2010

Het jaar zit er weer alweer bijna op. Voor mij is het omgevlogen, van diepe dieptepunten tot hoge hoogtepunten. Zoveel emoties, van blijdschap tot verdriet. Nee, dit jaar heb ik(en ook andere mensen) niet stil gezeten. Een bewogen jaar. Een jaar met momenten waar ik graag op terugkijk, maar ook met momenten die ik het liefst wil vergeten!
Zo begon het jaar heel normaal, gezellig bij mijn broer en schoonzus. Niks vermoedend wat er anderhalve maand later zou gebeuren. Het staat in mijn geheugen gegrift, het was zo'n rare week! De moeder van een schoolgenoot lag op sterven, klasgenootje van mijn vriendin. Je leeft mee, je wilt er voor die mensen zijn die he nodig hebben. En dan krijg je thuis een brief die de grond onder je weg haalt. 'Bij het onderzoek is mogelijk verkeerd weefsel gevonden, neem zo snel mogelijk contact op met uw huisarts.' Eerst dachten mijn moeder dat het niet zoveel voorstelde. Eenmaal bij de huisarts geweest bleek de vork toch anders in de steel te zitten. Het was een klein maar o zo gemene tumor. 7 milimeter! Een halve centimeter! Dat was het begin van een rot periode. Moeilijke berichten, 2 operaties en toen kwam er eindelijk een positief bericht! Ze hadden alles weg kunnen halen, maar voor preventie volgde wel een traject van 7 chemo's en 31 bestralingen. Het gaat nu gelukkig goed met mijn moeder! Al komt de man met de hamer nu langzamerhand langs. Ze is genezen van de borstkanker, maar het blijft toch iets akeligs, je weet het maar nooit met die ziekte!

Er waren gelukkig voor mij dit jaar ook een heleboel hoogtepunten, in ieder geval dat hoopte ik! Zo mocht ik op 21 maart 2010 belijdenis doen. Het was zo bijzonder! Ik vind het zo mooi om te zien dat God enorm bezig is geweest in mijn leven. En dat vooral door anderen. Geweldig! En ik kwam nog een filmpje tegen van 2 lieve meiden die een bijzonder lied hebben gezongen tijdens deze dienst en weer kreeg ik de tranen in mijn ogen, bijzondere betekenis en zo mooi gezongen! De opname is van voor de dienst:


In mei was mijn zus uitgerekend van de derde. Iets waar ik heel erg naar uit keek! Ik vind het namelijk heerlijk om zo'n kleintje in je armen en in mijn hart te sluiten! En het is toch een lekker meisje! Ze heeft de mooi naam Nienke gekregen en is op 11 mei geboren. Ook heel bijzonder was dat ik haar de kerk in mocht dragen bij haar doop. Geweldig!!

In die zelfde maand mei gebeurde er nog iets belangrijks: ik had namelijk examens om mijn Havo diploma dit keer wel te halen! Ik ben eerst gezakt en ik moest en zal dat diploma halen! Al kreeg ik er na februari een hard hoofd in omdat het allemaal niet meezat. Gelukkig had ik in die tijd ervoor super veel mijn best gedaan en snapte ik veel meer dan eerst! Mijn cijfers waren dan ook zeker om trots te zijn, en nu kan ik dat eindelijk zijn want het is voor mij een hele prestatie! De eerste dag van juli mocht ik dan eindelijk mijn diploma ophalen, eerst gegeten met mijn beste vriendinnen die me door dik en dun gesteund hebben, bij de Ikea. Het is een vermelding waard: in augustus ben ik 18 geworden. Een wereld gaat voor je open, je mag veel meer! Heel veel gebruik heb ik nog niet van gemaakt, dat komt deze week dan heb ik namelijk mijn eerste rijles!! We gaan snel door naar de maand september. Op 8 september 2010(08-09-10) is mijn broer getrouwd met die lieve Lisette. Hier had ik een speciale rol: ik mocht namelijk met een vriendin van Peter ceremoniemeester zijn. Dat was een hele eer en ik vond het dan ook erg leuk om te doen! Heerlijk om al die voorbereidingen te treffen, de voorpret met de feestgids en om hun een geweldige dag te bezorgen! Het was een mooie dag, begon erg nat(echt vreselijk, het hoosde) maar toen we foto's gingen maken('s middags) kwam het zonnetje door en was het super!

September was ook het begin van een nieuwe periode qua school. Ik ging namelijk naar het Windesheim in Zwolle voor de opleiding pedagogiek. Helaas zat/zit het mij niet mee en heb ik het begin dit jaar de beslissing moeten nemen dat het beter is voor mij om te stoppen. Even tijd voor mijzelf en dan samen met iemand die er verstand van heeft kijken naar een opleiding die bij mij past. Vanaf januari zal ik daar mee bezig gaan en daarnaast meer werken en natuurlijk rijles.

Sinds het begin van het nieuwe schooljaar geef ik samen met mijn vriendin Jolanda vereniging aan 11 en 12 jarigen. Super leuk! Ik vind het zo mooi om te vertellen over God. Het is soms best pitig, heerlijke pre-pubers! Maar het komt vast wel goed!

Gelukkig waren de afgelopen maanden wat rustiger. Soms vraag je je af hoeveel een mens aan kan. Maar je weet ook dat een mens het veel erger kan hebben. Als ik nu terugkijk op 2010 gaan mijn gedachten naar een aantal mensen. Mensen die hebben geknokt, die verdriet hebben, die een geliefde hebben verloren, die strijden tegen een ziekte. Je vraagt je af waarom dit allemaal gebeurd, hoe kan God dit toelaten? Ik heb er geen antwoord op. Ik denk dat het maar goed is dat we het niet weten en dat we ons maar in vertrouwen aan God moeten geven. Hij zal voor ons zorgen en ons dragen. Ik kwam een mooie spreuk tegen van een geweldige schrijver, Paulo Coelho: - Open je hart en luister naar wat je hart je zeg. Volg je dromen en schaam je niet. Want alleen dan ben je in staat Gods glorie uit te dragen. -

Ps, het is ook wel grappig om te zien hoe iemand veranderd: