Het blijft nog een beetje vaag en veraf voor mij, maar maandag begint het dus gewoon echt. Het voelt een beetje als een droom die maandag waarheid gaat worden. Maar wat als die droom uit elkaar spat en het wordt een nachtmerrie?! Ik wil er liever niet aan denken, maar stiekem ben ik daar best wel bang voor..
Er zit niks anders op dan vertrouwen hebben. Van de week las ik een mooie tekst uit Jozua, die gaf mij zoveel vertrouwen dat ik die tekst maar in mijn hoofd geprent heb:
'Ik gebied je dus: wees vastberaden en standvastig, laat je door niets weerhouden of ontmoedigen, want waar je ook gaat, de Heer, je God, staat je bij.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten