Back to school

Ja en hoe is dat ook alweer..?

Ik heb van het weekend even zitten denken hoelang het geleden is dat ik écht naar school moest, gewoon een hele week naar school.

De laatste keer dat dat is voorgekomen was volgens mij in maart. Begin april hadden wij de laatste toetsweek(?) en daarna hoeften we niet meer naar school. Al zat ik wel elke dag op school, druk aan het oefenen, leren en leraren stalken voor uitleg.

Na dus 5 maanden vakantie begint het 'echte' leven weer. Morgen, woensdag en donderdag introductiedagen en volgende week dinsdag pas de eerste lessen.

Ik heb er enorm veel zin in! Maar.. Hoe doe je dat ook alweer, 'naar school toe gaan'. Haha, ik ben het haast vergeten!

Het zal wel even wennen worden, nu een half uur in de bus, 37 minuten in de trein en een kwartiertje lopen. Treinen vind ik op zich wel lekker, boekje erbij, muziek in en gaan met die banaan! De bus vind ik veel erger..

Enne, ik mag echt niet klagen. In principe heb ik alleen dinsdag en donderdag les(dan weer wel van half 9 tot half 5 waarschijnlijk), vrijdag heb ik stage(4 uur) en 's maandags kunnen er nog lessen worden ingeroosterd. Dus dat is best relaxed!

Kan niet wachten totdat het écht begint.
Hihi.. Pedagoge in opleiding.. Klinkt al heel wat ;)

Stil maar, wacht maar..

Er zijn nogal wat ernstig zieken in onze kerk en in het hele dorp. Van een klein meisje van 2 maanden tot 70+.
Soms is het niet te bevatten. Zoveel mensen met kanker. En aantal mensen die een gehandicapt kindje kregen of verwachten.
Wat moet je er eigenlijk mee..
Een paar jaar terug speelde de organist bij een doopdienst van een kindje die ook zwaar gehandicapt was een super mooi liedje, toen ze de kerk uit werd gedragen. Een paar weken verder overleed dat kindje. Ik zal dat nooit vergeten, zo bijzonder. Zelfs degene die het kindje eruit droeg liep met tranen over haar wangen..

Stil maar, wacht maar:

Nu gaan de bloemen nog dood
Nu gaat de zon nog onder
En geen mens kan zonder
water en zonder brood

Stil maar, wacht maar alles wordt nieuw,
de hemel en de aarde.
Stil maar, wacht maar alles wordt nieuw,
de hemel en de aarde

Nu ben je soms nog alleen
Nu moet je soms nog huilen
en als je weg wilt schuilen
kun je haast nergens heen

Stil maar, wacht maar alles wordt nieuw,
de hemel en de aarde.
Stil maar, wacht maar alles wordt nieuw,
de hemel en de aarde

Daar is geen dorst of verdriet
Daar zal God ons omgeven
Daar is gelukkig leven
en het eindigt niet

Stil maar, wacht maar alles wordt nieuw,
de hemel en de aarde.
Stil maar, wacht maar alles wordt nieuw,
de hemel en de aarde

Oordelen en vergeven.

Lucas 6: 37-38
37 Oordeel niet, dan zal er niet over je geoordeeld worden. Veroordeel niet, dan zul je niet veroordeeld worden. Vergeef, dan zal je vergeven worden. 38 Geef, dan zal je gegeven worden; een goede, stevig aangedrukte, goed geschudde en overvolle maat zal je worden toebedeeld. Want de maat die je voor anderen gebruikt, zal ook voor jullie worden gebruikt.’

Oordelen en vergeven.

Het een doen we veel te snel en het ander veel te weinig.
Het is zo makkelijk om te oordelen over mensen. Er zijn ook mensen die zeggen: ‘Ik oordeel niet, dat laat ik aan God over’. Maar ondertussen hebben ze hun mening klaar.
Het is best moeilijk om niet te gaan oordelen over anderen. Wij zouden sommige dingen zo anders doen en wat de ander doet is in onze ogen totaal fout! Maar zo denken anderen ook over ons.
Ook als het gaat om misdadigers, wij weten precies welke straf er gegeven moet worden.
In Lucas 6 staat: ‘De maat die je voor anderen gebruikt, zal ook voor jullie worden gebruikt.’
Dus zoals jij oordeelt over een persoon, zo wordt er ook over jou geoordeeld. Precies hetzelfde, zonder uitzonderingen.
Mijn ogen zijn geopend door het boek ‘De uitnodiging’. Zowel voor het oordelen als het vergeven.
We moeten niet de touwtjes in handen willen hebben. Laat het over aan God, Hij doet wat goed is.(ook al vind jij dat het helemaal fout is, God weet wat Hij doet.)

Ik vind vergeven net zo moeilijk als oordelen. Sommige mensen kunnen je zo pijn doen, terwijl ze het niet eens doorhebben. Dat is haast nog erger dan dat ze het bewust doen, zij zullen het uiteindelijk toegeven. Degene die het onbewust doen zullen het altijd ontkennen en vinden dat jij het verkeerd hebt.
Maar ik weet, uit ervaring, dat als jij die mensen vergeeft er zoveel meer rust komt. Je kunt het overgeven, aan God. Je kan er vrede mee hebben. Misschien merk je wel dat je door de hele situatie sterker bent geworden. Je kan het een plekje geven en het rustig laten liggen zonder het steeds weer open te halen. Want dat laatste zal op den duur steeds meer pijn gaan doen..

Het is echt niet makkelijk. Het zal eerst pijn doen en tranen kosten, maar Hij zal je helpen!

Prediker

Ik zelf vind Prediker een mooi, apart maar voor al een bijbelboek waarover je moet nadenken.
Stef Bos heeft het heel mooi samengevat in een lied:

Ik heb de wereld gezien
In het licht van de liefde
En in de schaduw van de haat

Er zijn altijd twee kanten
Ware woorden zijn niet mooi
Mooie woorden zijn niet waar

En alles beweegt
Zolang als het leeft
Zoals een rivier
Die stroomt naar de zee

Wij zijn een deel
Van een groter geheel
Wij vallen als bladeren
En de wind neemt ons mee

Er is een tijd van verliezen
Er is een tijd van vertrouwen
Er is een tijd van verlangen
Er is een tijd van vergeten
Er is een tijd van vergeven
Er is een tijd voor alles
En alles is lucht

Kijk naar de zon
En klim langs de stralen
Naar de hemel omhoog

Hou je niet vast
Aan dat wat voorbij is
En laat alles los
Wat spookt in je hoofd

Want het licht in je ogen
Verdwijnt met de tijd
Zoals de zon in de verte
Aan het eind van de dag

Maar alles veranderd en
Beweegt in een cirkel
Keert terug naar de bron
En wordt wat het was

Er is een tijd van verliezen
Er is een tijd van vertrouwen
Er is een tijd van verlangen
Er is een tijd van vergeten
Er is een tijd van vergeven
Er is een tijd voor alles

En alles is lucht
En alles is leegte
En alles is zinloos
En alles is leven
Alles heeft waarde
En alles is iets
Alles is alles
En alles is niets

Er is een tijd van verliezen
Er is een tijd van vertrouwen
Er is een tijd van verlangen
Er is een tijd van vergeten
Er is een tijd van vergeven
Er is een tijd voor alles
En alles is lucht

Vrienden

Lieve Vader,

Dank u wel voor vrienden.
Dat je even met ze kan praten.
Even bij ze uithuilen,
ze om raad vragen,
Maar ook voor gezelligheid,
samen leuke dingen doen.
Genieten van elkaar.
Enorm veel lol hebben.

In moeilijke tijden kom je erachter wie echte vrienden zijn.
Die er dag en nacht voor je zijn, bij wie je altijd aan kunt kloppen.
Dank U wel dat U deze mensen aan ons geeft.
U geeft ze om ons te helpen! Ze zijn enorm kostbaar!
Help ons die vriendschappen te onderhouden en niet te egoïstisch
te worden.

Amen.

Kerk

Lieve Vader,

Vandaag is het zondag, we mogen vandaag samenkomen in Uw huis.
Een dag ons normale werk neerleggen, uitrusten en weer op te laden voor de nieuwe week.
Vroeger vond ik het altijd vreselijk om naar de kerk te moeten. Een uur lang op een houten bank zitten en je snapt er toch niks van!
Maar er is niks heerlijkers om over en van U te zingen.
Heel dicht bij U te zijn, in gebed.
U geeft ons dominees om Uw woord uit te leggen.
Wij denken vaak te moeilijk, makkelijk is het niet, maar we kunnen het ons zelf vele male makkelijker maken!
Dank U wel, dat wij in vrijheid tot U mogen komen.
Dat we het niet in het geheim hoeven te doen, dat we openlijk van U kunnen zingen en over U kunnen praten.
Laat ons steeds vol verlangen naar Uw huis toe gaan, om U te danken, te prijzen en ook stil te staan bij de dingen die niet goed gaan.
Wilt u met al Uw kinderen zijn, in vrijheid en in gevangenschap!
Zodat wij met zijn allen U kunnen prijzen, voor Uw genade.

Amen.

Natuur

Lieve Vader,

Wat is het een voorrecht om in Uw wereld te mogen wonen.
Wat heeft U toch geweldige dingen geschapen.
De rups die uitgroeit tot een prachtige vlinder!
Een zaadje die een grote eik wordt.
Elke lente worden er weer kleine beestjes geboren, lammetjes, kalfjes, kuikentjes.
U zorgt voor de natuur!
Zorgt dat het regent, zodat de planten, bloemen en bomen weer kunnen groeien.
U brengt mensen tot rust in Uw natuur. Laat mensen even stil staan, even genieten
van het leven, beseffen dat we niet zonder U kunnen. Wij zijn afhankelijk van U!

Dank U wel voor de lente, zomer, herfst en winter!
Dank U wel voor de bloemen, planten en bomen!
Dank U wel voor elk dier dat ademt!
Dank U wel voor de zon, de maan en de sterren!
Dank U wel voor zoveel schoonheid en laat ons dat beseffen, laat ons ademloos zijn als we zien hoe mooi het is!
Dank U wel!

Amen.

Music (1)

Lieve Vader,

U geef ons zoveel.. En soms lijkt het zo normaal, een huis, eten, bijbel lezen..
Maar op andere plekken in deze wereld kennen ze dat niet.
Er is zoveel om dankbaar voor te zijn! Een van die dingen voor vandaag is: muziek.
De mooie instrumenten. De een vind ik mooier dan de ander. Maar samen klinken
ze fantastisch!
En dan de liederen die we mogen zingen. Er zijn er zoveel! Zoveel om u te eren, u
te danken.. Wat is het heerlijk om te mogen zingen, in tijden van blijdschap maar
ook in tijden van verdriet. Dan weet ik dat U dicht bij mij bent, U hoort mijn lied.
Ik hoef soms maar klanken te horen van muziek en ik word helemaal blij. Binnen
in mij wordt het helemaal warm. Zachtjes zing ik mee. Weer helemaal blij!
Dank u wel voor de muziek Vader, dat U daarmee laat merken dat U bij mij bent,
dat U me zo bereikt! En dat U daardoor ook vele mensen toevoegd aan Uw koninkrijk!

Amen.

Dankbaar

Ik kreeg gister een fantastische ingeving. Ik ga vanaf vandaag(eigenlijk vanaf gisteren) elke dag een blog schrijven over een feit waar ik dankbaar voor ben, een week lang.
Omdat er zoveel dingen gebeuren waarvoor we moeten bidden(ziektes, overstromingen ed), zouden we haast vergeten te danken voor wat we krijgen of waar we van genieten.
Ik merk bij mezelf dat het allemaal zo vanzelfsprekend wordt. Eigenlijk is het zo bijzonder dat je op deze wereld mag leven, een deel van God's koninkrijk!
Ik hoop hiermee mensen te inspireren en hun ogen te openen! We mogen danken, en we moeten niet zoveel meer zeuren! Wees blij met wat je krijgt..

Oppas = leuk!

Ik vind het altijd leuk om met kinderen bezig te zijn. Maar de laatste tijd begin ik het steeds mooier te vinden. Al ben ik soms helemaal gesloopt als ik een tijdje opgepast heb, ze zorgen voor een glimlach op mijn gezicht en onbeschrijvelijk gevoel diep in mij.

Vanmiddag ging ik eerst de jongste, Nastasia op halen van het kinderdagverblijf. Als ze mij dan ziet gaat ze door het dolle heen, ze vindt het helemaal geweldig!! En het blijft leuk om dat mee te maken en te zien.

Daarna de andere 2 opgehaald, die aan het spelen waren bij een vriendinnetje. Hup op de fiets richting de C1000 eten halen.
Ik zag de mensen alweer kijken. Daar heb je weer zo'n oppas, met drie kinderen in een drukke winkel zonder karretje, dat kan níet goed gaan! En of ze alle drie lief waren(nee, kinderen zijn niet braaf). Ze volgden me netjes door de winkel. De een droeg de boodschappen, de ander een tas, en de ander vond de winkel al indrukwekkend genoeg! Weg vooroordeel, helemaal leuk als je een moeder met 1 kind door de winkel ziet rennen omdat die niet luisterd. Gniffel, gniffel..

Ik ben toen eten gaan koken, en de meiden zijn heerlijk buiten gaan spelen. Heb ze niet gehoord.

Het eten ging ook zonder problemen, ze hebben meer gegeten dan dat ze normaal doen.

Het eerlijkste komt nu: bedtijd! Ze heerlijk in hun bedje stoppen, bij hun bed gaan zitten een verhaaltje lezen. Zelfs voor mij zijn dat geniet-momentjes. Je ziet de oogjes langzaam dichtvallen met hun lievelingsknuffel dicht tegen zich aan.

De oudste hoefde ik niet naar bed te brengen, maar gaf me zo spontaan een zoen en zij: 'Je bent de leukste oppas die er is'.

Kinderen zijn zo heerlijk eerlijk. Ik kan echt enorm van ze genieten! Hoe ze zich ontwikkelen, van liggen in de box tot een meisje van 2 die je oren van je hoofd praat. Van een meisje die niks van me moest tot een echte kleuter die me graag een knuffel geeft. En die oudste laat het niet zo merken, maar deze keer zei ze het wel! En stiekem ben ik dan toch wel trots :)

Een half jaar verder..

18 februari – 18 augustus

Alweer 6 maanden..
Een half jaar terug werd ons leven, van mijn ouders en broers en zussen, even op zijn op kop gezet.
Het begon met een brief die redelijk onschuldig leek. ‘Er is een plekje geconstateerd bij het onderzoek’. We dachten allemaal dat het wel mee zou vallen. Het kan niks zijn.
Toen mijn moeder naar de huisarts ging bleek alles al geregeld te zijn, de afspraken in het ziekenhuis waren al gemaakt.
Er moest een operatie plaats vinden om meer duidelijkheid te geven.
Die uitslag was niet goed. Weer werd de grond onder onze voeten weggeslagen. Het was een kleine tumor(7mm) maar toch kwaadaardig én er moest een 2e operatie volgen.
Ook die uitslag was niet gunstig. Er waren meer sporen gevonden, uitzaaiingen. Mijn moeders hele lichaam moest worden onderzocht. Weer een spannende tijd van onderzoeken en wachten op uitslagen. Gelukkig bleek die uitslag wel goed te zijn: ze konden verder in het lichaam niks vinden. Een hele opluchting.
Het vervolgtraject zou een zware tijd worden. 6 chemokuren, om de 3 weken eentje. Daarna nog 25-30 bestralingen, elke dag, 6 weken lang.
We zijn nu bijna op de helft. Er moet nog 1 chemo gedaan worden en dan komen de bestralingen. Die zijn zwaar. Je kunt niks doen, je moet elke dag op en neer naar het ziekenhuis.

Zo zit je je voor te bereiden op een jaar met allemaal mooie gebeurtenissen. Zo zit je regelmatig in het ziekenhuis, voor een operatie, voor een uitslag, voor een kuur, voor een bestraling.

Het is mooi om te weten dat er zoveel mensen met ons meeleven. We hebben enorm veel kaarten gehad, verschillende bloemetjes en fruitschalen. Het blijft nog steeds binnenkomen.
Gelukkig hebben we ook een Vader in de hemel die er elke dag voor ons is. Die ons leidt en draagt door deze tijd.
We mogen ook danken, voor mijn belijdenis, mijn nieuwe nichtje, dat ik mijn diploma mocht halen, dat mijn ouders 35 jaar getrouwd mochten zijn, dat mijn broer gaat trouwen.

Het volgende liedje heb ik vaak de afgelopen tijd geluisterd.. Het gaf me kracht..

Onmogelijk?

27 ‘Ik ben de HEER, de God van al wat leeft. Is er ook maar iets dat voor mij onmogelijk is?

Ik denk dat één van de moeilijkste dingen in het geloofsleven, bidden en bijbellezen is. Vaak hebben we geen tijd, of als je al op bed zit ben je te moe om nog een stukje te lezen en te gaan bidden.
Maar het kan ook zijn dat je niet weet wat je moet bidden. Of je durft, wat je op hart hebt, niet te vertellen aan God. Iets wat voor jou zó belangrijk is, het is iets groots, iets geweldigs. Eigenlijk zo groot dat je het niet durft te vragen of te verlangen van God. Een kindje, dat iemand beter wordt, dat je meer rust krijgt, dat je geen geld-, drank- of drugsproblemen meer hebt. Ik kan nog wel doorgaan..
God zegt tegen Jeremia 'Ik ben de HEER, de God van al wat leeft. Is er ook maar iets dat voor mij onmogelijk is?'
Ik hoop dat je/u door deze tekst inziet dat je alles voor God neer mag leggen. Al je vragen en je verdriet. God helpt je ermee! En als het nog steeds moeilijk blijft, vraag om de Heilige Geest, of Hij je wilt helpen. Zodat je meer kan vertrouwen op Hem.
Maar bedenk ook: God geeft wat Hij goed vind, op Zijn tijd. Wij kunnen onze weg uitstippelen, maar God bepaald de richting ervan!(spreuken)

Stop!!

Ik heb de afgelopen 2 dagen niet stil gezeten.
Allereerst was ik dinsdag jarig. Heb het niet echt gevierd, dat komt zondag. Maar er waren wel een aantal mensen gekomen, dus voelde ik me toch nog wel een beetje jarig. En natuurlijk de krabbels & de smsjes deden ook goed!
's Middags ben ik toen even bezig geweest met het slopen van mijn bureau, de boekenkast naar de zolder gebracht en wat spullen in dozen doen. Want.. ik heb een nieuwe kast met een bureau er aan. Super leuk natuurlijk, maar er moest het nodige gedaan worden voordat het er kon staan.
Woensdag ben ik eerst druk bezig geweest met werken. Toen ik mijn wijkjes had gelopen heb ik de pakketten uit de schuur gehaald. Helemaal in mijn eentje heb ik toen de kast in elkaar gezet, waar ik best trots op ben! Alleen ik kwam er toen achter dat het redelijk krap zou gaan worden in mijn kamer.. Dus ben ik maar gestopt en gewacht totdat mijn ouders er waren voor advies.
En nu staat er dus een mooie en vooral leuke en praktische kast met een bureau eraan!
Vanmiddag even naar de Ikea geweest voor dozen e.d. Net even bezig geweest om de dozen te vullen en de troep op te ruimen.. Maar ik ben het zo ongelovelijk zat dat ik maar gestopt ben. Eerst even de rommel in mijn hoofd op gaan ruimen en dan mijn kamer.
Ik hoop het morgen af te maken.. Zal dan even foto's maken van hoe het er uit ziet!!

Oudejaarsdag

Nee nee, ik ben niet in de war hoor!

Voor mij is het vandaag ook een beetje oudejaarsdag.

Morgen ben ik namelijk jarig. Alweer 18 jaren jong(of oud). Phoe, het klinkt heel wat, maar je bent nog nergens. Ik sta nu echt aan het begin van het leven, voor mijn gevoel. Ik begin met een opleiding. Men vindt nu ineens dat ik volwassen ben, dus zo moet ik me ook gaan gedragen(weet iemand een korte cursus?!). Ik mag gaan autorijden, al heb ik daar nog geen geld voor. Ik mag nu alle soorten drank kopen, dat deed ik al voor mijn 18e... En het leukste cadeautje is dat je nu zelf overal voor mag gaan betalen, je zorgverzekering, je rekening(nu nog niet, na mijn studie). Maar gelukkig zijn er ook nog toeslagen & subsidies(jaja, dat is het zelfde!)

Wat heb ik in die 18 jaar uitgevreten? Hier een samenvatting:

- taart eten met de handjes(1e verjaardag)

- super blij zijn met een trui met een beest erop( 3 jaar)

- duimen, heel lang! (grappig: me nichtje doet nu precies hetzelfde, 1 handje achter het hoofd & 1 duim in de mond)

- op vakantie kanoën, wat mijn moeder niet leuk vond!(5 jaar)

- toen ik 3/4 was al alleen naar de C1000 boodgappie doen

- broer pesten, waar ik errug goed in was!

- naar school

- logeren bij zus in kampen(voordeel van "grote" zussen)

- tante ziek & overlijd

- opa overleden

- naar een andere school(10 jaar)

- van een slechte zwemmer naar een goede zwemmer en later zelfs waterpoloër(wie had dat gedacht)

- toen ik 8/9 was 'gekust' met een man/jongen van 25. Ja iedereen vond mij schattig!

- naar de 'grote' school in Amersfoort(12 jaar)

- op kamp & musical

- naar het vmbo moeten omdat ik net niet goed genoeg was(op 2 10e) later toch naar de HAVO mogen

- zus gaat trouwen(eindelijk..)

- opa & oma overleden in 5 weken tijd

- tante worden van een 2-ling

- lieve vriendinnen ontmoeten

- Engels eerst vreselijk vinden en nu de mooiste taal die er is, vinden

- blijven zitten in havo 5

- moeder ziek

- belijdenis doen

- voor de 3e keer tante worden

- ein-de-lijk mijn diploma halen

Ach, er zal nog veel meer gebeurd zijn.. Maar dit kan ik zo even herinneren..
In foto's:

Ik ben God dankbaar dat Hij al die 18 jaar er altijd voor mij is geweest en dat Hij voor mij blijft zorgen, elke dag weer!

Wat is het je waard?

Van de week las ik uit Marcus een inspirerend stukje. Het gaat over het binnengaan van de hemel. Over een man die zijn hele leven gewijd had aan de 10 geboden. Hij vroeg aan Jezus wat hij moest doen om deel te krijgen van het eeuwige leven. Jezus' antwoord daarop is: Eén ding ontbreekt u: ga naar huis, verkoop alles wat u hebt en geef het geld aan de armen, dan zult u een schat in de hemel bezitten; kom dan terug en volg mij.’ De man werd boos op dat antwoord. Hij was namelijk rijk en bezat veel bezittingen.

Voor ons mensen, in deze tijd, zijn onze bezittingen erg belangrijk. Ook voor mij. Kinderen krijgen voor hun verjaardag tegenwoordig liever een iPod of een Dsi dan een bijbel. Wij volwassenen lezen voordat we gaan slapen onze mail in plaats van de bijbel en dat we gaan bidden. En ik doe er zelf net zo hard aan mee. Maar nadat ik dit gelezen heb en er overnagedacht heb, heb ik me voorgenomen me minder afhankelijk op te gaan stellen van mijn bezittingen. Laten we genieten van wat God ons geeft. Een wereld waarin we mogen leven, mogen onderhouden.
Laten we afhankelijk zijn van de Bijbel. Onze bezittingen moeten niet op de eerste plek staan. God hoort boven aan je lijstje te staan. Hem moeten we volgen! En nee, het zal niet makkelijk zijn, maar weet dat God er is om je te helpen.