Avondmaal

Als ik 's avonds op bed zit voor een gebedje gaan mijn gedachten over de dag.
Ik begin met waar ik God dankbaar voor ben. Al snel gaat het naar de dingen waar ik mijn vragen over heb, waar ik God's hulp bij nodig heb.
Ik dacht altijd dat ik het zelf wel kon. Ik had het idee dat God mij niet hielp. Gelukkig is het tegendeel bewezen. Daar kan ik me aan vast houden, in situaties waarin ik het niet meer weet.
Het is soms niet makkelijk in het leven, de storm kan zo tekeer gaan. Ik weet er alles van. Het is erg als mensen in je omgeving het niet makkelijk hebben. Maar het word nog moeilijk als het jezelf betreft. Ik weet dat God mij draagt door die moeilijke tijden. Al is het soms zo moeilijk om te geloven, dat Hij dat zal doen.
De afgelopen twee weken heb ik heel veel nagedacht over mijn studie en mijzelf. Wat moest ik kiezen, ik wist het niet. Ik heb God gevraagd mij te helpen met het maken van een keuze. Hij geeft mij vrienden om er over te praten. Daardoor heb ik maandag de knoop doorgehakt. En meteen voelde ik een rust, die ik de afgelopen dagen ook heb gevoeld. Ik weet nu dat het een goede keuze is geweest.
Ik ben blij dat God mij helpt, dat God er voor mij is. Ik ben blij dat ik morgen ook aan het Avondmaal mag. Om steeds opnieuw stil te staan bij Zijn grote daad. Door Jezus mogen wij bij God komen. Zonder Hem zijn wij niets. Zoveel liefde, zoveel trouw, zo geweldig.
Ook in tijden van donkerte zie ik Zijn licht!