Sinds anderhalf jaar ben ik zo vaak verkouden.. Ruim een week echt zwaar verkouden, constant een loopneus, niezen, moe zijn, zere klieren.. En dan heb ik 3 weken om weer bij te komen en dan begint het liedje van voor af aan.
Artsen kunnen niets voor je betekenen, het is een dom virus, niks tegen te doen. Het enige wat ik zou kunnen doen is vitamine C tabletten slikken, maar goed naar verloop van tijd komt daar de klad in.
Dus nu weer geveild door een verkoudheid. Ach ja dat heb je als je een week lang bij 2 peuters en een baby bent, waarvan er nu ook 2 verkouden zijn én een oorontsteking hebben. De bacillen gieren gewoon door de lucht en aangezien mijn weerstand ook niet geweldig is, ben ik er al snel gevoelig voor.
Gelukkig is een verkoudheid te overleven en is het niet meer dan alleen vervelend. Ik besef ook dat er veel ergere dingen zijn in deze wereld.
Zoals de aardbeving in Japan.. Wat vreselijk. Ik probeer mijn voor te stellen hoe het zal zijn of iets dergelijks, maar het lukt mij gewoon niet. Zoveel mensen zijn getroffen, 88.000 mensen vermist! Het zijn te grote aantallen om te beseffen hoe erg dit is.. Ik denk dat in de komende weken pas dat besef kan gaan komen.
Toen ik vanmiddag naar het journaal keek, moest ik denken aan psalm 121. Alleen God kan deze ramp overzien, wij kunnen niet zonder Hem. Ik hoop dat steeds meer mensen dit gaan inzien. God heeft dit alles, natuurgeweld, oorlog, ziekte, allemaal voorspeld. Ik bid dan ook tot God om met de mensen te zijn die hiermee te maken krijgen en dat iedereen in gaat zien dat God onze helper is, dat Hij de Schepper van hemel en aarde is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten