijn mond viel open. Hoezo ligt aangebrand en van een mug een olifant maken. Toen ik bijna bij huis was moest ik ze weer inhalen en wenste ik meneer een fijne dag, wat beantwoord werd met 'Trut!!!' Het is maar goed dat hij mijn gezicht maar niet zag, want ik lag helemaal dubbel.
Hoezo we denken dat we alleen op de wereld zijn en dat er niemand in onze buurt fietste. Geloof me, er gebeurde helemaal niets. Blijkbaar voor hun genoeg, maar ik vond het nergens op slaan.
Donderdagmiddag zat ik met mijn moeder in de auto om even groente te gaan halen op een plein. Toen wij bij het kruispunt aankwamen, kwam er net een rouwstoet aan. Iedereen wachtte netjes, totdat ze overgestoken waren. Maar één madam had daar geen tijd voor. Ze haalde ons in en schoot net voor de rouwstoet langs. Hoezo weinig respect en geduld. Al met al duurde het maar maximaal 5 minuten. Heb je dan echt geen 5 minuten over om respect te tonen? Kun je niet even wachten?! Iedereen wachtte netjes totdat de rouwstoet overgestoken en weg was. Ik kan niet met woorden uitdrukken hoe verontwaardigd ik daar over ben.. Maar laten we alsjeblieft iets meer respect tonen voor elkaar, levend en dood.
Dit nummer vind ik er geweldig bijpassen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten