Ik ben zo dankbaar..

 

Geen uitgebreide blog over het afgelopen jaar, maar een kort gebed dat dit jaar en vooral het afgelopen half jaar samenvat. 

Op dit moment weet ik ook niet zo goed wat ik verder op moet schrijven. Het was een jaar met mooie momenten, maar ook met strijd en verdriet. En vooral in dat laatste heb ik God op een bijzondere manier leren kennen. Hoe ongelooflijk dichtbij Hij was. Hij gaf mij dat wat ik nodig had, ook al wilde ik dat niet altijd zien. 

Ik ben zo dankbaar voor een aantal mensen die in mijn leven zijn gekomen, die zo ontzettend veel voor mij betekend hebben, terwijl ik van te voren niet bedacht had dat zij tot zo'n zegen zouden zijn.

Ik ben zo dankbaar dat vriendschappen nog dieper werden en in sommige gevallen zelfs door duizenden kilometers verwijderd van elkaar te zijn. 

Ik ben zo dankbaar voor stille gebaren. Een boek die ik kreeg, dat mijn leven veranderde. Een gebed. Een handdruk. Een arm om mij heen. Een hand op mijn schouder. Ze waren daar, juist op het goede moment. 

Ik ben zo dankbaar dat het lied dat ik eerst zong: 'Heer wijs mij Uw weg', veranderd werd in: 'Heer U wijst mij Uw weg'. 

Ik ben zo dankbaar dat ik de tijd krijg om dichter naar God toe te groeien, om elke dag weer iets meer te merken van Gods plan. 

Ik ben zo dankbaar dat ik weer inspiratie kreeg om deze blog te vullen met woorden van Zijn genade en ik bid dat ik nog veel meer berichtjes kan en mag schrijven. 

Ik ben zo dankbaar... En stil van verwondering dat ik dit schrijf.. 

   

There is a Redeemer

Jezus is geboren! Redder van het heelal!

Vanmiddag schoot er een lied door mijn hoofd en tegelijk het verhaal van de schrijver. 

Keith Green. Radicaal christen. Hij had het niet zo staan op stoffige kerkgebouwen. Hij was vol van aanbidding en toewijding aan Christus. Zijn verhaal heb ik vijf jaar geleden gelezen. Ik zat toen op de havo en mijn Nederlands docent vond -min of meer- dat ik het moest lezen. Ik ben blij dat ik het gedaan heb! Ik deel het lied met jullie en als je de kans krijgt om zijn bibliografie te lezen... doen! (No compromise - Melodie Green & David Hazard)

There is a Redeemer

There is a Redeemer, 

Jesus, God's own Son,

Precious Lamb of God, Messiah, 

Holy One,

Thank you oh my Father, 

For giving us Your Son,

And leaving Your Spirit, 

'Til the work on Earth is done.

Jesus my Redeemer, 

Name above all names,

Precious Lamb of God, Messiah,

Hope for sinners slain.

Thank you oh my Father, 

For giving us Your Son,

And leaving Your Spirit, 

'Til the work on Earth is done.

When I stand in Glory, 

I will see His face,

There I'll serve my King forever,

In that Holy Place.

Thank you oh my Father, 

For giving us Your Son,

And leaving Your Spirit, 

'Til the work on Earth is done.

Psalm 91

Waar zal ik deze blog beginnen..
Mijn hoofd stroomt over van de woorden die ik wil typen, maar ik moet het voor jullie, lieve lezers, wel fatsoenlijk en leesbaar formuleren.

Psalm 91.
Een psalm die mijn leven heeft veranderd. Nou, niet alleen die psalm. Een ontmoeting met iemand, het handen schudden, het horen van een preek in de kerk en vervolgens een lied horen tijdens een wandeling in de polder. Het was een optelsom van gebeurtenissen in een weekend die mijn leven veranderd hebben. Ik voelde wel dat er iets gebeurde, maar ik had niet door wat dat zou betekenen. En nog steeds weet ik dat niet. Vervelend? Ja, want ik ben een ongeduld, een kind dat direct haar zin wil. Tegelijk vind ik het ook heerlijk. De zoektocht vol verwondering. Momenten van stilstaan, een zucht laten ontsnappen en genieten van het moment.
En juist nu, zo heel vlak voor Kerst.. Het feest waar ik een hekel aan heb. Beter gezegd: de week waar ik een hekel aan heb. Vol eten, vol verplichte nummers, vol wensen die geen waarde hebben, vol toneelspel. Nee, ik kijk er niet naar uit. Ook dit jaar zag ik weer tegen de week van Kerst en oud&nieuw op. Maar dat is ineens veranderd. Puzzelstukjes lijken weer een beetje meer in elkaar te schuiven en dat begon allemaal met psalm 91.
Die ene belofte die aan het einde van de psalm staat. Waar je zomaar over heen leest omdat deze psalm ontploft van prachtige beloften. Neem even de tijd om de psalm door te lezen en sta bewust stil bij vers 16:

"Ik zal je overvloed geven van dagen"

Lees het nog eens en bedenk daarbij dat God dit tegen jou zegt, Zijn geliefde zoon of dochter. 

Er staat niet dat je oud en bejaard zal worden. Nee, lees het nog eens! 

Hij, God, zal je overvloed van dagen geven. De dagen die God je geeft zullen overvloedig zijn. Genoeg. In overvloed. Speciaal voor jou. Daarbij zal de één 80 worden en de ander 30. Maar de dagen zullen overvloedig zijn. Heb je hem? 

Stop met vergelijken van jouw leven met dat van een ander. Jouw leven doet ertoe, of die maar bestaat uit 30*365 dagen of uit 80*365 dagen.

En om die overvloed te krijgen waarover de schrijver van de psalm het heeft, kwam Jezus op aarde. Zodat we überhaupt kunnen leven. Genade. Elke ochtend weer. Dank God elke ochtend weer voor de nieuwe dag die Hij geeft. Als de zon schijnt, maar juist, juist als de regen tegen je leven slaat en het stormt. Dank God om de hartslag, de adem, het bloed dat door je aderen stroomt. Het hoeft niet groots. 

Hij gaf Zijn Zoon aan de wereld om de belofte van psalm 91 nog meer te onderstrepen. Hij gaf Zijn Zoon aan deze wereld zodat jij en ik kunnen leven. 

Halleluja! Prijs God! 

Dit lied kan ik non-stop achter elkaar luisteren. De vreugde over Gods genade, wauw! 

 

Vrede {Jesaja 9:5 & Lucas 1:78-79}

Een kind is ons geboren,

een zoon is ons gegeven;

de heerschappij rust op zijn schouders.

Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman,

Goddelijke held, Eeuwige vader, Vredevorst.

{Jesaja 9:5}

Wat doet het woord vrede bij jou? Ik moet meteen denken alle oorlogen, ruzies, verdriet, haat en onverdraagzaamheid in deze wereld. Hoezo vrede? Is dat mogelijk op deze wereld vol ego's en individuen?  Nee, vrede is een woord dat veel mensen op deze wereld niet kennen.
Maar gelukkig kennen jij en ik het (nu) wel. Want de Vredevorst is op aarde gekomen! En dat mogen wij komende week vieren! Hij kwam speciaal voor ons op aarde, om ons te leren wat vrede is.

Dankzij de liefdevolle barmhartigheid van onze God

zal het stralende licht uit de hemel over ons opgaan

en verschijnen aan allen die leven in duisternis

en verkeren in de schaduw van de dood,

zodat we onze voeten kunnen zetten op de weg van de vrede.’

{Lucas 1:78-79}

Deze tekst raakte mij vanochtend in de kerk. De Vredevorst is niet alleen op aarde gekomen. Wij mogen op de weg van vrede lopen. En dat niet alleen, Gods liefdevolle barmhartigheid is bij ons én Zijn stralende licht zal over ons leven schijnen.

Ik hoop dat dit niet als een sprookje voor jou klinkt, maar ik weet dat het wel zomaar kan. Want soms is vrede ver te zoeken in ons eigen leven. Vrede met je omgeving, vrede met jezelf, vrede in je hart. Soms lijkt het allemaal onvrede, komt het ooit goed?!

Ik hoop dat je deze week mag zien dat de Redder ook voor jou geboren is. Wie je ook bent, wat je ook gedaan hebt, waar je ook doorheen gaat. Hij is er voor jou! Hij gaat onvoorstelbare vrede brengen in jouw leven, vertrouw op Hem! 

Bemoeienis

Gisteren hoorde ik en las ik twee keer over een woord: bemoeienis. Een woord met zoveel meer betekenis dan die jij en ik er misschien nu aan geven. 

Van bemoeienis word ik niet direct vrolijk. Ik denk dan aan iemand die zich ergens mee bezig houdt terwijl het niet zijn zaak is, hij heeft daar niets te zoeken! 

Maar God wil zich wel met ons bemoeien. Word jij daar vrolijk van? Mag Hij zien wat er leeft, achter dat masker voor de buitenwereld? 

Oke, anders gesteld: mag God zich met ons be-moei-en? Laat jij het toe dat Hij moeite doet voor jou? Dat Hij jouw last draagt, dat Hij "moe" wordt, zodat wij verder kunnen? 

God zal nooit moe worden, Hij heeft oneindige kracht, maar ik denk dat de beeldspraak wel duidelijk is. 

God stuurde Zijn Zoon naar deze wereld om onze last te dragen. Hij wil zich bemoeien met ons leven. Hij wil alles weten. Deel jij alles met Hem? 

Het is niet mijn sterkste punt, ik houd het liever voor mijzelf, ik wil niemand (zelfs God niet) er mee lastig vallen. Maar ik merk meer en meer als ik dat wel doe dat er steeds een stukje last van mij af valt. En dan zelfs, door de stormen van het leven heen, lukt het om God te loven. Dat is toch geweldig?! 

God is zoveel groter, geef het maar aan Hem, Hij kent de weg, de oplossing. Vertrouw Hem maar, toe maar, het zal goed komen! 

Gegrepen door een woord

Sinds een paar weken is er een woord dat mij in zijn greep houdt, positief gesproken. Het woord houdt mij bezig, ik probeer de vinger er achter te krijgen, maar het lukt niet helemaal. Daarom deze blog, want ik moet er iets mee. En misschien, lieve lezer, kunnen jullie meedenken, laten weten hoe jullie hierover denken..

Een paar weken geleden zat ik literatuur te lezen voor de minor die ik volg. En daar was het woord. Ontwikkelen. Een heel normaal woord, niks mis mee, maar het heeft mijn hoofd op hol gebracht.
Want lees het nu eens als ont-wikkelen. Daar waar je mee ingewikkeld bent, gaat eraf. En wat zit daaronder?! Wat kom je tegen? Wil je het wel zien?
Loskomen van die wikkels. Als jongvolwassene zit ik er volop in. Mijn eigen weg vinden in dit leven en dat valt soms niet mee. Want welke wikkels zijn goed om af te doen? En welke kunnen misschien nog beter even bescherming bieden? En dan het echt loslaten, soms is dat bitterhard nodig. Ja, bitterhard, ik weet niet of het een woord is, maar soms in dat proces van loslaten laat het een bittere smaak na en voelt het hard en niet fijn aan, maar ergens in mijn achterhoofd weet ik dat het nodig is om verder te komen.

 ze bracht een zoon ter wereld, haar eerstgeborene. Ze wikkelde hem in een doek

{Lucas 2:7}

Pasgeboren babytjes worden vaak eerst in doeken gewikkeld. Strak en lekker warm, om het geborgen en behaaglijke gevoel van in de buik na te bootsen. 

Zo werd het ook gedaan toen Jezus geboren werd. Zijn moeder wikkelde hem in doeken. Maar Jezus wist dat Zijn taak niet was om veilig in deze doeken te blijven. Hij had een taak in deze wereld, een verschrikkelijke taak, die ons redding zou brengen. En toen Hij die taak volbracht had werd Hij, Jezus, weer in doeken gewikkeld:

Nadat hij, Josef van Arimatea, het lichaam van het kruis had gehaald, wikkelde hij het in linnen doeken en legde het in een rotsgraf dat nog nooit was gebruikt. 

(...)

Petrus echter stond op en rende naar het graf. Hij bukte zich o te kijken, maar zag alleen de linnen doeken liggen. 

{Lukas 23:53 en 24:12}

Jezus heeft de taak waarmee Hij op deze wereld kwam volbracht. Hij heeft de wikkels afgelegd. Hij heeft gestreden, is vernederd, maar dat alles kon hem niet afhouden om de wikkels af te leggen. 

Hoe zit het met ons? Welke wikkels houden jou vast? Welke wikkels beperken jou om te doen wat jij zou moeten doen? De wikkels van de zonden heeft Jezus voor ons afgedaan, wij mogen vrij zijn en vrij leven. Dank God voor de ongekende genade! 

Nu is het onze tijd om de wikkels af te doen, de wereld te laten zien wie wij zijn, oprecht en eerlijk te zijn, geen dubbele agenda's. Verwacht niet dat het geen pijn zal doen, wikkels beschermen juist tegen pijn. Maar vertrouw erop dat je het niet alleen hoeft te doen. 

Everlasting Father {Jesaja 9:5}

Een kind is ons geboren,

een zoon is ons gegeven;

de heerschappij rust op zijn schouders.

Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman,

Goddelijke held, Eeuwige vader, Vredevorst.

For unto us a child is born, 

unto us a son is given:

 and the government shall be upon his shoulder: 

and his name shall be called Wonderful, Counsellor, 

The mighty God, The everlasting Father, The Prince of Peace.

Ik sla deze keer even een naam over, niet dat het niet belangrijk is, maar met de laatste twee heb ik iets meer (en anders kom ik niet uit ^^) 

Ook deze keer de Engelse vertaling erbij, omdat die bij meer binnenkomt. 

Vader is een veel gebruikte beeldspraak in de Bijbel. Voor iedereen heeft die beeldspraak een andere betekenis. De één zal er warme gevoelens bij hebben, bij de andere levert het strijd op. God is zoveel meer Vader dan onze aardse vaders. In beide gevallen mooi. In het eerste geval krijgt de betekenis van Vader een nog diepere lading. In het tweede geval zal het een positieve lading krijgen, haast iets wat niet voor te stellen is. 

Als ik kijk naar deze tekst valt mij al meteen één ding op wat de betekenis van Vader dieper en anders maakt: eeuwig - everlastig. God, onze Vader, is er voor eeuwig en altijd. Nooit zal Hij van onze zijde wijken. Eeuwig vind ik een lastig woord, maar door de Engelse vertaling lijkt het ineens grijpbaar. Everlastig, zolang het duurt. Zolang wát duurt? Zolang je leeft, maar ook daarna, als je bij God in de hemel mag zijn. 

Vaders(en moeders) kunnen ons verlaten, doordat ze overleden zijn. Ze kunnen ons verlaten door verwijdering of om een reden die wij niet weten. Wij mogen, met of zonder ouders, altijd bouwen en vertrouwen op Gods liefde. God eeuwig durende liefde. Hij heeft jou gekozen, Hij heeft met jou een bijzonder plan en dat zal Hij niet loslaten. 

God heeft Zijn Zoon gegeven, zodat wij ons veilig mogen weten. Door Jezus mogen wij weten en zien hoeveel God van ons houdt, niet vergeten! 

Al verlaten mij vader en moeder,

de HEER neemt mij liefdevol aan.

{Psalm 27:10}

Wonderful Counselor {Jesaja 9}

For unto us a child is born, unto us a son is given: 

and the government shall be upon his shoulder: 

and his name shall be called 

Wonderful, Counsellor, 

The mighty God, 

The everlasting Father, 

The Prince of Peace. 

Ik ben gek op muziek. En in deze periode raakt één muziekstuk mij bijzonder: The Messiah. Het is een muziekstuk dat het verhaal verteld over de aankondiging en geboorte van Jezus, tot de weg van de kruisiging. Het verhaal wordt voor mij zoveel levendiger, de muziek en het verhaal versterkt elkaar zo mooi. 

In The Messiah wordt deze tekst uit Jesaja 9 ook aangehaald. Het is zo'n stuk waar ik kippenvel van krijg. Zondag vertelde ik al over Wonderbare Raadsman, maar de Engelse vertaling geeft voor mij nog meer betekenis. Ik zal vertellen waarom. 

Ik denk dat de meeste mensen wel weten wat een counselor is. Het is iemand waar je je verhaal kwijt kunt, iemand die je wilt helpen, zonder dat het een hulpverlener is. 

De eerste keer dat ik met een counselor in aanraking kwam was tijdens de middelbare school. Ik wilde mijn verhaal kwijt, maar durfde niet naar de counselor te gaan. Uiteindelijk, ik weet niet meer precies hoe het gegaan is, ben ik naar de counselor toegegaan en heb ik mijn verhaal verteld. Ik weet niet veel meer van dat gesprek af, op één ding na. Aan het einde van het gesprek vroeg de counselor of hij met mij mocht bidden. Ik ben gelovig opgevoed en ging op dat moment braaf naar de kerk, maar ik had grote vraagtekens en strijd. Ik stemde ermee in, maar stiekem zat ik min of meer met mijn ogen te draaien: "het zal allemaal wel.." Niet wetende dat dat gebed en markering was van verandering, iets waar ik drie jaar later pas achter zou komen. 

Deze counselor, ik hoop ergens dat hij dit ooit leest, tja, hoe zal ik het noemen.. Hij is als een soort engel van God geweest. God gebruikte hem om mij iets duidelijk te maken, iets wat ik nooit meer zal vergeten. 

Deze counselor is niet de enige geweest. De laatste tijd heb ik veel mensen om mij heen gehad waar ik terecht kon, om te praten, te lachen, te huilen, te delen. Zij hebben mij stuk voor stuk iets laten zien van Christus. De liefde, de oprechtheid, het geloof in God en in mijn mogelijkheden. Ik moet denken aan het tekst uit 1 Korinthe:

Wanneer één lichaamsdeel pijn lijdt, lijden alle andere mee; 

wanneer één lichaamsdeel met respect behandeld wordt, delen alle andere in die vreugde. 

{1 Korintiërs 12:26}

Zoals deze aardse counselors er voor mij zijn, hoeveel meer zal de Hemelse Counselor er niet voor mij zijn? Deze mensen zijn van grote waarden geweest, ze hebben mij een stukje dichter bij God gebracht. Ze hebben mij iets van God laten zien, mij vertrouwd gemaakt met een geweldige eigenschap van God. Ik kan bij Hem terecht met al mijn vragen, al mijn moeiten, al mijn tranen, al mijn boosheid. Nergens hoef ik over te zwijgen. Als ik pijn heb, dan voelt Hij dezelfde pijn. Als ik blij ben, dan danst Hij van vreugde. 

Dank je wel lieve mensen, voor elk moment dat ik bij jullie mocht komen, mijn vreugde of verdriet mocht delen en dat ik gewoon even mocht wezen. Ik hoop dat jullie beseffen dat God door jullie werkt :) 

Wonderbare raadsman {Jesaja 9:5}

Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman,

Goddelijke held, Eeuwige vader, Vredevorst.

{Jesaja 9:5}

Wonderbare raadsman

Vorig week schreef ik over de prachtige naam Immanuël, vandaag over de naam Wonderbare Raadsman. 

Ik weet niet hoe jullie denken over raad en advies. Het geeft bij mij een dubbel gevoel. Mensen geven maar wat graag advies, het liefst ongevraagd. Maar negen van de tien keer zit ik daar niet op te wachten. Soms krijg je advies wat even de tijd nodig heeft om te landen, om te accepteren. Of je krijgt advies vanuit de adviesgever bekeken, zonder jouw situatie echt te begrijpen. 

Naast het geven van raad heeft een raadsman een nog belangrijkere functie. Hij of zij zit naast je in de rechtszaal, als je veroordeeld wordt. Hij of zij zal pleiten voor je onschuld, of als de schuld zo duidelijk is, pleiten voor een zo'n laag mogelijke straf. 

De afgelopen tijd was mijn gebed en lied vaak psalm 25: Heer, wijs mij toch Uw weg! Ik wist niet of ik door moest gaan op de weg die ik liep, of juist van die weg af moest stappen, het onbekende misschien wel in. 

Ik ging bij God te rade. En niet alleen ik, mensen met mij gingen voor mij bij God te rade. Dat was en is zo mooi om te merken en te voelen! En zoals ik in de vorige blog al schreef, het is mij nog niet volledig duidelijk, maar mijn gebed is niet zozeer meer: "Heer wijs mij toch Uw weg", maar: Heer U wijs mij Uw weg!". 

Bij God mag je je vragen neerleggen en Hij zal je nooit teleurstellen. Nee, echt, nooit! Tenzij... Je hoge en grote verwachtingen en eisen hebt, dan kan het misschien wel tegenvallen. Ga dat eerst bij jezelf na. Bid ik met hoge verwachtingen? Of leg ik mijn leven in Zijn handen? Ik heb het zelf ook moeten leren, iedereen moet dat leren, het is te leren. 

Wonderbare Raadsman, Hij wijst mij de weg. Maar dat niet alleen. Jezus kwam op aarde om voor mij te pleiten. Om mij vrij te pleiten. Hij zou de straf gaan dragen die ik verdien. Een groot wonder, iets wat ik niet kan bevatten. Misschien maar goed ook, want het verhaal ging mij vroeger op de kleuterschool door merg en been, ik denk dat ik het niet zou kunnen verdragen. God kent mij en weet dat dit op dit moment voldoende is om te weten. Ooit, zullen jij en ik het kunnen begrijpen. 

Zoveel groter is Uw liefde

zoveel groter dan mijn pijn.

U ging door de diepste diepte

wilt mijn Plaatsvervanger zijn

Heer, Uw liefde overstijgt mijn grootst verdriet

Daarom prijs ik U, daarom prijs ik U

daarom prijs ik U, mijn Redder, in mijn lied

Geef mij moed om in dit leven  

te vertrouwen op Uw woord

En Uw trouw te laten winnen

als mijn ziel naar twijfel hoort

Leer mij steeds weer zien op Jezus

dat de weg weer open is

Dank U, Vader, voor dit wonder

en voor dit geheimenis

{Remco Hakkert - Zoveel groter is Uw liefde} 

Zie het schitterende licht {Jesaja 9:1}

Het volk dat in duisternis ronddoolt

ziet een schitterend licht.

Zij die in het donker wonen

worden door een helder licht beschenen.

{Jesaja 9:1}

Terwijl ik afgelopen zondag mijn vorige blog geplaatst had over licht, preekte de dominee in mijn kerk over bovenstaande tekst. Een tekst (en een preek) die recht in mijn hart kwam. Want, oh, wat kunnen wij soms ronddwalen. Zoekend, maar eigenlijk niet wetend waarheen, misschien herkenbaar?! 

Als kind vond ik spoorzoekertje altijd super interessant en super spannend om te doen. Waar zou het spoor mij heen leiden en wat zou ik daar aantreffen?! 

Nu ik wat ouder ben, een jong volwassene, vind ik dat spoorzoeken minder leuk. Nee, misschien is spoorzoeker wel het verkeerde woord. Want soms is het zoeken zonder spoor, misschien wil ik het niet eens zien en dat leidt tot niks, want waar ben je dan eigenlijk naar op zoek, al ben je wel ergens naar op zoek. Het is verwarrend en vermoeiend. 

Maar toch, tijdens mijn zoektocht, afgelopen week, was er iets bijzonders. Iets wat ervoor zorgde dat mijn blik veranderde. Alsof dat licht, dat schitterende licht ging schijnen. Het bracht een aantal dingen in perspectief. Niet dat ik het helemaal begrijp, niet dat ik er volledig vrede mee heb, niet dat zorgt dat alles anders is. Nee, helemaal niet. Maar dat maakt ook niet uit, dat komt misschien nog wel.

Want ondanks dat ik ronddool en soms weiger om mijn blinddoek af te doen, God is daar altijd. Hij is mijn richtingaanwijzer, eentje die niet van richting veranderd of omvalt. En Hij doet al het mogelijke om te zorgen dat ik Zijn weg ga. Ik heb het afgelopen week gemerkt, dat ik op verschillende momenten, door verschillende dingen of mensen, gewezen werd op iets en waardoor een stukje van de puzzel op de goede plek ligt. 

Ik hoop dat deze tekst ook voor jou betekenis mag gaan krijgen. God zal je niet teleurstellen, Hij zal je diepe vreugde geven!