Rust & stilte

Dit zijn voor mij de kernwoorden waar ik mij deze weken aan willen houden.
De rust is echt noodzakelijk. Ik moet het echt even rustiger aan gaan doen. Zorgen dat ik alles in mijn hoofd op een rijtje ga krijgen, een proces wat nog wel wat tijd gaat kosten en moeite gaat brengen. Maar ik weet dat ik daardoor rust zal hebben.
Mensen die mij kennen weten dat rust & Elize niet samengaat. Ik ben nog al druk, vooral druk in mijn hoofd maar soms ook in het praten e.d.
Daarom is stilte ook niet iets wat bij mij past. Ik kan er eigenlijk heel slecht tegen. Er zijn van die rotstiltes, in gesprekken die al moeilijk zijn en dan weet je ook niet wat je moet zeggen.
Gelukkig is deze stilte iets anders.
Ik kreeg van de week de tip om elke dag een half uur te rusten en in stilte te zijn. Dat ga ik denk ik doen door lekker een stukje te wandelen. Gewoon lopen, je gedachten laten gaan. Ik heb het wel eens gedaan en het werkt goed.
Maandag stuurde een vriendin een preek naar mij op, ik moest die maar eens luisteren, er zat een hele bijzondere boodschap in. En vanmiddag heb ik die preek geluisterd. Ook was daar het woord stilte belangrijk. In stilte met God zijn. Ervaren hoe groot Hij is, hoe liefdevol Hij is, hoe intens Hij van je houdt en elke dag voor je zorgt.
Ik wil zo graag mijn band met Hem sterker maken, dus ik ga zeker proberen elke dag een half uurtje stil te zijn, te wandelen, ervaren dat Hij er voor mij is. En dat Hij echt aan het werk is met en voor mij. Niet voor niks werd ik van de week 2x op de woorden rust en stilte gewezen door twee totaal verschillende mensen.
Ik vind het zo mooi om te ervaren dat God bij je is en je stuurt. En ik weet als geen ander dat die weg soms heel pijnlijk kan zijn, maar het wordt alleen maar mooier, daar ben ik van overtuigd!