Mag ik je wat vragen?

Mag ik je wat vragen? Heeft ooit iemand tegen je gezegd: 'Dank je wel voor wie je bent!'?
Diep in mijn hart hoop ik dat iemand dat een keer tegen je heeft gezegd. Ergens kan ik mij ook voorstellen dat niemand dat ooit tegen je gezegd heeft.
Natuurlijk krijg je complimenten te horen en kunnen mensen dingen van je waarderen. Zou iemand je zo puur kunnen waarderen? Geen enkele kanttekening bij wie bent of wat je doet? Zelf zou ik het graag willen, maar iets in mij maakt dat ik kritisch ben. Soms heb ik periodes die ik de ik-kijk-eerst-naar-de-schoenen-periode. Dus als ik iemand zie, kijk ik eerst naar welke schoenen die persoon draagt. Daarna pas naar de rest. Jammer is dat wel eens. En nu ik stage loop bij de kleuter ervaar ik een hele andere kant. Ik merk dat ze blij zijn met je aanwezigheid. Ze kijken niet eerst hoe je eruit ziet of hoe je doet. Dat is zo mooi om te merken.
Het is misschien moeilijk om te zijn wie je écht bent. Omdat iedereen zijn oordeel klaar heeft over jou. Ook al ben ik daar vaak zelf schuldig aan, ik kan daar boos om worden. Waar haal je het vandaan om zonder kennis over een persoon een labeltje te plakken op die persoon. Ik merk zelf, als ik mijzelf open stel voor andere mensen zonder een label te plakken van te voren, dat je zulke waardevolle gesprekken kan hebben. Dat je de werkelijke persoon te zien krijgt, omdat je je niet blind staart op de labels die jij op die persoon geplakt hebt.
Waar vind je je echte 'ik'? Ik denk dat er maar één antwoord mogelijk is. Je échte ik ligt in je hart. Bij sommige diep verborgen, bij andere aan de oppervlak. Ik daag je uit om op zoek te gaan naar wat er in je hart ligt. Je echte ik te gaan vinden. Ik heb zelf een bijzondere opdracht gedaan. Schrijf op wie je idool is, op wie je graag wilt lijken, neem er even de tijd voor(en lees niet direct verder). Heb je het opgeschreven? Mooi, want de dingen die jij opgeschreven hebt, zijn de dingen die jij al bezit. Nu je er bewust van bent kan je er mee werken. Heb je opgeschreven dat de persoon liefdevol is? Hoe liefdevol ben jij dan wel niet, dat je dat ziet! Wauw!
Waardeer je zelf, ervaar het niet als een goedkope ketting die je siert. Nee, het is zoveel kostbaarder dan dat. Als je vanuit je hart kan leven, ik denk dat je dan ook werkelijk God leert kennen. God vindt het zó belangrijk dat je leert wie je bent, hoe waardevol je bent, hoe kostbaar. Daarom zeg ik tegen jou:

Dank je wel voor wie je bent! 

maar in wat verborgen ligt in uw hart, in een zacht en stil gemoed. Dat is een onvergankelijk sieraad dat God kostbaar acht.
{1 Petrus 3:4}