De afgelopen dagen wist ik even niet wat ik moest schrijven. Iets moois of iets bemoedigends.. Vorige week is hier in Spakenburg een jongen van 11 jaar overleden. Drie jaar heeft hij gevochten tegen een verschrikkelijke ziekte, op 28 december heeft God hem thuisgehaald. Het was genoeg geweest.
Afgelopen maandag was er een herdenkingsdienst. Met mijn vriendin Jolanda ben ik daar naar toegeweest. De kinderen die op onze vereniging zitten waren tot 3 jaar terug klasgenoot van hem, toen verhuisde hij.
Het was een mooie dienst. Ik voelde enorm veel troost. We mogen weten dat hij bij God in de hemel is en dat hij het daar goed heeft. Maar tegelijkertijd is er ook zoveel verdriet, want wat laat hij een lege plek achter.
Het geeft gemengde gevoelens.. Je wilt elkaar met een nieuw jaar alle goeds toewensen, maar wat voor waarde heeft dat? Ik denk dat wij dat "gewoon"(zo makkelijk is het niet) in God's handen moeten leggen. Hij doet wat goed is, dat mag een troost voor een ieder zijn, hoe hard het soms ook klinkt en is.
Ik sluit af met een nummer van Hillsong. Een nummer dat speciaal is voor mij. Een nummer dat ook maandag gespeeld werd in de herdenkingsdienst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten