Nu ik al een tijdje bezig ben uit een boekje te lezen over de Apostolische geloofsbelijdenis merk ik dat ik het geloof steeds mooier begin te vinden.
Maar hoe vertel je iemand die niet gelooft wat er zo mooi aan is, of wat het geloof is? Eigenlijk kan ik maar 1 ding zeggen: 'Het geloof is té groot om te omschrijven wat het is.' Het is liefde, geduld, genade, trouw, vertrouwen, blijheid, toekomst en nog zoveel woorden waar ik niet op kan komen. Maar ik weet ook dat er veel verdriet kan zijn, zoveel vragen, waarom gebeurt dit? Waarom lijkt het alsof niemand om mij geeft? Waarom lijkt God zó ver weg? Waarom worden mensen ziek? Waarom gaat alles fout?
Het is té mooi om waar te zijn dat God om jou geeft en Zijn vaderlijke armen om jou heen slaat. Want weetje, God is heel dichtbij, maar misschien wil jij niet Hij jou troost. Of zoek Hem op een andere manier, laat je hart openen om God te vinden want ik weet dat Hij er zeker voor jou is!
Hij zal al jouw tranen drogen, je angsten wegnemen en jou sterker maken. Vergeet niet: voor God is niets onmogelijk!(Lukas 1: 37)
En zo kom ik uit bij Kerst. Een feest waar ik tot voorkort niet zoveel met had. Ik vond het vreselijk, zo gezellig was het voor mij niet. Maar nu ik gemerkt heb dat God zo veel voor mij betekend, is dat anders geworden. Want Jezus had niet naar de aarde hoeven te komen. Gelukkig deed Hij het wel en is Hij zo mijn en jouw Redder geworden met een geweldige belofte. Om je aan vast te houden, om je sterker te maken, om je tranen te drogen, om jou een toekomst te geven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten