Moksokken!

Sinds kort ben ik verslaafd aan breien en dat resulteerde in moksokken. Een leuk hoesje voor om je mok, zodat je lekker je handen om je mok kan doen zonder ze te verbranden!
Ik heb er aantal op voorraad, voor €3,50 (exclusief verzendkosten van 1 euro). Mail naar liesjevertelt@hotmail.nl en dan krijg je het zo snel mogelijk toegestuurd!

Bluerose 3x

Old grey star 1x

Old grey purple heart, ook in orange (allebei 1x)

Nostalgisch

Bij dit woord krijg ik echt zo'n open-haard-warm gevoel. Zoals de betekenis van het woord ook is krijg ik bij het horen van dit woord écht heimwee. En waarom ik daarover een blogje schrijf? Nou lees dan maar snel verder!
Ik zit op mijn kamer te leren voor de toets van vrijdag. Ondertussen hoor ik buiten van alles; het is woensdagmiddag! Ik hoor ook een bladblazer. Weg nostalgie. Het lijkt wel of iedereen tegenwoordig zo'n ding heeft! Vroegah, toen ik klein was.... toen gingen wij als kinderen de bladeren gewoon lekker aanharken. Dan had je zo'n enorme berg bladeren waar je heerlijk in kon springen. En vervolgens kon je weer van voor af aan beginnen. Nee, tegenwoordig worden de blaadjes netjes opgezogen om te verdwijnen in de kliko. Dag pret, dag lol, dag bladeren. Jammer.

Als we het dan toch over nostalgie hebben. Wat dacht je van een gesprek voeren? Het gebeurd wel eens dat ik mensen hoor zeggen: 'Heb je dat niet op facebook gelezen???'. Beter gezegd: leef je onder een steen ofzo? Dat weet je toch allang! Of nog eentje: praten tegen een Ipad. Denk je dat je een gesprek gaat voeren, zit diegene met een Ipad op haar schoot te tikken alsof ik bij een verhoor zit.
Oke, ik moet toegeven, zelf ben ik ook niet zo sociaal in gesprekken. Mijn mobieltje is soms ook interessant. Maar als ik tijd voor iemand neem, dan houd ik er van om het zonder mobieltje, zonder Ipad, zonder facebook of wat dan ook te doen. Gewoon face-to-face. Een écht gesprek. Dat voelt voor mij zoveel fijner aan!

Die digiborden, dat is ook zoiets waar ik de kriebels van krijg. Als juf-in-spe moet ik er wel aan geloven. En ik moet toegeven, het is verrekte handig met filmpjes en liedjes. Maar waar zijn die leuke bordtekeningen als iemand jarig is? Dat mooie handschrift met een krijtje van de juf waar je bij weg zwijmelt? Helaas.. Ik blijf maar lekker dromen!




En dan tot slot van de nostalgie: breien! Ik heb die verslaving weer opgepakt. Moksokken. Super leuk en voor een betaalbaar prijsje. Ik maak er straks een apart berichtje voor, dan kan je ze ook bij mij bestellen!

Nostalgie....

Huub van der Lubbe - Psalm 55

Neem even de tijd. Zorg dat je op een rustige plek zit. En laat de woorden van dit lied tot je doordringen.. Wat een tekstoverdracht!

f-a-m-i-l-y

Op Pinterest kom ik geweldige plaatjes tegen, het is de moeite waard om eens te gaan kijken en er een account aan te maken (waarschuwing: het is verslavend).
Zo kwam ik deze quote tegen. Ik vind hem zo mooi. Het is iets waarvan ik hoop dat iedereen het ervaart en dat als ik zelf een gezinnetje mag krijgen, dat mijn kinderen het ook zo ervaren. Familie is in eerste instantie ouders, broers, zussen, misschien opa en oma. Maar ik denk ook aan de familie die ik mag hebben in het geloof. Want ook dat zijn mijn broeders en zusters. Laten we deze wereld, waarin zoveel liefdeloosheid is, elkaar liefhebben oneindig veel. Laat mensen voelen dat ze er mogen zijn en welkom zijn(zie eerdere blogs). Het leven heeft ons zoveel meer te bieden dan dat we soms doorhebben.

'dien elkaar in liefde, want de hele wet is vervuld in één uitspraak: ‘Heb uw naaste lief als uzelf.’

{Galaten 5:13-14}

Seizoenen

Seizoenen, ik kan er zo van genieten. Het woord zegt het ook al een klein beetje: sei-zoenen. Haha, dat was het taalgrapje op de basisschool toen we dit woord moesten leren. Maar bij elke seizoen kan ik wel iets verzinnen wat om te zoenen is!
De herfst staat voor mij op een gedeeld derde plek met de zomer qua favorieten. Ik heb meer met de winter en de lente. Toch heeft de herfst ook zo zijn charmes. Die geweldig kleuren alleen al! Ooh, echt mijn ogen beginnen te glinsteren als ik allemaal zie. Jammer is dat ik het nooit zo mooi op de foto krijg, maar ik heb toch een poging gedaan:

Mag ik je wat vragen? {2}

Mag ik je iets vragen? Heeft ooit iemand tegen je gezegd(in het Engels klinkt het veel mooier): 'You're welcome?'
In het Engels wordt het vaak gebruikt als iemand iets voor je heeft gedaan, jij bedankt diegene en die persoon laat weten dat hij het als een vriend heeft gedaan.
Laten we het nu eens letterlijk vertalen. Je bent welkom. Drie hele simpele woorden. Heeft iemand het je ooit gezegd?
Ik hoor wel eens mensen zeggen over hun kinderen zoiets van 'Ja, ach, het was eigenlijk niet zo gepland, maar ja, we zijn er toch-wel blij mee.' Of dat ze zeggen: 'Ja, we hadden liever een dochtertje gehad.' Ik heb het ook eens kinderen horen zeggen: 'Nee, maakt niet uit, ik ben toch niet zo gewild.'
Terwijl ik dit opschrijf gaat er een dolksteek door mijn hart. Wat een verdriet zit er achter die laatste opmerking, misschien weten ze het zelf niet eens.
Nog een vraag: kan jij thuis komen? Dan bedoel ik niet dat stenen gebouw, waar jij een kamertje hebt. Waar een toilet is, een bank, een kast, een keuken en een douche. Nee, een huis die gevuld is met (onvoorwaardelijke) liefde, met waardering, waarin mensen klaar voor je staan. Een huis waar je écht welkom bent, dat is een THUIS.
Gelukkig is er een plek waar je zo'n soort Thuis mag ervaren. Dan bedoel ik niet speciaal de Hemel. Ik bedoel het plekje dicht bij Gods hart. Ik denk dat je het hier, op aarde, ook kan maken. Leven vanuit Zijn liefde. Een Thuis creëren waarin je merkt dat God het middelpunt is. Misschien is dat plekje wel je hart. Je mag/kan zelf bepalen waar dat plekje is. Een plekje waar je volledig jezelf kan zijn en waar God tegen je zal zeggen: YOU'RE WELCOME!
En oh, het is mooi om daar van te genieten. Vergeet niet dat er zoveel mensen op straat wachten, smachtend naar binnen kijken door de vensters en dromen van zo'n plekje. Leer ze het, deel het met hen en zeg tegen hen:

YOU'RE WELCOME!

Hoe lieflijk is uw woning, HEER van de hemelse machten.

Van verlangen smacht mijn ziel naar de voorhoven van de HEER.

Met hart en ziel juich ik u toe, u, de levende God.

Gelukkig zij die in uw tempel wonen,

altijd brengen zij u hulde.

{Psalm 84)

Mag ik je wat vragen?

Mag ik je wat vragen? Heeft ooit iemand tegen je gezegd: 'Dank je wel voor wie je bent!'?
Diep in mijn hart hoop ik dat iemand dat een keer tegen je heeft gezegd. Ergens kan ik mij ook voorstellen dat niemand dat ooit tegen je gezegd heeft.
Natuurlijk krijg je complimenten te horen en kunnen mensen dingen van je waarderen. Zou iemand je zo puur kunnen waarderen? Geen enkele kanttekening bij wie bent of wat je doet? Zelf zou ik het graag willen, maar iets in mij maakt dat ik kritisch ben. Soms heb ik periodes die ik de ik-kijk-eerst-naar-de-schoenen-periode. Dus als ik iemand zie, kijk ik eerst naar welke schoenen die persoon draagt. Daarna pas naar de rest. Jammer is dat wel eens. En nu ik stage loop bij de kleuter ervaar ik een hele andere kant. Ik merk dat ze blij zijn met je aanwezigheid. Ze kijken niet eerst hoe je eruit ziet of hoe je doet. Dat is zo mooi om te merken.
Het is misschien moeilijk om te zijn wie je écht bent. Omdat iedereen zijn oordeel klaar heeft over jou. Ook al ben ik daar vaak zelf schuldig aan, ik kan daar boos om worden. Waar haal je het vandaan om zonder kennis over een persoon een labeltje te plakken op die persoon. Ik merk zelf, als ik mijzelf open stel voor andere mensen zonder een label te plakken van te voren, dat je zulke waardevolle gesprekken kan hebben. Dat je de werkelijke persoon te zien krijgt, omdat je je niet blind staart op de labels die jij op die persoon geplakt hebt.
Waar vind je je echte 'ik'? Ik denk dat er maar één antwoord mogelijk is. Je échte ik ligt in je hart. Bij sommige diep verborgen, bij andere aan de oppervlak. Ik daag je uit om op zoek te gaan naar wat er in je hart ligt. Je echte ik te gaan vinden. Ik heb zelf een bijzondere opdracht gedaan. Schrijf op wie je idool is, op wie je graag wilt lijken, neem er even de tijd voor(en lees niet direct verder). Heb je het opgeschreven? Mooi, want de dingen die jij opgeschreven hebt, zijn de dingen die jij al bezit. Nu je er bewust van bent kan je er mee werken. Heb je opgeschreven dat de persoon liefdevol is? Hoe liefdevol ben jij dan wel niet, dat je dat ziet! Wauw!
Waardeer je zelf, ervaar het niet als een goedkope ketting die je siert. Nee, het is zoveel kostbaarder dan dat. Als je vanuit je hart kan leven, ik denk dat je dan ook werkelijk God leert kennen. God vindt het zó belangrijk dat je leert wie je bent, hoe waardevol je bent, hoe kostbaar. Daarom zeg ik tegen jou:

Dank je wel voor wie je bent! 

maar in wat verborgen ligt in uw hart, in een zacht en stil gemoed. Dat is een onvergankelijk sieraad dat God kostbaar acht.
{1 Petrus 3:4}

Genade - Max Lucado

Ik lees op moment elke avond een stukje uit een dagboek van Max Lucado: Leven uit genade. Er staan bijzonder mooie stukjes in. Ik weet dat je het niet zomaar over mag nemen. Maar ik vind deze zo geweldig mooi.. Nogmaals het is door Max Lucado geschreven.

Noem het genade:

Het kruis was zwaar, het bloed was echt en de prijs was buitensporig. 

Het zou ons faillissement hebben betekend, dus betaalde Hij voor ons. 

Noem het eenvoudig.

Noem het een geschenk. 

Maar noem het niet makkelijk.

Noem het wat het is.

Noem het genade. 

Schatten en rijkdom (Jesaja 45:3)

Ik zal je verborgen schatten schenken, diep weggeborgen rijkdommen. Dan zul je weten dat ik de HEER ben, de God van Israël, die jou bij je naam roept.

Je hebt soms van die momenten die heel bijzonder zijn. Ik noem ze vaak knipogen van God. Van die gevallen die geen toeval kunnen zijn. Bijvoorbeeld dat iemand iets tegen je zegt wat jij net nodig had. Of zo had ik het net met een quote. Diep in mijn hart wist ik dat het waar was, maar ik wil en kan het niet geloven. 

Ik weet niet precies wat deze tekst uit Jesaja bedoeld, maar ik weet wel dat in situaties waarin ik niet weet welke kant ik op moet, dat God mij de weg wijst. Ineens lukt het om iets tegen iemand te zeggen, een doorbraak in een lastige situatie. 

Er zit meer in je, dan dat je soms denkt! 

Hoe zou het zijn...

Soms denk ik wel eens: hoe zal het zijn als het leven hier op aarde voorbij gaat en je in de hemel mag komen. Niet een vraag die constant door mijn hoofd vliegt, maar als je confronteert wordt met de dood komt die vraag wel boven. Van de week las ik in de krant over twee jonge mensen die overleden waren, 17 jaar en eentje nog jonger(dacht ik). En dat niet alleen, ook mensen van in de 60, wat nog écht jong is om te sterven(menselijk gezien). Soms komt de dood heel plotseling en blijven er veel vragen over. Ook als er een heel proces aan vooraf is gegaan kunnen er vragen over blijven. De dood is iets onwerkelijks, het hoort voor ons niet bij het leven. Toch denk ik wel eens dat het niet zo gruwelijk/erg is zoals wij het er over hebben. Natuurlijk is het vreselijk om iemand te missen, helaas mis ik ook mensen die diep in mijn hart zitten. Maar ik weet dat ze in de hemel mogen zijn, waar ze het goed hebben. (het is helemaal moeilijk als die mensen niet geloofden)
Ik kwam dit lied tegen van Sela. Ik kan het niet beter omschrijven dan dat het hier beschreven staat. De dood is niet het eindstation, daar begint het pas. Wij mogen er hier al van proeven..

Vreugde voert je naar de gouden stad,

waar straten fonkelen als hemels glas.

Je voelt je thuis omdat de Heer daar woont;

deelt zijn luister, wordt met heerlijkheid gekroond.

Het feest duurt eeuwig in het hemels oord. 

De blinde ziet weer en de dove hoort. 

Waar mensen zingen; ieder danst op straat,

als onze Heer in het middelpunt staat.

{De Gastheer nodigt - Sela}

Stageverhalen

Ik geniet heel veel van de stage bij de kleuters. En het levert soms ook heerlijke verhalen op! En hilarische momenten! Geniet mee:


* ik kan mijn handen gaan beveiligen want ze vechten erom: "Juf, mag ik je een handje geven"

* ik lig helemaal in een scheur om Koekeloere met Engels, sommige kinderen keken mij verbaasd aan..

* er werd mij gevraagd om het hakje, bleek de schoenlepel te zijn. Tja, wist ik veel!

* een jongen had ecoline op zijn handen en vroeg of hij daar dood aan ging, het zag er ook wel griezelig uit..



* Op stage hebben we een project over 'God loven'. We hebben het gehad over de verschillende manier hoe je dat kunnen doen. Ook over muziek. Er werd gevraagd aan de kinderen wat hun lievelingslied is, waarop een meisje antwoorde: "Neem mijn leven Heer".
Stagementor en ik keken elkaar met grote ogen aan en dachten: maar nu nog niet, je bent zo jong!

* met buitenspelen willen er twee meisjes op dezelfde wipkip, wat natuurlijk niet kan. Eentje roept mijn hulp en zegt dat zij er eerder was dan het andere meisje. Ik roep het andere meisje er ook bij en vraag wie er het eerst op zat. Allebei steken ze tegelijk hun hand op, daar werd ik dus niet veel wijzer van. Blijkbaar liegt één meisje dus ik stel opnieuw een vraag: blijkbaar liegt iemand, want jullie kunnen niet allebei de eerste zijn, wie kan dat vertellen? Beide reageren tegelijk door naar de ander te wijzen en de naam erbij te noemen.. Op dat moment moest ik lachen en kreeg ik twee verontwaardigde blikken terug. Sorry dames, maar het was écht hilarisch! Gelukkig was het snel opgelost doordat eentje op een andere wipkip ging.

Jezus alleen/Hij is de rots! -Sela-

Sela heeft weer een aantal prachtige nummers uitgebracht. Ook dit keer weer helemaal kippenvel bij sommige nummers. Andere zijn bekend en heerlijk om mee te zingen.
De tekst van het volgende nummer raakte mij bijzonder..


Jezus alleen, ik bouw op Hem 
Hij is mijn hoop, mijn lied, mijn kracht. 
Door stormen heen hoor ik zijn stem, 
dwars door het duister van de nacht.
Zijn woord van liefde dat mij sust 
verdrijft mijn angst; nu vind ik rust!
Mijn vaste grond, mijn fundament; 
dankzij zijn liefde leef ik nu.