Rust {Jeremia 6:16}

Dit zegt de HEER:

Ga op de kruispunten staan, denk na,

kijk naar de oude wegen.

Welke weg leidt naar het goede?

Sla die in, en vind rust.

{Jeremia 6:16}

Je kent misschien wel die momenten dat je een beslissing moet nemen en je er niet uit komt. Ik ken dat soort dilemma's wel. Vervolgens denk ik: denk er maar niet meer aan dan komt het wel goed. Maar zo simpel is dat niet. Op de raarste momenten schoot het dan door mijn hoofd. Midden in de nacht moest ik er ineens aan denken, ineens weer allemaal onrust, want ik had nog geen beslissing genomen. Geen beslissing nemen is een keuze, maar of je er nu zo gelukkig van wordt?! 

Daarom vind ik deze boodschap van God zo enorm mooi. Ik heb vandaag een periode in mijn leven afgesloten, dit hoofdstuk is klaar. Het was heftig, het was mooi, het was leerzaam, het heeft mij gebroken en weer opgebouwd. Nu dit hoofdstuk klaar is betekend het niet dat ik het zal vergeten, nee het is een deel van het boek van mijn leven dat God schrijft. Ik kan er op verder bouwen. God heeft mij voor keuzen gesteld, mij gedwongen om een keuze te maken en dat was niet eenvoudig. Maar ik snap nu waarom het moest. Ik zocht rust en ik heb die gevonden. Ik zocht naar antwoorden op vragen, de antwoorden zijn er, de vragen weet ik niet meer. Het is goed om soms stil te staan, om na te denken over keuzes die gemaakt moeten worden. Nog mooier wordt het als je God daarin betrekt. Hij is degene die je ultieme rust kan en zal geven. De rust van genade. Hij heelt jouw, ook al moet je daarvoor eerst gebroken worden. Met Zijn liefdevolle armen bouwt Hij je op en laat je zien welke kant je op moet gaan. Hij zal je laten proeven van de rust, die wij op deze aarde nog niet volledig kunnen ervaren, stil maar, wacht maar, in de hemel is die rust je gegeven.

Jouw verdriet = Zijn verdriet {Jeremia 6:13-14}

Het leed van een ander.. Wat doet dat met jou?

Daar schrijft Jeremia over in vers 13 en 14. De mensen kijken weg, doen alsof er niets aan de hand is. Ze zeggen dat het geweldig gaat. Maar niets is minder waar. Mensen hebben honger. Oorlog wordt gevoerd. Kinderen worden mishandeld en misbruikt. Meisjes uitgehuwelijkt. Gezinnen vallen uit elkaar. Jongens die vaderliefde missen en losgaan op straat en op school. 

Gaat het werkelijk zo goed? Doen wij niet precies hetzelfde als de mensen in de tijd van Jeremia. Sluiten wij de ogen niet ook voor het leed van een ander? Voelen we onszelf niet veel te goed om een ander te helpen? Niet dat ik zo goed ben, want ik besef dat elke keer dat ik wegkijk bij leed, een keer teveel is. Een keer waarbij God weer verdrietig wordt om het onrecht dat Zijn kinderen aangedaan wordt en het onrecht dat Zijn kinderen doen. 

Ja, maar is het dan geen druppel op een gloeiende plaat om te helpen? Of het nu hier is, of daar in Afrika. Persoonlijk geloof ik daar niets van. Ik denk niet dat één enkele actie van jou wereld verbeterend is, maar jouw actie maakt wél verschil! 

Vanmiddag zat ik ergens te wachten en er kwamen allerlei mensen voorbij. Op een gegeven moment komt een oude man met buitenlandse afkomst voorbij fietsen, op dat moment komt er (onbedoeld, maar niet minder bedoelt) een glimlach op mijn gezicht. De man ziet het en begint te zwaaien naar me met een flinke glimlach, met gevolg dat ik nog breder begin te lachen en een moment van dankbaarheid ervaar. 

Een simpel moment, van nog geen dertig seconde. Ik weet niet of het voor die man verschil heeft gemaakt, maar uit zijn gedrag haal ik het wel. Door zijn enthousiaste gedrag maakt hij weer verschil bij mij en bracht een glimlach op mijn gezicht. Dit moment deelden wij en we gaan elk verder met ons leven. 

In sommige momenten dat ik zie dat mensen verdriet hebben, dan wordt mijn hart ook bewogen. Een stukje van mij huilt mee. Als God ziet dat Zijn geliefde kind verdriet heeft dan huilt niet een stukje mee. God leeft intens met je mee, voelt wat je meemaakt, weet wat je voelt. God alleen kan je troosten. Jouw verdriet is Zijn verdriet. God maakt een verschil met Zijn oneindige liefde en genade. Een verschil dat wij verder mogen dragen en vertellen in deze wereld. Waarmee we anderen tot steun mogen en kunnen zijn, als dat kan. 

Ik ben bij je! {Jeremia 6:8}

Elke keer rond Pasen verwonder ik mij over het feit dat Jezus voor jou en mij aan het kruis gestorven is. Zo'n daad kan ik mij niet voorstellen, dat iemand dat voor mij zou doen. Toch deed Jezus het. En terwijl Hij aan het kruis hing wist Hij dat de zonden in de wereld zouden blijven, mensen zouden verschrikkelijke dingen doen. En toch stierf Hij voor ons omdat Hij wist welk plan erachter zat. Hij wist dat dit moest gebeuren, zodat wij elke keer weer vergeven kunnen worden.
Dat God een God is van liefde en genade lees ik weer in hoofdstuk 6. Ondanks de vreselijke woorden die er in staan, geeft God hoop. Wat een onvoorstelbaar geduld heeft God met ons. Weer roept Hij ons op om ons te bekeren en terug te gaan naar God. En als je dat doet dan zal God bij je blijven. Hij zal je niet (laten) verwoesten. Hij slaat Zijn zorgende armen om ons heen.
Terwijl ik dit schrijf denk ik terug aan afgelopen vrijdag. Mijn moeder moest voor onderzoeken naar het ziekenhuis, toen ze thuiskwam en vertelde dat het allemaal goed was en dat ze een jaar weg mocht blijven klonk: ik ben zo dankbaar Heer, voor wat U heeft gedaan.. Kippenvel..

Geloven = vertrouwen op de Leiding {Jeremia 5}

Tja, wat zal ik zeggen.. Is geloven makkelijk? Is geloven een zware last? 

Geloven is zeker niet makkelijk, het kan soms best wel eens wat strijd op leveren in je leven. Maar om het nu een zware last te noemen, nee, daar kan ik mij niet in vinden. 

Een tijdje geleden las ik in een boek de opdracht om voor mijzelf te formuleren wat geloven voor mij betekent. Eén van de belangrijkste betekenis van geloof voor mij is: "Geloof betekent voor mij dat ik nooit meer alleen door het leven hoef te gaan."

Niks geen zware last, niks geen riemen die mij omklemmen. Ik hoef mij nergens los van te maken. Ja, ik moet me los maken van alles wat aards is. Alles wat mij beknelt, afhoudt van God. Geloven is voor mij iets waardevols, omdat ik vertrouw dat God een weg met mij gaat. Hij neemt de leiding en geeft mij mijn eigen verantwoordelijkheden, maar in alles is Hij Eindverantwoordelijke en heeft Hij het recht om mij ter verantwoording te roepen. Hij weet precies wat er gaat gebeuren, Hij zal er zijn op de momenten dat ik God keihard nodig heb. Hij zal er zijn op de momenten dat ik van blijdschap en vreugde dans. En God doet wat Hij moet doen. Jeremia beschrijft hoe mensen zeggen dat God zulke dingen nooit zal doen. Ik denk dat het niet verstandig is om op zo'n manier te praten tegen God, alsof je God uit kunt dagen. God laat soms een storm door je leven gaan, maar uiteindelijk geeft Hij je de mogelijkheid om te kunnen zien waarom sommige dingen zijn gebeurd. De vraag aan jou is: ga je met Hem mee, in vrijheid, geloof je dat God het allerbeste voor jou doet en dat je daar nooit alleen in zult staan? Durf jij om uit je boot te stappen en vol vertrouwen naar Hem toe te gaan? 

God is voor jou {Jeremia 4}

Opnieuw doet God een oproep om terug te komen bij Hem. Maar dat niet alleen. Hij vraagt niet alleen om een vrome terugkoming. Nee, Hij vraagt om écht terug te komen, met diep verlangen in je hart. Geen dubbele bodem, wel eerlijk en transparant. Mensen kunnen jou en jij kan mensen makkelijk voor de gek houden. Maar God niet. God weet ook welke strijd je moet leveren. Ik schreef eerder al over afgoden die je kunt "dienen". Je mobiel, je sigaret, het kijken naar anderen, verzin het maar. De kans is groot dat je dat niet van ene op het andere moment dat los kan laten. Er gaat een strijd aan vooraf, je moet als het ware gezuiverd worden. En zuiveren gaat niet zonder pijn, soms komt er "geweld" bij aan te pas, denk aan het schuren van een stuk hout.
Gelukkig ken ik een God die mij niet alleen waarschuwt en "straft", God staat voor mij meer als vergevingsgezind, Hij ziet een oplossing waar ik het niet meer zie, Hij geeft een belofte bij een waarschuwing. En deze belofte wil ik vandaag meegeven, put er hoop uit, je bent niet verloren! Geef de strijd niet op, want de overwinning ligt in het verschiet:

Israël, wanneer je op je schreden terugkeert,
keer dan terug naar mij – spreekt de HEER.
Heb je die afgodsbeelden weggedaan,
zwerf dan niet langer rond,
maar zweer waarachtig, eerlijk en oprecht:
“Zo waar de HEER leeft.”
Dan willen alle volken worden gezegend als Israël,
ze zullen zich met Israël gelukkig prijzen.

Uw genade is mij genoeg {Jeremia 3}

Als je hoofdstuk 2 leest van Jeremia dan denk je vast dat er geen redding meer is. Dat was in ieder geval mijn gedachte. Wat een ellende doen we onszelf aan. Waarom laten we ons zo afleiden door hebbedingetjes die uiteindelijk niets waard zijn. Die ervoor zorgen dat wij onze aandacht daarop richten in plaats van op de Bijbel en God.
Gelukkig is hoofdstuk 2 niet het laatste Bijbelboek en volgt hoofdstuk 3. God laat mij in dat hoofdstuk zien dat ik afhankelijk ben van Hem. Dat Hij zo ontzettend goed voor mij zorgt, onvoorstelbaar goed zelfs. God roept mij op om al dat aardse achter mij te laten, lees maar hoe God vol liefde jou en mij terug roept:
Kom terug, ontrouw Israël – spreekt de HEER –,
dan zal ik mijn woede laten varen,
want ik ben vol genade,
niet eeuwig duurt mijn toorn
– spreekt de HEER.
Erken alleen dat je schuldig bent,
tegen de HEER, je God, in opstand bent gekomen,
dat je overal op zoek ging naar andere goden,
onder elke bladerrijke boom,
dat je niet naar mij geluisterd hebt
– spreekt de HEER.

Wauw, ik krijg er weer kippenvel van als ik dat lees. Ondanks al mijn zonden mag ik terug komen. Het enige wat ik hoef te doen is te erkennen, te belijden dat ik schuldig ben. Daar moet ik niet licht over doen. Want het is heel wat, wat ik fout doe. Gelukkig hoef ik niet bang te zijn, want God is vol genade. In vers 22 zegt God: Ik zal je genezen van je ontrouw. Er is redding, Hij laat mij niet los. En het mooie is, God belooft dat Hij mensen naar Zijn hart, die ons zullen weiden met inzicht en wijsheid. Erken die mensen. En er zal een tijd komen dat alles weer goed komt. Dat noord en zuid één wordt, dat er geen verschil is tussen mensen, dat de plek op de troon ingenomen wordt. En dat vertelt Jeremia ons al, heel veel jaren voordat Jezus kwam. Wauw!

Afgod {Jeremia 2}

Een tijdje geleden ging mijn mobiel stuk, een paar belangrijke knopjes werkten niet meer. Oplossing? Opsturen. Gelukkig kon ik een telefoon van iemand lenen, helaas kon ik daar geen internet op hebben. Want ja, wat ben je tegenwoordig zonder internet op je mobiel. Zonder twitter of facebook leven kan nog wel, maar zonder whats app ben je niets meer!
En toen las ik het volgende stukje uit Jeremia 2:
Ze zeggen tegen een blok hout:
“U bent onze vader,”
tegen een stuk steen:
“U hebt ons gebaard.”
Ze hebben mij de rug toegekeerd,
ze kijken mij niet langer aan.
Maar als ze in nood zijn, roepen ze:
“Kom toch, red ons!”
Waar zijn dan je goden,
die jullie zelf gemaakt hebben?
Die moeten je maar redden uit je nood.

Ik werd wel even aan het denken gezet. In hoeverre bepalen spullen, dingen, mijn leven? Is het gebruik van bijvoorbeeld facebook een afgod aan het worden?
Heel bewust heb ik een tijdje geleden mijn meldingen van twitter en facebook uitgezet. Ik wilde gewoon niet langer meer gestoord worden door meldingen van een reactie, van een bericht, van een nieuwe tweet, enz. En sinds dat ik mijn mobiel weer terug heb, is twitter definitief weg van mijn mobiel. Want ik besef dat ik mijn tijd veel beter kan besteden aan dingen die echt zijn. Zoals gezellig met een paar vriendinnen vieren dat het schooljaar er bijna op zit en lekker wat drinken in de stad.
Het mooie van echte vrienden is dat zij er voor je zullen zijn als je het moeilijk hebt. Spullen kunnen die pijn verzachten, tijdelijk. Maar ik heb gemerkt dat het zo kostbaar en waardevol is om mensen om je heen te hebben, waar je face-to-face contact mee hebt, waar je alles mee kan delen en die er altijd voor je klaar staan. En nog mooier is om je te richten op God. Je mobieltje kan het zomaar ineens opgeven. God geeft nooit op. Hij gaat verder waar jij stopt. Hij draagt je, als jouw benen het begeven. Hij is het waar je non-stop contact mee zou moeten hebben en Hij zal er zijn!

 

Je kunt het! {Jeremia 1}

Ik ben een paar dagen geleden begonnen om het Bijbelboek Jeremia te lezen. Een wonderlijk Bijbelboek waar veel in staat. Ik denk dat ik zo af en toe een stukje schrijf over het stuk dat ik gelezen heb.

Jeremia krijgt een opdracht waar hij geweldig tegen op ziet. Hij wordt geroepen tot God om profeet te zijn. Jeremia ziet dat niet zitten en hij zegt tegen God: "Nee! Ik ben te jong!". God hoort het en weet beter. Hij belooft Jeremia dat Hij dicht bij hem zal zijn. Nee, God zal niet voorkomen dat Jeremia weerstand ondervindt. Hij zal wel zorgen dat ze Jeremia niet kunnen verslaan.
Ik denk dat wij allemaal iets kunnen verzinnen waarbij wij van te voren dachten: dit gaat mij nooit lukken! Bij voorbaat wil je er nog geen eens aan beginnen, het zou toch alleen maar falen. Uiteindelijk ga je er toch maar mee aan de slag. En het lukt je. Wat doe jij dan? Zelf de eer opstrijken? Of denk je terug aan het moment, dat de moed je in de schoenen zonk en dat je toch de kracht hebt gekregen om het voor elkaar te krijgen. Ook tegen jou zegt God: "ik zal je terzijde staan en je redden". Geef je je over in Zijn armen? God heeft voor jou ook een speciale opdracht, waar Hij jou de krachten voor zal geven. 

Wonderlijke momenten

Vroeger deed ik het nog wel eens. Na het eten, de Bijbel pakken en het op een willekeurige bladzijde openslaan. Mijn ouders wilden niet dat ik het deed, ik heb eigenlijk nooit gevraagd waarom, maar volgens mij vonden ze het niet eerbiedig.
Vanavond deed ik het weer. Ik heb geen structuur in mijn Bijbellezen, ik kom vaak stukken tegen, hoor teksten van andere mensen. Soms denk ik wel eens: je zou daar wat meer structuur in aan brengen. Het is me nog niet gelukt om dat te doen. Maar goed, ik sloeg net mijn Bijbel open en kwam bij een psalm uit die ik maar al te goed ken. Toch viel mijn oog nu op een "nieuw" stukje. En er gebeurde iets in me. Niet iets groot, maar net genoeg om op te merken. Alsof de wereld even een seconde stil stond. Alsof God de woorden zelf tot mij sprak. Dit zijn de woorden:

Kom weer tot rust, mijn ziel,

de Heer is je te hulp gekomen.

Psalm 116:7

Het is apart, bijzonder en gek. En eigenlijk ben ik sprakeloos. God werkt en dat heb ik niet altijd door. Soms word ik boos, snap ik niet waarom het zo stil lijkt, zo leeg. Diep van binnen ben ik zo enorm dankbaar. Want God werkt en wil mijn leegte opvullen. Ik mag tot rust komen, bij Hem schuilen. En door die rust mag ik dankbaar zijn voor alles wat ik krijg in mijn leven. En zelfs in tijden van verdriet, geeft Hij mij dingen om voor te danken. {Ik houd sinds een maand een 'Ik dank U-boekje' bij, daarin schrijf ik op waar ik dankbaar voor ben, elke dag. Ik kwam vanavond wonderlijke dingen tegen die ik zelf opgeschreven heb. Het is echt een aanrader om te doen en ook om af en toe terug te bladeren, het sterkt en bemoedigd mij!}  

Stralend

Wie naar hem opzien, stralen van vreugde,

schaamte zal hun gezicht niet kleuren.

Psalm 34:6

Ik vind het heerlijk om op het station of op het terras mensen te observeren. De gezichten van mensen en de houding van mensen vertelt zoveel. Sommige mensen zien er intens moe uit, anderen stralen van oor tot oor. 

Er zijn van die dagen bij dat je naar iedereen vriendelijk lacht en doet alsof het allemaal geweldig is. Diep in je hart weet je wel beter. Het hart schreeuwt het uit van pijn en verdriet, maar dat is niet iets voor de buitenwereld. Ik betrap mij er zo vaak op dat ik denk dat het beter is om het zelf op te lossen, totdat ik weer besef hoeveel kracht er uit gaat van het samen bidden om datgene wat je kapot maakt. Dat is niet het enige wat ik besef. Ik besef dat ik zonder God niet kan bestaan. Ik zou echt niet weten wat ik zonder God zou moeten. Misschien eng, want ben ik dan zo afhankelijk? Of is het juist mooi? Dat ik mijn zorgen in Zijn handen mag leggen. Het is zomaar een vraag die in mij op komt. Maar ik weet wel dat die afhankelijkheid mij niet ineens een leven geeft zonder zorgen. Gelukkig niet. Hoeveel pijn er ook is geweest, ik heb een heleboel geleerd. Ik heb God gevonden op een donkere, eenzame plek. Op die plek bracht God licht. En dit soort momenten dat ik God ervaar in mijn leven, dan komt er een brede glimlach op mijn gezicht. Ik hoef mij geen zorgen te maken -al doe ik het wel-, God is er om die zorgen op zich te nemen. Hij wacht op jou, met je rugzak vol, om hem te legen en je gezicht te laten stralen van vreugde. Hoelang wacht jij nog? 

Achterom kijken..

 De zon was al opgegaan toen Lot in Soar aankwam. 

Toen liet de HEER uit de hemel zwavel en vuur neerkomen op Sodom en Gomorra 

en hij vernietigde die steden en de hele vallei, met de inwoners van al de steden 

en met alles wat er op het land groeide. 

De vrouw van Lot, die achter hem liep, keek om en veranderde in een zuil van zout.

Engelen komen bij Lot, ze manen Lot tot haast. Lot moet met zijn gezin Sodom en Gomorra verlaten. Het zijn twee vreselijke steden. Goddeloos. Lot aarzelt, weet niet of hij wel weg moet gaan. De engelen twijfelen geen moment en trekken Lot, zijn vrouw en dochters de stad uit. Eén engel geeft Lot nog een laatste boodschap:  ‘Vlucht, uw leven is in gevaar! Kijk niet om en sta nergens in de vallei stil. Vlucht de bergen in, anders komt u om.’ Lot ziet het niet zitten om de bergen in te gaan, hij smeekt of hij naar het stadje mag gaan wat dichterbij is. Lot mag naar dat stadje toe gaan om daar te schuilen voor het onheil dat zal komen over Sodom en Gomorra. Lot en zijn gezin haasten zich naar het stadje en dan gaat het toch mis. 

De vrouw van Lot kijkt om, kijkt naar Sodom en Gomorra en wordt een zuil van zout. 

Ik vind het zo herkenbaar. In het leven krijgen wij ook wel eens opdrachten, als we ze willen zien. Opdrachten die betekenen dat we ergens afscheid van moeten nemen. Dat kan zijn van een gewoonte, het kan ook een rigoureuze opdracht zijn waarbij je werkelijk je huis achter je moet laten. Wat zou jij doen? 

Ik ben bang dat ik al een aantal keer bij zo'n opdracht achterom gekeken heb. 

Al de hele week loop ik met dit verhaal in mijn hoofd. Bij de momenten dat ik achterom gekeken heb wist ik niet wat ik voor mij kon verwachten, ik had geen hoop, geen verwachting. Nu weet ik -gelukkig- beter en ik wil die hoop met jullie delen. Omdat het leven zoveel meer biedt dan datgene wat je in het verleden hebt meegemaakt. Natuurlijk heeft dat een plekje in je leven, het is belangrijk voor je, maar het mag je niet langer beheersen, angstig maken. Want God heeft dit tegen ons gezegd: 

Toen antwoordde God hem: ‘Ik ben die er zijn zal. (Exodus 3:14)

Wees niet bang, want ik ben bij je, vrees niet, want ik ben je God. Ik zal je sterken, ik zal je helpen, je steunen met mijn onoverwinnelijke rechterhand.(Jesaja 41:10)

‘Ik ben de alfa en de omega,’ zegt God, de Heer, ‘ik ben het die is, die was en die komt, de Almachtige.’ (Openbaringen 1:8)